Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

Καλή χρονιά. Χρόνια Πολλά !!!!

Καλή χρονιά. Χρόνια πολλά με υγεία, ευτυχία, παγκόσμια ειρήνη και ….οτιδήποτε άλλο μπορεί να με βγάλει Star Hellas.
Επιστρέψαμε στη δουλειά, στη ρουτίνα, μαζέψαμε τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και κλειστήκαμε στο σπίτι για να κάνουμε και λίγη οικονομία μιας και ο μισθός-δώρο-επιδόματα-χαρτζιλίκι έχουν κάνει φτερά.
Η Θεσσαλονίκη μια κούκλα. Φώτα, μουσική, κόσμος και κίνηση. Άκουσα τόσα κορναρίσματα και απότομα φρεναρίσματα που το κατά-ευχαριστήθηκα. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω τον φανταστικό τύπο και καταπληκτικό οδηγό που σταμάτησε στο φανάρι δεξιά μας και μόλις άναψε το πρασινάκι και ξεκινήσαμε (ευθεία) ξαφνικά θυμήθηκε ότι δεν είχε βάλει ζελέ στο μαλλί και έστριψε αριστερά χουφτώνοντας προκλητικά τη μπροστινή μας μάσκα. Βέβαια όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις…σεξουαλικής κακοποίησης, σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να μας δώσει την ευκαιρία να του ζητήσουμε το τηλέφωνο μπας και …συνεχιστεί η σχέση.
Πέρα από τέτοια περιστατικά όμως, όλα τα άλλα καταπληκτικά. Το COSMOS, αυτή η πόλη με το δικό της ωράριο και ρυθμό, απίστευτη. Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις, την εμπειρία πολλών ταινιών (My Blueberry Nights, I am a Legend, American Gangster, Το κυνήγι του θησαυρού) και πολλές σακούλες με ρούχα και όχι μόνο.

Carousel -Cosmos- Thessaloniki

Ας μη μιλήσουμε για φαγητό (μεζεδάκια) και μπαράκια γιατί το ποστ θα φτάσει τις 10 σελίδες.
2 διήμερα ταξιδάκια στη Δράμα και ήταν αρκετό για να ζήσουμε και την εμπειρία του να ξυπνάς σε ένα χιονισμένο τοπίο, να πίνες καυτό καφέ μπροστά στο τζάκι και να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν μέχρι τις 2 να προλάβεις να παίξεις και trivial και taboo. Μιλάμε για μεγάλο άγχος.
Ονειρούπολη -Δράμα
Κάποια στιγμή βέβαια φτάνει και η ώρα να φύγεις. Μαζεύεις τις 4 βαλίτσες. Νόμος να είναι πάντα διπλάσιες από ότι όταν πας επάνω, χαιρετάς συγγενείς και φίλους, πατάς τα κλάματα μόλις αρχίζει να σε παρακαλεί ο ανιψιός να μείνεις γιατί θα του λείψεις και γιατί μισεί το νησί (μαζί σου Γιώργο!!!) και ξεκινάς για το αεροδρόμιο. Εκεί πια έχεις ήδη φύγει και αρχίζει ο Γολγοθάς και το άγχος. Έχεις ήδη ξαναμπεί στο λούκι. Πρώτη ανησυχία, να περάσεις τον περιφερειακό χωρίς να τρακάρεις μια που έχει τόση ομίχλη που δεν βλέπεις ούτε το καπό του αυτοκινήτου. Δεύτερη, να πετάξει το αεροπλάνο (είπαμε, ομίχλη), Τρίτη, να μην πέσει το αεροπλάνο (πάντα υπάρχει αυτή η μία πιθανότητα στο εκατομμύριο). Τέταρτη, μαζί με εσένα να φτάσουν και οι βαλίτσες σου (και ειδικότερα το ψυγειάκι με τα κρέατα. Τζάμπα τα πλήρωσε η μαμά?). Πέμπτη, να μην έχει τρακάρει κανένας το σταθμευμένο στο αεροδρόμιο αυτοκίνητο. Έκτη, να μην έχει μείνει από μπαταρία το αυτοκίνητο. Έβδομη, να μην έχει πλημμυρίσει το σπίτι (γιατί και να είχε πλημμυρίσει ποιος θα σε ειδοποιούσε?). Όγδοη, να έχουν επιζήσει τα γατάκια που με τόσο κόπο μεγάλωνες και τα έχεις αφήσει στους (ευτυχώς πολύ καλούς) γείτονες. Ε, εάν μετά από αυτό το άγχος δεν έχεις πάθει έμφραγμα και δεν σου έχει συμβεί τίποτα από τα παραπάνω, μπορείς να πεις ότι η χρονιά θα πάει καλά, αδειάζεις βαλίτσες, βάζεις το καλό σου …χαμόγελο και πας στη δουλειά να πεις καμιά πενηνταριά φορές την ίδια ευχή «ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ». Welcome 2008.