ΑΡΓΗΣΑ ΑΛΛΑ ΕΓΡΑΨΑ.....

Στοίχοι του Λαζόπουλου.
για το http://autographcollectors.blogspot.com

I told you I'd be back !!!

Χάθηκα. Εξαφανίστηκα. Έχω γίνει χίλια δυο κομμάτια εδώ και δύο μήνες. Παρακολουθούσα κατά διαστήματα την ζωή «γνωστών» μέσα από τα blog τους ή τα σχόλια που άφηναν αλλά δεν είχα καν internet. Φανταστείτε ότι έμαθα από την τηλεόραση τα νέα για την Χίλαρι, τους σεισμούς και την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας. Αδιανόητο. Ένοιωθα ότι ήμουν στο ερημονήσι με τον Τομ Χάνκς (καλό, 4 αστεράκια, χα). Ευτυχώς, πρόλαβα να δω την ήττα μας στο euro. Τι θα έχανα θεέ μου!!!!!!!
Τι έκανα τόσο καιρό? Εχετε λίγο χρόνο?
Ξεκινάμε με Σύρο. Έφυγα ένα βροχερό Σάββατο με τα αγαπημένα μου παιδάκια της Α’ Λυκείου Σάμου (οι αδυναμίες δεν κρύβονται κι ας λένε μερικοί) για να παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα διαφήμισης του νησιού στο αντίστοιχο λύκειο εκεί και για να επισκεφτούμε το πανεπιστήμιο για ένα άλλο πρόγραμμα ισότητας.

Μια που αυτή η εκδρομή είχε τόσο μεγάλη επιτυχία (εμείς καλά περάσαμε αλλά, όπως γίνεται πάντα, ακούσαμε τα σχολιανά μας -ψέματα και υπερβολές για έκτροπα και ακολασίες) είπα να το επαναλάβω και γι’ αυτό μετά από δύο μόλις μέρες (ακόμη άυπνη δηλαδή και με την φωνή βραχνή σαν της Μπεζεντάκου ένα πράγμα) έφυγα για Κρήτη με την Γ’ Λυκείου για πενθήμερη. Ναι, ναι, μη κοροϊδεύετε, είμαι καλή και με ζητάνε παντού. Τι νομίζεται εσείς?

Επιστροφή στη Σάμο Πέμπτη βράδυ. Παρασκευή πρωί πήρα την ίδια βαλίτσα και πήγα στο αεροδρόμιο ΠΑΛΙ. Φωνή δεν μπορούσα να βγάλω καθόλου πλέον. Ούτε τα χάπια ούτε οι καραμέλες με έσωζαν. (Όχι ! Δεν φώναζα στα παιδιά. Απλά για 6 ημέρες δεν πρέπει να κοιμήθηκα πάνω από 4 ώρες και από ότι μπορώ να θυμηθώ, τις περισσότερες ώρες μιλούσαμε και τραγουδούσαμε. Eπίσης, το μπουγέλο δε νομίζω να βοήθησε).

Ξεκίνησαν οι διακοπές του Πάσχα. Έφυγα λοιπόν για την Θεσσαλονίκη. Τέσσερις μέρες εκεί. Είδα τους γνωστούς και φίλους και έπαιξα με τα ανηψάκια μου. Έλα όμως που Πάσχα κάναμε στο χωριό…Καπνόφυτο, Παρανεστίου, Δράμας. Τρείς ώρες μόνο απόσταση θα μου πείτε αλλά και πάλι...ταξίδι.

Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα φύγαμε για Καβάλα για να πάρουμε το φανταστικό, καταπληκτικό και υπερπολυτελές καράβι Παναγιά (βόηθα) Σουμελά για να πάμε Χίο. Ναι, ναι, σας είπα, με ζητάνε από παντού. Είπα να ολοκληρώσω την τουρνέ και τον κύκλο στο χάρτη της Ελλάδας.

Επιστροφή στο νησί της Σάμου που δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε καθώς επέστρεφα σε ένα σπίτι που κανονικά δεν θα έπρεπε να ζουν άνθρωποι. Είμαι λίγο υπερβολική αλλά πραγματικά η κατάσταση χειροτέρευε μήνα με το μήνα και μέρα με τη μέρα οπότε ανέλαβα δράση. «Αγάπη μου, εάν δεν φύγουμε από αυτό το σπίτι σε μία βδομάδα εγώ θα πάω να μείνω στο ξενοδοχείο –σε σουίτα- και θα πληρώνεις εσύ βέβαια!!!!!» ¨Έτσι, δημοκρατικά και ήρεμα (καλά μη νομίζετε ότι άκουσε την παραπάνω ατάκα και είπε «ναι, κοπέλα μου, ότι θέλεις») ξεκίνησε από την πρώτη μέρα της επιστροφής το ψάξιμο. Το τι είδα και τι άκουσα είναι θέμα για άλλο post.

Τελικά βρήκα σπίτι. Παλιό αλλά καλό και μάλιστα με θέα!!! My dream came true!!! Έτσι, με το που γυρίσαμε, αρχίσαμε το πακετάρισμα και την μετακόμιση. Το internet εννοείται κομμένο. Τηλέφωνο κομμένο. Κρεβάτι…όχι κομμένο αλλά ξεβιδωμένο. Όλα διαλυμένα! Το ίδιο και η μέση μας. Πριν δύο βδομάδες επιτέλους τελείωσε (τα βασικά) το σπίτι και…άρχισαν οι εξετάσεις στο σχολείο!!!! Από επιτήρηση σε επιτήρηση και από διόρθωμα …σε εγκεφαλικό (καλά, τι αγγλικά τους μάθαινα εγώ όλο το χρόνο? Γραμμένο το μάθημα τελείως. Πόσες φορές δηλαδή έπρεπε να πω if + simple present, απόδοση will ????????????) Απαράδεκτοι!!!!! Σήμερα τελείωσαν οι εξετάσεις. Επιτέλους!!!

Δεν έχω τίποτα να κάνω αύριο. Τίποτα! Θα κοιμηθώ μέχρι τις 12 και θα πιω καφέ και θα ξανακοιμηθώ και …τα ίδια από την αρχή. Από σήμερα ξεκίνησα ήδη το googling για το που θα πάμε διακοπές. Ήταν να μην κάνω την αρχή εγώ. Τώρα δεν κάθομαι στον …πισινό μου. Πήρα φόρα.