ΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΗΣ ΓΚΑΝΤΕΜΟΓΚΡΙΝΙΑΡΑΣ (Part One)

Είπα: "Τρίτη ξεκινάω τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου. Φεύγω με το καράβι για Πειραιά επτά το πρωί." Και ο θεός είπε..."ΧΑΧΑ νομίζεις" και έστειλε μια ωραιότατη φουρτούνα.

Η ιστορία της ζωής μου. Ποιος ήταν που είπε οτι ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν έχεις κάνει άλλα σχέδια? Αμα τον πιάσω στα χέρια μου...ΑΧ...μαυρο φίδι που τον έφαγε.

Για μια ακόμη φορά πήγα απο το καλοκαίρι να κλείσω αεροπορικές θέσεις στην πτήση για Θεσσαλονίκη αλλά πάλι δεν πρόλαβα (καλά απο τον Μάιο θα πρέπει να κλείνω θέσεις?). Έτσι αποφασίσαμε να πάμε με το καράβι για Πειραιά και με το αμάξι στη Θεσσαλονίκη. Άνοιξα και τον χάρτη της Ελλάδας και είπα να βγάλω ένα ωραίο πρόγραμμα για να έχει ενδιαφέρον το ταξίδι με το αυτοκίνητο. Έχω σε κύκλο διάφορα μέρη που θέλω οπωσδήποτε να επισκεφτώ κάποια στιγμή οπότε είπα να μην ανέβουμε απευθείας αλλά με στάσεις. Εκεί ήταν που άρχισαν υπόλοιπα προβλήματα.

Αρχικά το πρόβλημά μου ήταν ο κ. Στυλιανίδης που όλο υποσχέσεις είναι και αποφάσεις... τίποτα. Θα έκλεινε τα σχολεία από την Παρασκευή είπε αλλά αδίκως περιμέναμε.

Είπα άντε να φύγουμε Δευτέρα βράδυ, να πάρω μόνο μια μέρα άδεια. Χα χα πάλι. Καράβι απο Σάμο για Πειραιά δεν έχει Δευτέρες. Απίστευτο. Έχει δύο καράβια κάθε Τρίτη για Πειραιά αλλά κανένα τις Δευτέρες και τις Τετάρτες. Φοβερό πρόγραμμα. Ε?

Οκ, θα φύγουμε Τρίτη. Πήραμε την απόφαση να φύγουμε με το πρωινό καράβι γιατί ... φοβηθήκαμε να μη μας πιάσει κανένα απαγορευτικό !!! Τι ειρωνεία! Υποτίθεται πως η κακοκαιρία θα ξεκινούσε Τετάρτη.

Από χθές το πρωί με ζώσανε τα φίδια. Τα καράβια δεμένα στο λιμάνι του Πειραιά. Απο το τηλέφωνο όλοι λέγανε οτι το μεσημέρι θα έληγε το απαγορευτικό. Αηδίες. Στις επτά έπρεπε να φύγει το Μύκονος από το Βαθύ αλλά στις 8 έφυγε από τον Πειραιά. Σε τρεις ώρες θα φτάναμε Αθήνα και είμαι ακόμη στο σπίτι.

Εάν φύγουμε στις 4.30 όπως μας είπε το λιμεναρχείο θα φτάσουμε Πειραιά (ελπίζω οτι δε θα μας αφήσει σε καμία Ικαρία-Πάρο) λίγο πριν τις 2 τα χαράματα. Εκεί μπαίνει το ερώτημα. Να βρούμε ξενοδοχείο για 5 ώρες και να φύγουμε για Θεσσαλονίκη το πρωί ή να ξεκινήσουμε μέσα στη νύχτα το μακρύ ταξίδι? Οσον αφορά τις στάσεις σε διάφορα μέρη που ήθελα να δω... το ξεχνάμε πάλι. Ποιος θέλει εξάλλου να δει το Γαλαξίδι,την Αράχοβα, το Καρπενήσι ή τη Λίμνη Πλαστήρα?

Αυτά τα νέα μου μέχρι τώρα. Για μια ακόμη φορά ξεκινάω με αισιοδοξία και καλή διάθεση λοιπόν. Πάω να ουρλιάξω λίγο να μου φύγει η ένταση. Αντε βρε καλές γιορτές να έχουμε.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Πάει ο παλιός ο χρόνος

ας τα κάψουμε παιδιά...

Ω έλατο, ω έλατο

μ' αρέσεις όπως φέγγεις...

Μου 'παν έλα να πάμε να δεις,

καίμε ένα έλατο στην πόλη που ζεις...

θα παρω φορα

Συγγνώμη αν έσπασα καμιά βιτρίνα. Εγώ τον μπάτσο στόχευα.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ

Το ομοίωμα του νεογέννητου Χριστού έκλεψαν 10 κουκουλοφόροι λίγο μετά τις 5 τα ξημερώματα, από τη φάτνη που έχει στήσει ο δήμος της πόλης, στην προέκταση της πλατείας Αριστοτέλους.
Στη θέση του ομοιώματος του Θείου Βρέφους, άφησαν τηλεόραση στην οποία έγραψαν με κόκκινη μπογιά «Θα το δούμε στην TV».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

Είμαστε τα παιδιά σας! Αυτοί, οι γνωστοί - άγνωστοι ...

Κάπου ανάμεσα στους κουκουλοφόρους και τις καταστροφές υπάρχουν και αυτά τα παιδιά. δεν μπορώ να μη τα ξεχωρίσω. Δε μπορώ να μη συγκινηθώ. Δε μπορώ να τα προσπεράσω.

Επιστολή φίλων του Αλέξη

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ.

Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι, «γνωστοί - άγνωστοι».

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! Αυτοί, οι γνωστοί - άγνωστοι ...

Κάνουμε όνειρα μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!

Έχουμε ορμή μη σκοτώνετε την ορμή μας.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.

Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε.

Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.

ΜΑΤΑΙΑ!

Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.

Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε!

Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.

ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ. Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/12/2008

ΣΑΒΒΑΤΟ 7-12-2008

Ναι, έχεις δίκιο κ. Αντώναρε. Δεν έχει ευθύνες η κυβέρνηση, ο υπουργός ή ο αστυνομικός. Εγώ φταίω. Εγώ που ψήφισα, εγώ που δεν μίλησα πριν φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Μου αξίζει μια χώρα μπάχαλο, μια χώρα που ο αστυνομικός σκοτώνει. Μια χώρα που με οποιαδήποτε πρόφαση οι κουκουλοφόροι καταστρέφουν την περιουσία μου. Μια χώρα που όσοι έχουν κάποια εξουσία με εκμεταλλεύονται Μια χώρα που ποτέ δεν με φροντίζει/προστατεύει/βοηθά. Μια χώρα που κάποιοι που θα έπρεπε να νοιαστούν....δε δίνουν δεκάρα...

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ - Το κλείσαμε το μαγαζάκι.

Αποφάσισα να κάνω ένα αφιέρωμα σε κάποιον που μπορεί να μην είναι διάσημος και γνωστός στους κοσμικούς κύκλους αλλά είναι ο ένας και μοναδικός, ένας απίστευτα σημαντικός άνθρωπος στην δική μου ζωή.
Γεννήθηκε Δεκέμβριο του '48 σε ένα μικρό χωριουδάκι της Δράμας. Μεγάλωσε μέσα στην ευτυχία -όχι επειδή η ζωή του πρόσφερε πολλά αλλά επειδή η καρδιά του δεν τρομάζει εύκολα και το γέλιο του ηχεί δυνατά ακόμη και όταν τα σύννεφα έχουν σκοτεινιάσει τα πάντα. Ο βενιαμίν της οικογένειας, τελευταίος από 4 αδέρφια, και ο χαριτωμένος, μπήκε από μικρός στα βάσανα. Το χιούμορ του δεν τον γλίτωνε από τις ευθύνες. Τέσσερις το πρωί στο χωράφι για τα καπνά και μετά τριάμισι χιλιόμετρα περπάτημα για το σχολείο.
Ως μαθητή ομόφωνα όλοι τον χαρακτηρίζουν "άτακτο", "ανήσυχο", "ταραξία", μέχρι και "αλητάκο" αλλά ταυτόχρονα "πανέξυπνο", "δυνατό στις θετικές επιστήμες", "φοβερό αθλητή". Όλοι θαυμάζουν την αντιπάθειά του για το άδικο και την -μέχρι βλακείας, ώρες ώρες - εμμονή του να δικαιωθεί ο αδικημένος και να τιμωρηθεί ο ψεύτης και άδικος με τους άλλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι οι περισσότερες αποβολές (ναι, υπήρχαν από τότε) τις δέχθηκε γιατί αντιμιλούσε στους καθηγητές όταν ήξερε οτι είχαν άδικο (απαράδεκτο για την εποχή) και γιατί υπερασπιζόταν όλους όσους δεν είχαν τόσο δυνατή ...φωνή όσο η δική του.
Δώδεκα χρονών παιδί έδειξε σε όλο το χωριό τον χαρακτήρα και το πείσμα του. Αποφάσισε οτι έπρεπε να αποδείξει (έστω και μόνο στον εαυτό του) οτι μπορεί να περάσει τις εξετάσεις για το γυμνάσιο, κάτι που η μαμά του λόγω οικονομικής δυσχέρειας δεν του ... πρότεινε. Βρήκε τρόπο και πήγε μέχρι την Δράμα (45' δρόμο) και έδωσε εξετάσεις κρυφά. Πέρασε. Όλο το χωριό το έμαθε. Το έμαθε και η μαμά του. Τι να κάνει η γυναίκα? Τον έστειλε.
Τελειώνοντας το Λύκειο τον περίμενε ο στρατός. Όσο ήταν φαντάρος έκανε μαθήματα σε παιδιά (μαθηματικά και φυσική) και έβγαζε ένα χαρτζιλίκι.
Μια μέρα έμαθε οτι όσοι ήταν να δώσουν εξετάσεις για περαιτέρω σπουδές θα έπαιρναν άδεια. Ο αλήτης βγήκε από μέσα του και του επέβαλε αν δηλώσει συμμετοχή. Ο χαρακτήρας αναλλοίωτος. Παρόλο που γνώριζε οτι δεν θα υπήρχε οικονομική βοήθεια για να σπουδάσει και ...ακόμη περισσότερο οτι θα έπρεπε να καταφέρει να βρει σύντομα δουλειά για να συντηρεί εκείνος τους γονείς του, πήρε την άδεια και, χωρίς να διαβάσει, έδωσε για το Πολυτεχνείο. Πέρασε σε κάποια σχολή αλλά φυσικά ποτέ δεν πήγε να γραφτεί.
Τελειώνοντας τη θητεία του ανέβηκε Θεσσαλονίκη. Εκεί δούλευε σε δύο δουλειές. Η μία ήταν ως πλασιέ γιατί το ...λέγειν ήταν το βασικό του προτέρημα και το ήξερε.
Έτσι, πουλώντας μίξερ μπήκε και σε ένα σπίτι και γνώρισε την γυναίκα που έμελλε να γίνει η γυναίκα της ζωής του και μητέρα των παιδιών του. Σύντομα διορίστηκε στο δημόσιο ως αγρονόμος τοπογράφος. Ο διορισμός στον Έβρο.
Μετά από χρόνια επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με δύο παιδιά, δύο δουλειές, μία σύζυγο και πολύ διάθεση για δουλειά. Πρωί πήγαινε Κιλκίς με το λεωφορείο για την υπηρεσία και το βράδυ δούλευε ως πλασιέ. Δε μπορούσε να διανοηθεί οτι οι κόρες του δεν θα είχαν την πιο όμορφη ποδιά και τα πιο ωραία κόκκινα παλτουδάκια.
Το '77 αποφασίζει να παρατήσει το δημόσιο και να ανοίξει την δική του επιχείρηση. Αντιπροσωπείες - Εισαγωγές & Εμπόριο Παραφαρμακευτικών Ειδών. Μπορεί να έτρεχε όλη την ημέρα αλλά τουλάχιστον έτρεχε για την δική του επιχείρηση και αυτό τον ευχαριστούσε ιδιαίτερα. Όποτε είχε παραγγελίες και δρομολόγια ήταν μέσα στην καλή χαρά. Όταν είχε ελεύθερο χρόνο του φαινόταν απαράδεκτο και ένιωθε να τεμπελιάζει. Η γυναίκα του γελώντας του έλεγε οι όλοι δουλεύουν για να ζουν και μόνο αυτός ζούσε για να δουλεύει. Βέβαια το ίδιο λένε για όλους τους Πόντιους αλλά, εγγυημένα σας λέω, δεν ισχύει για όλους. Μπορεί να μιλάμε για εργασιομανή άνθρωπο αλλά πάντα ήξερε να διασκεδάζει κιόλας. Δεν εννοώ βέβαια σε μπουζούκια. Κατάφερε να ζει μια σχετικά άνετη ζωή και να σπουδάσει δύο παιδιά στην Αγγλία.
Πέρασαν τα χρόνια και φτάσαμε κάποια στιγμή στο... "Κουράστηκα. Θέλω να σταματήσω να δουλεύω." Καιρός ήταν. Ανησυχήσαμε λίγο. Ειδικά όταν ακούσαμε το περιβόητο "Μήπως να κρατήσω την επιχείρηση μέχρι τα εγγόνια μου τελειώσουν το σχολείο?" Φοβήθηκε την ανεργία ο καημένος.
Ευτυχώς πήρε την απόφαση να μη περιμένει τα εγγόνια. Στις 2 Δεκέμβρη μεταβίβασε το φορτηγάκι και στις 15 θα πουλήσει την επιχείρηση. Από αυτό τον Δεκέμβρη θα είναι επίσημα συνταξιούχος. Ο άνθρωπος που από πολύ μικρός έμαθε στη δουλειά δεν θα έχει τι να κάνει. Θα παίζει τάβλι και χαρτιά, θα ασχολείται με τον κήπο στο σπίτι στο χωριό και θα λιάζεται στη Σάμο το καλοκαίρι. (Το καλό που του θέλω). Λατρεύει την εκπομπή του Bob Ross και λέει πως θα αρχίσει τη ζωγραφική. Λοιπόν, τι λέτε, να του πάρω του ΜΠΑΜΠΑΚΑ ΜΟΥ τα σύνεργα?

Μπαμπά, με όλη μου την καρδιά σου εύχομαι να χαρείς όσο γίνεται αυτό το δεύτερο κομμάτι της ζωής σου. Το ξεκούραστο κομμάτι. Αυτό που πρέπει να σου προσφέρει όλα όσα η προσπάθεια σου να μη μου λείψει τίποτα σου στέρησε. Να ζωγραφίσεις όσα βουνά και λιμνούλες θέλεις και να φτιάξεις τον πιο όμορφο κήπο στο σπίτι μας στο χωριό, να δεις όλα τα μέρη που πάντα ήθελες να δεις, να ασχοληθείς με τα εγγόνια σου (που πλέον αυτά είναι η μεγάλη σου αγάπη) και όλα αυτά βέβαια με υγεία και το ίδιο πάντα τρανταχτό γέλιο. Σου αξίζει!!!

ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΧΝΙΔΟ!!!

Τα λατρεύω. Αυτό είναι μια καταγραφή εφτά αληθειών που αφορούν εμένα.
Με κάλεσε ο Αλέξανδρος (Παραμεθόριος), με πίεσε, με παρακάλεσε, έπεσε στα πόδια μου και …ναι, θα το πω, ένα δάκρυ έτρεξε στο αριστερό μάγουλό του. Τι να πω για αυτό το παιδί? Έπαιξε το παιχνιδάκι, έγραψε τις 7 αλήθειες του (κάτι το οποίο μπορώ να το επιβεβαιώσω - όντως αλήθειες είναι) και δεν συνέχισε το παιχνίδι. Απαράδεκτος. Αναγκάστηκα να του κάνω παράπονα online για να με καλέσει και ... να 'με τώρα! θα γράψω λοιπόν επτά μικρές αλήθειες για μένα και περιμένω τις δικές σας. Σε σένα μιλάω tsortzino. Μη κάνεις πως δεν ακούς mpalo. Κορίτσια, Ηδύλη και Αθηνά και οι υπόλοιποι, για να μάθουμε μερικά πραγματάκια να γνωριστούμε καλύτερα...
Ξεκινάω λοιπόν.
1. Απεχθάνομαι την κριτική. Πάσης φύσεως. Σοβαρά μιλάω. Ειδικά όταν όντως έχω κάνει κάτι στραβά και ενώ καταλαβαίνει ο άλλος οτι έχω την υποψία οτι έκανα βλακεία μου την λέει...το χειρότερό μου. Είναι ανάγκη να μου το πεις? Δεν το βλέπω? Δηλαδή πόσο καλύτερα νομίζεις οτι θα με κάνεις να νιώσω ή πόσο πιο γρήγορα θα το παραδεχτώ ότι έκανα λάθος εάν είμαι εκνευρισμένη?
2. Έχω διαβάσει αρκετά (όχι τόσα όσα θα ήθελα) βιβλία. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου να διαβάσω όσα θεωρούσα απαραίτητα και ένιωθα μειονεκτικά όταν άλλοι είχαν διαβάσει κάτι ενώ εγώ όχι. Εξάλλου λογοτεχνία σπούδασα. Πλέον, διαβάζω Κάθυ Κέλι και ναι… θα το παραδεχτώ έχω όλα της Μανανεδάκη. Μπορεί οι αγαπημένες μου να είναι η Συρρή-Στεφανίδου και η Μπουλουβάλα Αναγνώστου αλλά διαβάζω και …κόμικς. Γερνάω και τα χάνω ή απλά είμαι κουρασμένη και διαλέγω κάτι ευκολοδιάβαστο για τις ώρες που είμαι κάτω από μια ξαπλώστρα και με καίει ο ήλιος? Μπορεί και τα δύο μαζί. Θα δείξει.
3. Έχω τρέλα (μιλάμε για μεγάλο κόλλημα) με τον Αρκά (τα έχω όλα και τα διαβάζω τουλάχιστο μια φορά το τρίμηνο), τα Φιλαράκια (την Αμερικάνικη σειρά – πρέπει να την έχω δει πάνω από 50 φορές ολόκληρη) και τις ελληνικές ταινίες των Παπαγιανόπουλου-Καρέζη (ο συνδυασμός με ξετρελαίνει).
4. Λατρεύω τις μουντές μέρες του χειμώνα που βρέχει έξω και εγώ είμαι κλεισμένη μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού μου με μια καφετιέρα γεμάτη ζεστό καφέ –κατά προτίμηση με άρωμα φουντούκι – και κάθομαι στο παράθυρο ακούγοντας/βλέποντας τη βροχή να πέφτει και λέμε ιστορίες ή/και βγάζουμε τα εσώψυχα μας με δικούς μου ανθρώπους.
5. Όλοι πιστεύουν ότι επειδή μιλάω πολύ και λέω συχνά προσωπικές ιστορίες ότι αποκαλύπτω πολλά. Λάθος. Αποκαλύπτω ότι δεν με ενδιαφέρει να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Τα κατά-τη-δική-μου-γνώμη σημαντικά τα έχω πει μόνο σε λίγους και καλούς.
6. Δεν θα αποχωριζόμουν ποτέ α. το λάπτοπ μου, β. το κινητό μου γ. τη κάρτα τραπέζης μου. Δυστυχώς ή ευτυχώς πιστεύω ότι είμαι ξεκομμένη από τον κόσμο εάν δεν μπω στο ίντερνετ, εάν δεν έχω το τηλέφωνο μου πιστεύω ότι θα συμβεί κάτι μοναδικό, απίστευτο, σημαντικό και δεν θα το μάθω και τέλος, συχνά δεν έχω χρήματα επάνω μου και δυστυχώς είμαι καταναλωτικό ζώο και όλο και κάτι θα αγοράσω βγαίνοντας έξω.
7. Last but not least, λατρεύω τις γάτες. Σιγά το μυστικό θα μου πείτε αλλά το να βλέπω τα μικρά τσαχπίνικα ματάκια τους και να τα ακούω να γουργουρίζουν όταν τα χαϊδεύω πιστεύω οτι είναι μοναδικό. Ξέρω οτι "οι γάτες δεν έχουν ιδιοτροπίες φτάνει να θυμάστε οτι τους αρέσει να τους σερβίρετε το γάλα τους στο ρηχό πιατάκι με τα τριαντάφυλλα και το ψάρι τους στο μπλε πιάτο, απο το οποίο το παίρνουν και το τρώνε μακριά, στο πάτωμα" (Αρθουρ Μπριτζες) αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ ένα κόσμο χωρίς αυτά τα εγωιστικά μικρά ζωάκια.
Αυτή είμαι εγώ λοιπόν. Στην αρχή μπόρεσα να σκεφτώ μόνο 3 αλήθειες αλλά τώρα …θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα. Πολυλογού είμαι τελικά. Sorry. Your turn now. Περιμένω οκ?