ΜΑΜΑ, ΕΔΩ ΜΕΝΩ!!!

Κάτι μέρες σαν και αυτές φοβάμαι γιατί δεν είμαι και πολύ καλή στα μακροβούτια. Βγαίνω από το σπίτι και πάντα χαιρετώ τον άντρα μου λέγοντας "εάν δεις οτι δεν έρχομαι, να πεις στη μικρή οτι την λατρεύω και να φροντίσεις να σπουδάσει".

Ντροπή μας! Ας γίνει επιτέλους κάτι πριν χρειαστεί να απαντώ σε ερωτήσεις του στυλ "μαμά, αφού έχουμε θάλασσα στο μπαλκόνι γιατί δεν κάνουμε μπάνιο εδώ και πηγαίνουμε στην Τσαμαδού που έχει ανηφόρα?"

Γνώση και θρησκεία

16/10/2010 - 14:53

Γράφει η Αννα Φραγκουδάκη

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκε η είδηση ότι η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να μελετήσει σχολικά βιβλία για να κρίνει την καταλληλότητά τους. Βεβαίως στην Εκκλησία ανήκει το κατάλληλο περιεχόμενο της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης. Η Ιερά Σύνοδος όμως δεν αναφέρθηκε στα βιβλία των Θρησκευτικών αλλά και άλλων μαθημάτων.

Τεράστιο το ερωτηματικό. Πώς είναι δυνατό να υπάρξει κρίση για την ορθότητα ή όχι της όποιας γνώσης για οποιοδήποτε επιστημονικό αντικείμενο, με γνώμονα τους κανόνες του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος και τη θρησκευτική αλήθεια;

#Η γνώση γενικά στηρίζεται στον ορθολογισμό, πηγάζει από την έρευνα και προχωρεί με φάρο την αμφιβολία. Σε κάθε βήμα αμφισβητεί την ήδη κατακτημένη γνώση, για να προχωρήσει στην καινούργια, πορεία που δεν έχει τέλος. Η θρησκεία αντίθετα έχει μοναδικό θεμέλιο την πίστη. Η Εκκλησία μεταδίδει τον θείο λόγο, άρα παραμερίζει τη λογική και διδάσκει την αλήθεια. Η αναρώτηση για την αλήθεια είναι βλασφημία και η αμφιβολία αμάρτημα. Πώς είναι ποτέ δυνατό να κρίνει ο οφθαλμός της εκκλησίας την «ορθότητα» της γνώσης; Πώς θα κρίνει το προϊόν του ορθολογισμού και της αμφιβολίας ο μεταδότης της πίστης και εκφραστής της θείας αλήθειας;

#Το θέμα δεν είναι αν «πρέπει» ή όχι να κρίνει η Εκκλησία τα προϊόντα της γνώσης που διδάσκει το σχολείο. Δεν είναι αντικειμενικά δυνατό να τα κρίνει, εφόσον ως Εκκλησία θα έχει οπωσδήποτε κριτήριο την πίστη και γνώμονα τους κανόνες του δόγματος. Πώς είναι νοητό με κριτήριο την πίστη να πάρει μέρος στον κοινωνικό διάλογο για την ορθότητα και την αποδειξιμότητα των προϊόντων επιστημονικής έρευνας;

#Εξ ορισμού ανορθολογικός, εκ των κανόνων του αποτρεπτικός της έρευνας και με αποστολή το κήρυγμα της αλήθειας, ο λόγος της εκκλησίας αρνείται τη λογική και την αμφιβολία. Η ίδια άλλωστε η υπέρτατη αλήθεια αποκλείει τον λογικό της χειρισμό. Αρα η εκκλησία και η επιστήμη βαδίζουν δρόμους παράλληλους που αντικειμενικά δεν συναντώνται. Ο λόγος της εκκλησίας και εκείνος της επιστήμης είναι δύο παράλληλες στην ανθρώπινη ιστορία ευθείες που δεν μπορούν να συναντηθούν.

από ΤΑ ΝΕΑ ONLINE

Άντε πάλι. Μια από τα ίδια. Εδώ ο κόσμος πάει να τρελαθεί από τα προβλήματα και η Εκκλησία το χαβά της. Θα λογοκρίνουν και τις βασικές αρχές της φυσικής? Μήπως θα ξανα-αφορίσουμε το Δαρβίνο? Θα ξαναγράψουμε την ιστορία για να τονίσουμε τη μεγάλη βοήθεια της Εκκλησίας σε κρίσιμες στιγμές επαναστάσεων μια που άρχισε να αμφισβητείται? Πότε επιτέλους θα τους πει κάποιος ΟΧΙ? Όλα τα λέει η τελευταία φράση του άρθρου: Ο λόγος της εκκλησίας και εκείνος της επιστήμης είναι δύο παράλληλες στην ανθρώπινη ιστορία ευθείες που δεν μπορούν να συναντηθούν. Ας το εμπεδώσουν!!!

Τυχαίο? Δεν νομίζω!

30 χρόνια στα ελληνικά σχολεία -μαθήτρια και καθηγήτρια έχουν αλλάξει πολλά αλλά ένα μένει αναλλοίωτο, οι μαθητές μας έχουν φαντασία....

Αγγελίνα!

Στις 27 Ιουνίου η πανέμορφη, πανέξυπνη, τσαχπίνα θεά μου κλείνει τον τρίτο της μήνα। Τρεις μήνες την έχω στην αγκαλιά μου –κυριολεκτώ, δεν κάθεται πουθενά αλλού πέρα από τα χέρια μου ή τον μαρσιππο (τρομερή εφεύρεση)- και εννοείται ότι δεν την χορταίνω। Έχει μεγαλώσει και έχει αλλάξει πολύ. Συνεχίζει να είναι ίδια ο μπαμπάς της βέβαια αλλά της το συγχωρώ επειδή είναι κουκλάκι. Παρόλο που την φωνάζω Αλέκο (εξαιτίας της ομοιότητας που λέγαμε με τον μπαμπά της) πήραμε την απόφαση να την ονομάσουμε Αγγελίνα που και μας αρέσει σαν όνομα και είναι και συνδυασμός των ονομάτων των γιαγιάδων της –Αγγελική και Ιουλία. Σε αυτούς τους τρείς μήνες λοιπόν έχει αλλάξει η ζωή μου – κλισέ, ξέρω. Έτσι μου έλεγαν και έτσι το φανταζόμουν ότι θα ήταν… σχεδόν. Μετά από λίγο καιρό με το κοριτσάκι μου όμως έχω διαπιστώσει και εγώ κάποια πράγματα και λέω να αρχίσω να τα καταγράφω.1. Το χαμόγελο της Αγγελίνας αξίζει περισσότερο από το διάσημο χαμόγελο της Joconda.

2. Τζάμπα έχανα τον χρόνο μου να κοιμάμαι. Δεν χρειάζομαι πάνω από τέσσερις ώρες ύπνο την ημέρα. Ακόμη και εάν πέφτω στη μια τα χαράματα, άνετα ξυπνάω στις τρεισήμισι και μετά στις πέντε και είκοσι και μετά στις έξι και τέταρτο και μετά…..

3. Όταν σηκώνεσαι στις 6 το πρωί … έχεις άφθονο χρόνο για να βαρεθείς μέχρι να ξανακοιμηθείς. Έτσι, για να περάσει η ώρα ανάμεσα στα «νταχτιρντι», πρέπει να κάνεις κάτι και δυστυχώς οι επιλογές είναι λίγες. Ή θα κάνεις δουλειές ή θα αλλάζεις διακόσμηση και θα μετακινείς έπιπλα ή θα φυτεύεις καλαμπόκι και θα ταΐζεις τις κοτούλες για να κάνουν αυγά σε καμία φάρμα του internet. Η πιθανότητα να συγκεντρωθώ για να διαβάσω χωρίς να με πάρει ο ύπνος είναι απειροελάχιστη.

4. Τα πράγματα που μπορώ να κάνω στο σκοτάδι και μισοκοιμισμένη είναι ατέλειωτα.

· Μπορώ να υπολογίσω από τον ήχο και μόνο πόσο νερό έχω χύσει στο μπιμπερό και να προσθέσω το ανάλογο γάλα σε σκόνη … στις 5 το πρωί.

· Από τη μυρωδιά καταλαβαίνω σε πιο σημείο πρέπει να σκουπίσω το μικρούλι όταν το αλλάζω και να στοχεύω ρίχνοντας την λερωμένη πάνα στο καλάθι.

· Μπορώ να κοιμάμαι καθισμένη με το μωρό στην αγκαλιά και το μπιμπερό στο χέρι, χωρίς να μου πέσει …ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

5. Για να βγω από το σπίτι δεν χρειάζομαι μισή ώρα για να ετοιμαστώ αλλά μιάμιση. Εγώ έτοιμη σε 20 λεπτά και μετά, άλλαγμα και ντύσιμο μικρής, να βράσω νερό, να ετοιμάσω 2 μπιμπερό με γάλα και χαμομήλι, να γεμίσω την τσάντα της με τα απαραίτητα –πιπίλες, σαλιάρες, πάνες, μαντηλάκια κτλ κτλ - να φορτωθώ όλα αυτά και μετά που βγαίνω από το σπίτι να συνειδητοποιώ ότι δεν έχω πάρει τα τσιγάρα μου, τα γυαλιά μου ή το κινητό- μια που πλέον βγαίνω χωρίς δική μου τσάντα.

6. Βγαίνοντας έξω κανένας δεν χαιρετά πλέον εμένα αλλά τη μικρή. Άσε που έχει περισσότερους γνωστούς από ότι εγώ προφανώς γιατί μας σταματάνε στο δρόμο άτομα που δεν τα γνωρίζω και αρχίζουν να της μιλάνε. «Τι κοπέλα είσαι εσύ καλέ?» «Που πάει το κορίτσι?» Κάποιοι βέβαια ξεπερνούν και τα όρια και απλώνουν χέρι για να την ζουλίξουν. Αυτοί μυστηριωδώς εξαφανίζονται από το νησί.

7. Το clubbing είναι κάτι που το κάνουν οι νέοι και αφελείς ανύπαντροι φίλοι μας και μάλιστα έχουν το θράσος να το κάνουν στα μπαράκια μπροστά στο σπίτι μας. Εμείς το γλεντάμε σε ταβέρνες, καφετερίες και βόλτες σε φιλικά σπίτια.

Με αυτά και άλλα πολλά λοιπόν περνάει ο καιρός. Νεότερες διαπιστώσεις σε επόμενα post.

MY BABY...MY PRINCESS

Σαββατο, 27 Μαρτίου 2010, 11:20.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ Τ Ω Ρ Α !!!

Ποτέ δεν ήμουν υπομονετικό άτομο. Πάντα βάζοντας ένα στόχο είχα σχέδια και χαιρόμουν αλλά σε κάποιο σημείο με έπιανε μια τρομερή ανυπομονησία και έκανα τα αδύνατα δυνατά να φτάσω στο τέλος όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ή, εάν δεν περνούσε από το χέρι μου, έχανα το ενδιαφέρον μου και άρχιζα τα κλασικά, καθαρά ελληνικά, «πασαλείμματα».

Στο φροντιστήριο, διάλεξα να κάνω την τελευταία τάξη καλοκαίρι, εντατικά μαθήματα, για να τελειώσω έστω λίγους μήνες νωρίτερα. Μιλάμε για καύσωνα στη Θεσσαλονίκη και εγώ να παίρνω το λεωφορείο κάθε πρωί να κατέβω κέντρο για μάθημα.

Στο πανεπιστήμιο γράφτηκα για μάστερ σε δύο χρόνια για να δουλεύω ταυτόχρονα και άλλαξα στα μέσα της πρώτης χρονιάς και έτρεχα να προλάβω να τελειώσω μέσα σε ελάχιστους -για την έρευνα που διάλεξα- μήνες.

Πάντα βιαστική. Έτσι. Άνευ λόγου και αιτίας. Κάποιες φορές μου βγαίνει σε καλό κάποιες άλλες… όχι τόσο. Τώρα όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Κάνω υπομονή μήνες τώρα. Πότε θα τελειώσει? Πως μπορούν οι υπόλοιπες γυναίκες δηλαδή και λένε ότι είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής τους? Εγώ γιατί νιώθω ότι απλά για λίγους μήνες δεν κάνω απολύτως τίποτα και βαριέμαι? Μπαίνω στον όγδοο μήνα που σημαίνει ότι εδώ και επτά μήνες κάνω τα ίδια πράγματα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Ξυπνάω και παίρνω χάπι, περιμένω μισή ώρα, τρώω πρωινό, παίρνω άλλο χάπι, νυστάζω μέχρι τις δύο που ξανατρώω και παίρνω άλλο χάπι. Μετά έχω άφθονο ελεύθερο χρόνο να βαρεθώ μέχρι τις εννιά που πρέπει να τσιμπήσω κάτι για να πάρω το τελευταίο χάπι της ημέρας και να πέσω για ύπνο. Στον ελεύθερο χρόνο μου το απόγευμα δεν έχω και πολλές επιλογές γιατί έχει τρομερό κρύο στην Θεσσαλονίκη και οι επιλογές που έχεις για έξοδο μειώνονται δραματικά. Ειδικά όταν μπλέκονται μεγαλύτεροι και δίνουν τις κλασικές συμβουλές για προσοχή στα πάντα. Πρόσεχε το πέσιμο – λες και εάν δεν είσαι έγκυος είναι ότι καλύτερο να γλιστρήσεις και να κατέβεις τον όροφο κουτρουβαλώντας. Πρόσεχε με το περπάτημα – αυτό και εάν είναι αστείο καθώς οι απόψεις διίστανται- περπάτα για πιο εύκολη γέννα, μη περπατάς και κουράζεσαι και πάθεις κανένα κακό. Πρόσεχε σε κλειστούς χώρους – κάποιοι καπνίζουν και θα σε ενοχλήσει ή απλά θα σε βάλουν σε πειρασμό και θα καπνίσεις. Επίσης, σε πολλά μέρη δεν έχει εύκολη πρόσβαση (ελπίζω να αναφέρονταν στο ασθενοφόρο και όχι στο γεγονός ότι μπορεί και να μη χωρέσω). Πρόσεχε σε ανοιχτούς χώρους- μπορεί να μη προσέξει κάποιος ότι είσαι έγκυος (τόσο απίθανο όσο το να περάσει από δίπλα σου το θωρηκτό Ποτέμκιν και να μη το δεις) και να σε σπρώξει ή να σου έρθει καμία μπάλα (λογικό εάν σκεφτείς ότι θέλω να περπατήσω στην Τσιμισκή. Είναι γνωστό ότι στη Θεσσαλονίκη όλα τα παιδιά εκεί κατεβαίνουν να παίξουν μπάλα). Πρόσεχε τι τρως και τι πίνεις. Αυτό ειδικά είναι από τα αγαπημένα μου γιατί οι παραλλαγές του δε σταματούν να με εντυπωσιάζουν. Στο θέμα της διατροφής βέβαια δεν είμαι πρωτάρα. Όχι. Αυτό είναι κάτι που κυνηγάει πολλές κοπέλες της δικής μου γενιάς τουλάχιστο από την πρώτη τους έξοδο. Το σετάκι συμπληρώνεται με συμβουλές για το ενδυματολογικό κομμάτι. Ήθελα να ήξερα πόσοι άνθρωποι αντέχουν να φοράνε κορμάκι, μπλούζα και φουλάρι μέσα στο σινεμά επειδή έξω η θερμοκρασία έπεσε στους 6. Τέλος θα με ενδιέφερε να μάθω πόσοι από αυτούς παρέλαβαν εκείνη τη μέρα ένα φορτηγό ορμόνες που σε φουντώνουν και νιώθεις τους 6 βαθμούς ως καλοκαίρι.

Για να αποφύγεις λοιπόν πολλά από αυτά πολλές μέρες τη βγάζεις στο σπίτι. Εκεί οι επιλογές είναι δύο. Ή θα δεις Τα Μυστικά Της Εδέμ ή Το Κάρμα. Έχω την εντύπωση ότι θα γεννηθεί η μικρή και θα αναγνωρίζει τη φωνή του Μπουγιούρη το ίδιο εύκολα με του μπαμπά της.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα εκνευριστικής τεμπελιάς, ησυχίας και χαλαρών γενικώς ρυθμών με έπιασε πάλι η ανυπομονησία. Θέλω να γεννήσω ΤΩΡΑ!!!!!!!!