Ποτέ δεν ήμουν υπομονετικό άτομο. Πάντα βάζοντας ένα στόχο είχα σχέδια και χαιρόμουν αλλά σε κάποιο σημείο με έπιανε μια τρομερή ανυπομονησία και έκανα τα αδύνατα δυνατά να φτάσω στο τέλος όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ή, εάν δεν περνούσε από το χέρι μου, έχανα το ενδιαφέρον μου και άρχιζα τα κλασικά, καθαρά ελληνικά, «πασαλείμματα».
Στο φροντιστήριο, διάλεξα να κάνω την τελευταία τάξη καλοκαίρι, εντατικά μαθήματα, για να τελειώσω έστω λίγους μήνες νωρίτερα. Μιλάμε για καύσωνα στη Θεσσαλονίκη και εγώ να παίρνω το λεωφορείο κάθε πρωί να κατέβω κέντρο για μάθημα. 
Στο πανεπιστήμιο γράφτηκα για μάστερ σε δύο χρόνια για να δουλεύω ταυτόχρονα και άλλαξα στα μέσα της πρώτης χρονιάς και έτρεχα να προλάβω να τελειώσω μέσα σε ελάχιστους -για την έρευνα που διάλεξα- μήνες.
Πάντα βιαστική. Έτσι. Άνευ λόγου και αιτίας. Κάποιες φορές μου βγαίνει σε καλό κάποιες άλλες… όχι τόσο. Τώρα όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Κάνω υπομονή μήνες τώρα. Πότε θα τελειώσει? Πως μπορούν οι υπόλοιπες γυναίκες δηλαδή και λένε ότι είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής τους? Εγώ γιατί νιώθω ότι απλά για λίγους μήνες δεν κάνω απολύτως τίποτα και βαριέμαι? Μπαίνω στον όγδοο μήνα που σημαίνει ότι εδώ και επτά μήνες κάνω τα ίδια πράγματα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Ξυπνάω και παίρνω χάπι, περιμένω μισή ώρα, τρώω πρωινό, παίρνω άλλο χάπι, νυστάζω μέχρι τις δύο που ξανατρώω και παίρνω άλλο χάπι. Μετά έχω άφθονο ελεύθερο χρόνο να βαρεθώ μέχρι τις εννιά που πρέπει να τσιμπήσω κάτι για να πάρω το τελευταίο χάπι της ημέρας και να πέσω για ύπνο. Στον ελεύθερο χρόνο μου το απόγευμα δεν έχω και πολλές επιλογές γιατί έχει τρομερό κρύο στην Θεσσαλονίκη και οι επιλογές που έχεις για έξοδο μειώνονται δραματικά. Ειδικά όταν μπλέκονται μεγαλύτεροι και δίνουν τις κλασικές συμβουλές για προσοχή στα πάντα. Πρόσεχε το πέσιμο – λες και εάν δεν είσαι έγκυος είναι ότι καλύτερο να γλιστρήσεις και να κατέβεις τον όροφο κουτρουβαλώντας. Πρόσεχε με το περπάτημα – αυτό και εάν είναι αστείο καθώς οι απόψεις διίστανται- περπάτα για πιο εύκολη γέννα, μη περπατάς και κουράζεσαι και πάθεις κανένα κακό. Πρόσεχε σε κλειστούς χώρους – κάποιοι καπνίζουν και θα σε ενοχλήσει ή απλά θα σε βάλουν σε πειρασμό και θα καπνίσεις. Επίσης, σε πολλά μέρη δεν έχει εύκολη πρόσβαση (ελπίζω να αναφέρονταν στο ασθενοφόρο και όχι στο γεγονός ότι μπορεί και να μη χωρέσω). Πρόσεχε σε ανοιχτούς χώρους- μπορεί να μη προσέξει κάποιος ότι είσαι έγκυος (τόσο απίθανο όσο το να περάσει από δίπλα σου το θωρηκτό Ποτέμκιν και να μη το δεις) και να σε σπρώξει ή να σου έρθει καμία μπάλα (λογικό εάν σκεφτείς ότι θέλω να περπατήσω στην Τσιμισκή. Είναι γνωστό ότι στη Θεσσαλονίκη όλα τα παιδιά εκεί κατεβαίνουν να παίξουν μπάλα). Πρόσεχε τι τρως και τι πίνεις. Αυτό ειδικά είναι από τα αγαπημένα μου γιατί οι παραλλαγές του δε σταματούν να με εντυπωσιάζουν. Στο θέμα της διατροφής βέβαια δεν είμαι πρωτάρα. Όχι. Αυτό είναι κάτι που κυνηγάει πολλές κοπέλες της δικής μου γενιάς τουλάχιστο από την πρώτη τους έξοδο. Το σετάκι συμπληρώνεται με συμβουλές για το ενδυματολογικό κομμάτι. Ήθελα να ήξερα πόσοι άνθρωποι αντέχουν να φοράνε κορμάκι, μπλούζα και φουλάρι μέσα στο σινεμά επειδή έξω η θερμοκρασία έπεσε στους 6. Τέλος θα με ενδιέφερε να μάθω πόσοι από αυτούς παρέλαβαν εκείνη τη μέρα ένα φορτηγό ορμόνες που σε φουντώνουν και νιώθεις τους 6 βαθμούς ως καλοκαίρι. 
Για να αποφύγεις λοιπόν πολλά από αυτά πολλές μέρες τη βγάζεις στο σπίτι. Εκεί οι επιλογές είναι δύο. Ή θα δεις Τα Μυστικά Της Εδέμ ή Το Κάρμα. Έχω την εντύπωση ότι θα γεννηθεί η μικρή και θα αναγνωρίζει τη φωνή του Μπουγιούρη το ίδιο εύκολα με του μπαμπά της.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα εκνευριστικής τεμπελιάς, ησυχίας και χαλαρών γενικώς ρυθμών με έπιασε πάλι η ανυπομονησία. Θέλω να γεννήσω ΤΩΡΑ!!!!!!!!
