Βρέχει και σήμερα. Από τη βαρεμάρα με έχει πιάσει απίστευτος εκνευρισμός. Πως αλλάζουν τα πράγματα. Κάποτε τρελαινόμουνα για τη βροχή. Έβγαινα έξω και δε με ένοιαζε εάν δεν είχα ομπρέλα. Το χαιρόμουνα πραγματικά. Σήκωνα το κεφάλι και άφηνα τη βροχή να πέφτει στο πρόσωπό μου. Έβλεπα τον κόσμο να τρέχει και σκεφτόμουν ότι είναι υπερβολικοί. Τι θα πάθουν με το νερό? Γυρνούσα στο σπίτι και δεν με έπιανε πανικός να βγάλω τα βρεγμένα ρούχα από πάνω μου (έπιανε τη μαμά μου βέβαια). Γελούσα με τη γιαγιά μου που φώναζε να μη βραχούν τα πόδια μου γιατί θα «πάθουν τα γυναικολογικά» μου. Φοιτήτρια όλοι απορούσαν πως μου άρεσε στην Αγγλία. «Πω, πω, χάλια στο Λονδίνο, ε? Βρέχει όλη μέρα» Σιγά το πρόβλημα! Μου άρεσε αυτή η μελαγχολία που μου προκαλούσε η συννεφιά και η βροχή. Έφτιαχνα μια κανάτα γαλλικό καφέ και έβλεπα τη βροχή από το παράθυρο και σκεφτόμουν διάφορα. Το μέλλον, τη ζωή μου, το σπίτι μου. Διάβαζα δίπλα στο παράθυρο ακούγοντας τη βροχή. (Μελό, ξεμελό, εγώ αυτό έκανα). Όποτε είχα παρέα ξεκινούσαμε συζητήσεις που ήταν σχετικά σοβαρές και βγάζαμε μέσα από αναμνήσεις τα εσώψυχά μας στη φόρα. Η βροχή ποτέ δεν μου χαλούσε τα σχέδια. Δεν ήταν πρόβλημα. Ποτέ δεν απαντούσα ότι δεν μπορώ να πάω κάπου ή να κάνω κάτι εξαιτίας της βροχής. Θα ήταν ανήκουστο. Όχι ότι δεν μου άρεσε ο ήλιος. Μην είμαστε υπερβολικοί. Απλά η βροχή δεν ήταν πρόβλημα. Τα πράγματα όμως άλλαξαν.
1. Αγόρασα μεγάλη ομπρέλα για να μη μπαίνει η βροχή όταν φυσάει.
2. Δεν μπορώ να βγω έξω γιατί δεν κάνει με το μωρό.
3. Δεν μπορώ να βραχώ και να μην αλλάξω κατευθείαν γιατί είμαι επιρρεπής στην βρογχοπνευμονία.
4. Δεν γελάω πλέον με τη γιαγιά μου μια που διαπίστωσα ότι τα «γυναικολογικά» προβλήματα δεν αστειεύονται.
5. Δεν σηκώνω το κεφάλι να δω τη βροχή γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι βαμμένη και όποιος έχει δει μάσκαρα να τρέχει και βρεγμένη πούδρα καταλαβαίνει …
6. Εγώ είμαι αυτή που τρέχει για να μη βραχεί.
7. Από την Αγγλία μου έμεινε το πτυχίο, η βρογχοπνευμονία και άπειρες φωτογραφίες του βροχερού Λονδίνου.
8. Γαλλικό καφέ αποφεύγω να κάνω γιατί δεν προλαβαίνω να τον πιω.
9. Δεν διαβάζω δίπλα στο παράθυρο αλλά δίπλα στο καλοριφέρ.
10. Όταν κοιτάω τη βροχή από το παράθυρο ανησυχώ μη «μπάζει» νερό από πουθενά.
11. Οι σκέψεις που κάνω βλέποντας τη βροχή δεν έχουν καμία σχέση με αυτές κάποτε. Το μέλλον που σκέφτομαι είναι το πολύ κοντινό (τι ώρα θα σταματήσει επιτέλους να βγω να πάρω καρότα να κάνω τις φακές? Σε πόση ώρα σχολάει η Νατάσα να μου φέρει τσιγάρα? Άραγε στις 9 που θα αρχίσει η ζωή της άλλης θα χαλάσει πάλι η nova?), το σπίτι μου (να δεις που η υγρασία θα χειροτερέψει και θα πρέπει να αδειάσω τις ντουλάπες…) η ζωή μου (αυτό δεν άλλαξε. Μεγάλωσα είπαμε, όχι ότι παραιτήθηκα από τη ζωή)
12. Εάν τύχει να έχω καμία εξωτερική δουλειά αναθεματίζω την τύχη μου και παίρνω τηλέφωνο ναν έρθει ταξί… εννοείται!
13. Στις προσκλήσεις απαντώ «πώς να έρθω ρε συ με το μωρό?», «άσε, είναι και αυτή η κ…βροχή», «να τα πούμε καλύτερα αύριο που το Poseidon έδειξε ότι μετά τις 3 δε θα βρέχει?»
14. Δεν συζητώ με φίλους για να βγάλω τα εσώψυχά μου αλλά περνώ την ώρα μου παίζοντας cityville και γράφοντας στο blog.
Τι να πεις? Κάποιοι περπατάνε στη βροχή ενώ άλλοι απλά βρέχονται είπε και ο Roger Miller. Στην πρώτη κατηγορία ανήκα κάποτε, τώρα στη δεύτερη.
