Διάβασα αυτό σε ένα blog και πιστεύω πως όσοι πιο πολλοί το αναρτήσουν τόσο πιο πολλές υπογραφές θα μαζευτούν "μπας" και γίνει κάτι.
"Αγαπητοί φίλοι, συνειδητοποιημένοι πολίτες, Εκδόθηκε ψήφισμα που υπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι οι χώρες που επλήγησαν από τις πυρκαγιές πρέπει να δεσμευτούν ότι θα προστατεύσουν και θα αναδασώσουν τις καμένες περιοχές. Ξέρετε ποιός δεν υπέγραψε; ..... Μα ποιός άλλος.... Η Ελλάδα!!! Μπείτε στο www.petitiononline.com/forestgr/ και υπογράψτε!!! Πρέπει να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές! Στείλτε το μήνυμα σε φίλους! Όλοι να συμβάλλουμε , αν δεν θέλουμε να δούμε τσιμεντοποιημένες τις καμένες περιοχές!"
Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007
Την ικανοποίησή του για την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αποσυρθεί το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού εκφράζει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
«η Εκκλησία μας πρώτη, αλλά και στη συνέχεια όλα τα πνευματικά ιδρύματα (Ποια ήταν αυτά; Δε νομίζω να έχουν σχέση με εκκλησιαστικά ιδρύματα;) και οι πνευματικοί άνθρωποι της πατρίδος μας (Αν καταλάβω ότι εννοεί τον Καρατζαφέρη, θα πέσω κάτω από τα γέλια) αντιστάθηκαν σε αυτή τη διαστρέβλωση των αναμφισβήτητων ιστορικών γεγονότων, καθώς και την προσφορά της Εκκλησίας στους αγώνες του Έθνους.(και αυτή η προσφορά είναι ένα από τα αναμφισβήτητα γεγονότα;) Συγχαίρω από καρδίας τον Υπουργό κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη για την παρρησία και την ευθυκρισία, την οποία επέδειξε στο θέμα αυτό που έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία». (Να δεις τι καλό του κάνεις του κυρίου Στυλιανίδη που τον συγχαίρεις από καρδίας.....ειδικά στις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στους νέους, τον ανέβασες πολύ στα μάτια τους/μας. οι φοιτητές θα το λάβουν σοβαρά υπόψιν.)
Τελικά δεν ξέρω αν πρέπει να γελάω ή να κλαίω. Ο άνθρωπος είναι με το ένα πόδι στον τάφο, οι ...ανερχόμενοι του κάνουν τρισάγιο αλλά αυτός...εκεί. Το πάν είναι να μη δοθεί στα παιδιά βιβλίο που δεν παινεύει την Εκκλησία. Πάμε καλά; Γίνε καλά πάλι πρώτα (ο Θεός) και μετά συνεχίζεις ανενόχλητος το έργο σου ως ....πολιτικός. Θα χώνεσαι σε όλα όπως πριν Δεν υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει σύντομα αυτό. Μη φοβάσαι. Η θέση σου στη βουλή θα σε περιμένει (ενισχυμένη!!!) Σου έγινε μια χάρη. Σου δώσανε αυτό που ήθελες. Κάτσε λίγο να ξεχάσουμε ότι επεμβαίνεις σαν π... όποτε δεν σου αρέσει κάτι. Μάζευε ανέκδοτα βρε αδερφέ!!!!!
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007
Laughing at our mistakes can lengthen our own life. Laughing at someone else's can shorten it. Cullen Hightower
Ξεκινώντας το blog μου είπα ότι θα ασχοληθώ με τις κοτσάνες και τις αστείες συζητήσεις που ακούγονται συχνά γύρω μας. Έτσι, σήμερα αποφάσισα να γράψω για αυτά. Δεν είναι όμως κοτσάνες που ακούς από τους «συνήθεις υπόπτους.» Όχι. Είναι οι ατάκες που άκουσα εγώ από ανθρώπους γύρω μου. Μέσα σε 1 μόλις χρόνο! (ανησυχητικό δεν είναι?)
Έλληνες τουρίστες στο εξωτερικό.
Α. (Πάνω στο tour bus –ξέρετε από αυτά διώροφα που είναι καμπριο και κάθονται όλοι μέσα στο κρύο και βγάζουν φωτο καθώς αυτό γυρνά στα βασικά αξιοθέατα της πόλης- ανεβαίνει μια 4μελής κλασική ελληνική οικογένεια)
Κόρη: Σήμερα να καθίσουμε μπροστά (προφανώς είχε ξανανέβει στο λεωφορείο)
(με μεγάλη αφέλεια / απορία/ σάστισμα στο βλέμμα) Πάλι τα ίδια θα δούμε? (???????) (Όχι, σήμερα θα βάλουν άλλα αξιοθέατα!!!!!! Κορίτσι μου, εάν βαρέθηκες τον πύργο του Λονδίνου να τον βγάλουμε και να βάλουμε τον πύργο του Άιφελ)
Β. Ξεναγός: Ραντεβού σε μιάμιση ώρα εδώ στην πλατεία. Είναι 4, άρα στις 5:30 Τουρίστρια: Δεν είναι 4. Τρεις είναι.
Ξεναγός: Προφανώς δεν έχετε αλλάξει την ώρα στο ρολόι σας. Έχουμε μια ώρα διαφορά με την Ελλάδα. Όταν εδώ είναι 4, εκεί είναι 3
Τουρίστρια: Δεν τα καταλαβαίνω αυτά με τη διαφορά ώρας εγώ. Να είμαστε πίσω στις 4 και μισή? (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Γ. Τουρίστας α: Αυτός είναι ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ. Από δεξιά μας τώρα είναι ο Ατλαντικός.
Τουρίστας β: Από αριστερά δεν είναι ο Ατλαντικός;
Τουρίστας α: Όχι. Από αριστερά είναι η ενδοχώρα
Τουρίστας β: Καλά. Θα ανοίξω το χάρτη και θα δω (αν είναι δυνατόν να έχει δίκιο αυτός)
Τουρίστας α: Αλήθεια λέω. 60χλμ. Από δω είναι ο Ατλαντικός.
Τουρίστας β: Μμμμμ, και σιγά τον Ατλαντικό. Η Αφρική είναι. Ευθεία κάτω είναι η Αφρική και …λίιιιιιιγο Ατλαντικός. (Πώς λέμε και ολίγον από γιουβέτσι;)
Μαμάδες ….!!!!!!!!!!
Α. _Έλα, μαμά, φτάσαμε!
_ Φτάσατε? Όλα καλά?
_Ναι. Ναι. Κλείνω όμως, δεν έχω μπαταρία.
_ Τι? (κλασική περίπτωση το να πρέπει να επαναλάβεις καθώς δεν ακούνε. Μόνο μιλάνε και ακούν την απάντηση που νομίζουν ότι έδωσες.)
_Δεν έχω μπαταρία λέω. Κλείνω.
_Κλείσε τότε αγόρι μου να σε πάρω εγώ. (!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Β. _Που είναι η A….?
_ Στο δρόμο, πάει να δει ένα έργο.
_Τι?
_Το λιμάνι στο K…
_Ε, και ξέρει από αυτά? (?????? Ξέρω γω? Αν δεν ξέρει αυτή που είναι η μηχανικός, ποιος θα ξέρει?)
(…to be continued)
Έλληνες τουρίστες στο εξωτερικό.
Α. (Πάνω στο tour bus –ξέρετε από αυτά διώροφα που είναι καμπριο και κάθονται όλοι μέσα στο κρύο και βγάζουν φωτο καθώς αυτό γυρνά στα βασικά αξιοθέατα της πόλης- ανεβαίνει μια 4μελής κλασική ελληνική οικογένεια)
Κόρη: Σήμερα να καθίσουμε μπροστά (προφανώς είχε ξανανέβει στο λεωφορείο)
(με μεγάλη αφέλεια / απορία/ σάστισμα στο βλέμμα) Πάλι τα ίδια θα δούμε? (???????) (Όχι, σήμερα θα βάλουν άλλα αξιοθέατα!!!!!! Κορίτσι μου, εάν βαρέθηκες τον πύργο του Λονδίνου να τον βγάλουμε και να βάλουμε τον πύργο του Άιφελ)
Β. Ξεναγός: Ραντεβού σε μιάμιση ώρα εδώ στην πλατεία. Είναι 4, άρα στις 5:30 Τουρίστρια: Δεν είναι 4. Τρεις είναι.
Ξεναγός: Προφανώς δεν έχετε αλλάξει την ώρα στο ρολόι σας. Έχουμε μια ώρα διαφορά με την Ελλάδα. Όταν εδώ είναι 4, εκεί είναι 3
Τουρίστρια: Δεν τα καταλαβαίνω αυτά με τη διαφορά ώρας εγώ. Να είμαστε πίσω στις 4 και μισή? (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Γ. Τουρίστας α: Αυτός είναι ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ. Από δεξιά μας τώρα είναι ο Ατλαντικός.
Τουρίστας β: Από αριστερά δεν είναι ο Ατλαντικός;
Τουρίστας α: Όχι. Από αριστερά είναι η ενδοχώρα
Τουρίστας β: Καλά. Θα ανοίξω το χάρτη και θα δω (αν είναι δυνατόν να έχει δίκιο αυτός)
Τουρίστας α: Αλήθεια λέω. 60χλμ. Από δω είναι ο Ατλαντικός.
Τουρίστας β: Μμμμμ, και σιγά τον Ατλαντικό. Η Αφρική είναι. Ευθεία κάτω είναι η Αφρική και …λίιιιιιιγο Ατλαντικός. (Πώς λέμε και ολίγον από γιουβέτσι;)
Μαμάδες ….!!!!!!!!!!Α. _Έλα, μαμά, φτάσαμε!
_ Φτάσατε? Όλα καλά?
_Ναι. Ναι. Κλείνω όμως, δεν έχω μπαταρία.
_ Τι? (κλασική περίπτωση το να πρέπει να επαναλάβεις καθώς δεν ακούνε. Μόνο μιλάνε και ακούν την απάντηση που νομίζουν ότι έδωσες.)
_Δεν έχω μπαταρία λέω. Κλείνω.
_Κλείσε τότε αγόρι μου να σε πάρω εγώ. (!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Β. _Που είναι η A….?
_ Στο δρόμο, πάει να δει ένα έργο.
_Τι?
_Το λιμάνι στο K…
_Ε, και ξέρει από αυτά? (?????? Ξέρω γω? Αν δεν ξέρει αυτή που είναι η μηχανικός, ποιος θα ξέρει?)
(…to be continued)
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007
ΟΙ ΞΕΝΟΙ
Έτυχε να διαβάσω σε κάποιο forum τον παρακάτω «διάλογο» (προσοχή σε αυτά που είναι με έντονη γραφή. ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΑ)
- ME AFORMH KAPOIA SXOLIA POU DIABASA ,SKEFTHKA NA RWTHSW KAI GW KATI POU EMENA ME ENOXLEI POLU.... ERXONTAI STO NHSI MAS KAI MENOUN KAPOIA DIASTHMATA POLLOI DHMOSIOI SUNHTHWS YPALHLOI APO OLOI THN ELLADA... SIGOURA TOUS SUMBAINOUN KAPOIA ARNHTIKA POU TOUS ENOXLOUN KAI MERIKES FORES DUSANASXETOUN. YPARXOUNE OMWS KAI POLLOI POU OLA TOUS TA PROBLHMATA KAI THN MIZERIA TOUS THN FORTWNOUN STO NHSI MAS KAI SE MAS... MAS KAKOLOGOUN KAI OXI SPANIA MAS BRIZOUN. PESTE THN GNWMH SAS
- ΟΥΣΕΝ ΣΧΟΛΙΟ!
- Είναι μια πονεμένη ιστορία φίλοι μου Το φαινόμενο ξεκίνησε από τους στρατιωτικούς, (γκατζολία, τουρκία, ουγκ κλπ) και δυστυχώς επεκτάθηκε και σε άλλους. Πράγματι για όλα τα ψυχολογικά τους, φταίει το νησί, τα ενοίκια, η ακρίβεια και οι απολίτιστοι γηγενείς κάτοικοι. Φεύγοντας κάποτε και επιστρέφοντας στα σπίτια τους (?) διαμαρτύρονται γιατί τους κατηγορούν οι...άλλοι ξένοι στο τόπο τους. Εκτός βέβαια και αν είναι βέροι πρωτευουσιάνοι, οπότε κατηγορούν πάντα τους βάρβαρους που συναντούν. Ξεχνώντας το στίχο του ποιητή: "Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Ήταν κι αυτοί κάποια λύση..."
- ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΝ,ΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΓΓΑΡΟΔΟΥΛΙΕΣ.ΚΛΠ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΨΑΧΝΟΥΝ.ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΛΕΤΕ ΑΥΤΑ,ΤΟ ΝΗΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ.
Επειδή πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι είμαι ένα από αυτά τα άτομα παρόλο που έχω πολλούς φίλους στο νησί, θέλω να σχολιάσω ότι:
Οι «ξένοι» δεν είναι κακοί άνθρωποι εάν τους γνωρίσετε καλά. Αγαπάμε τα ζωάκια, πλένουμε τα χέρια μας πριν το φαγητό, τα δοντάκια μετά, τηλεφωνούμε για χρόνια πολλά ακόμη και αυτους που αντιπαθούμε, πάμε εκκλησία (καλά ας μην είμαστε υπερβολικοί καταλάβατε τι θέλω να πω.) Είμαστε καλοί και ευγενικοί και δεν βρίζουμε τον οποιοδήποτε τυχαία. Βρίζουμε τον περιπτερά που επιμένει ότι το γάλα που έληξε από την περασμένη βδομάδα δεν έχε ξινίσει. Βρίζουμε την υπάλληλο στο μάρκετ που πετάει τα ψιλά επειδή της αποδείξαμε ότι χτύπησε λάθος τιμή. Βρίζουμε τον σπιτονοικοκύρη που δεν εννοεί να καταλάβει ότι το καλοριφέρ υπάρχει για να ανάβει όταν κρυώνουμε και όχι για διακοσμητικούς λόγους. Βρίζουμε τέλος οποιονδήποτε σε όλα τα στραβά που μπορεί να επισημάνουμε απαντά ότι «το νησί είναι πολύ ωραίο. Έχει τόσο πράσινο όσο κανένα άλλο στο Αιγαίο» Το πεύκο δεν βοηθάει πάντα και δεν είναι η απάντηση σε όλα όπως το DEPON (ή μήπως εννοούν να πιάσω φιλίες με τον φίκο;;;;;;;;;)
Δεν είναι μίζεροι αυτοί που έρχονται στο νησί. Είναι άνθρωποι που έφυγαν από τα σπίτια τους και τις πόλεις τους, τις οποίες κάποιοι θεωρείτε κατώτερες του νησιού, για να εργαστούν εδώ και τους λείπει ο τόπος τους.
Εάν επέστρεφαν όλοι αυτοί στον τόπο τους και «οι άλλοι ξένοι στον τόπο τους» διαμαρτυρόταν ότι στην τράπεζα έχει κόσμο ή ότι η κίνηση είναι ανυπόφορη, δεν θα δυσανασχετούσαν με «τους ξένους» αλλά με την τράπεζα και την κίνηση.
Το νησί έχει φυσική ομορφιά αλλά υπάρχουν και άλλα νησιά που θα μπορούσατε να μας επιτρέψετε να «συμπαθούμε.» Πχ, τα νησιά των Κυκλάδων δεν τα θεωρούν όλοι (Έλληνες και αλλοδαποί) «ξερά βράχια» αλλά ξερά βράχια με άγρια ομορφιά και άλλου είδους ζωή και τουρισμό.
Το ηλιοβασίλεμα από τον Προφήτη Ηλία ΔΕΝ είναι το ίδιο με αυτό της Σαντορίνης. –
Όλα αυτά τα γράφω με πολύ….συμπόνια για τους κυρίους του Forum. Κανένας δεν θέλει το κακό του τόπου και των ανθρώπων (τουλάχιστον όχι όλοι και όχι από την αρχή). Μάθετε να ακούτε. Ίσως η πρόταση για δημιουργία ενός αθλητικού κέντρου παράδειγμα να μην είναι καρφί και μομφή για το νησί και τους κατοίκους του αλλά μια απλή απορία/προτροπή/πρόταση. Ίσως το να βρίζεις την υπάλληλο που φέρετε αντιεπαγγελματικά να είναι μια απλή «σύγχυση» της στιγμής. Τους ταξιτζήδες ας πούμε γιατί ποτέ κανένας δεν τους βρίζει όπως σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα; Μήπως επειδή δεν έχουν φταίξει σε τίποτα; (Λέω εγώ τώρα).
Με πολύ αγάπη,
Μία ΞΕΝΗ στο καταπράσινο νησί σας.
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007
HAPPY BIRTHDAY TO...ME
33 χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που συντάραξε τη Θεσσαλονίκη. Ήταν νωρίς το ξημέρωμα, στις τρεις παρά δέκα όταν ακούστηκε μια κραυγή και ταυτόχρονα ένα κλάμα δυνατό, σταθερό και επίμονο. Η προσοχή όλων στράφηκε στην πηγή του θορύβου. Τα μάτια τους ορθάνοιχτα. «Είναι δυνατόν;» αναρωτιόταν όλοι.
.jpg)
Ναι. Όντως συνέβη. Είχα γεννηθεί. Εγώ. Ένας άγγελος. (Μου το είπε ο μπαμπάς μου. Δε μπορεί να μου λέει ψέματα) Ένα πλάσμα διαφορετικό από τα άλλα. (Όλα τα άλλα νεογέννητα ήταν αγόρια.) Ένα παιδί που θα τάραζε την μικρή τότε κοινωνία της πόλης. (Το κλάμα συνεχίστηκε ασταμάτητο επί 16 ολόκληρους μήνες). Ένας άνθρωπος με μοναδική θέληση. (Πάντα έπαιρνα αυτό που ήθελα.) Μία γυναίκα που θα ήθελε την προσοχή. (Ε, όχι να μας επισκιάσει η μικρή αδερφή. Δεν το ανέχομαι.) Μία γυναίκα που θα κέρδιζε την προσοχή (Πάντα μιλούσα μέσα στην τάξη.) Ένας άνθρωπος που θα έφτανε ψηλά (Στο 1.63 με το ζόρι.) Μία γυναίκα με φιλοδοξίες (τάσεις φυγής), άποψη (για τα πάντα), σπιρτάδα (εν ριπή οφθαλμού τα παίρνω) και ανήσυχο πνεύμα (κλωτσάω μέχρι και στον ύπνο.) 
Αυτό λοιπόν το μοναδικό πλάσμα σήμερα έχει γενέθλια. Φτάνει αισίως στην κρίσιμη ηλικία των 33 (πρέπει να κόψω το κάπνισμα και να γραφτώ σε γυμναστήριο.) Πέρασαν γρήγορα τα χρόνια. Το παιδάκι που γεννήθηκε έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα που τα παιδιά στο δρόμο την αποκαλούν «κυρία». Οι νεαροί στο δρόμο την σταματάνε για να ρωτήσουν την ώρα και όχι το τηλέφωνο της. Βγαίνοντας για βόλτα δεν φορά ένα μπλουζάκι κοντό πάνω από τον αφαλό και τζιν αλλά μπλουζάκι μακρύ και τζιν (δεν αλλάζουν και όλες οι συνήθειες.) Γυρνώντας σπίτι δε ρωτάει «Τι θα φάμε;» αλλά «Τι να μαγειρέψω για να φάμε»; Εάν δεν πάει το πρωί σχολείο δε χρειάζεται χαρτί από τη μαμά αλλά άδεια από τον διευθυντή. Τέλος στα βιβλία και στα μπλοκάκια δεν γράφει «Ζήσε έντονα, ερωτεύσου παράφορα, πέθανε νέος» όπως πάντα, αλλά … το ονοματεπώνυμο!!!
Χρόνια Πολλά. Και του χρόνου!
PS. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις ευχές. Για τα δώρα έχω κάνει λίστα γενεθλίων σε Ιανό (βιβλία), Hondos (αρώματα), Expert (laptop) και Βιλδιρίδη (χρυσαφικά). Ευχαριστώ!!!!!
Ναι. Όντως συνέβη. Είχα γεννηθεί. Εγώ. Ένας άγγελος. (Μου το είπε ο μπαμπάς μου. Δε μπορεί να μου λέει ψέματα) Ένα πλάσμα διαφορετικό από τα άλλα. (Όλα τα άλλα νεογέννητα ήταν αγόρια.) Ένα παιδί που θα τάραζε την μικρή τότε κοινωνία της πόλης. (Το κλάμα συνεχίστηκε ασταμάτητο επί 16 ολόκληρους μήνες). Ένας άνθρωπος με μοναδική θέληση. (Πάντα έπαιρνα αυτό που ήθελα.) Μία γυναίκα που θα ήθελε την προσοχή. (Ε, όχι να μας επισκιάσει η μικρή αδερφή. Δεν το ανέχομαι.) Μία γυναίκα που θα κέρδιζε την προσοχή (Πάντα μιλούσα μέσα στην τάξη.) Ένας άνθρωπος που θα έφτανε ψηλά (Στο 1.63 με το ζόρι.) Μία γυναίκα με φιλοδοξίες (τάσεις φυγής), άποψη (για τα πάντα), σπιρτάδα (εν ριπή οφθαλμού τα παίρνω) και ανήσυχο πνεύμα (κλωτσάω μέχρι και στον ύπνο.) Αυτό λοιπόν το μοναδικό πλάσμα σήμερα έχει γενέθλια. Φτάνει αισίως στην κρίσιμη ηλικία των 33 (πρέπει να κόψω το κάπνισμα και να γραφτώ σε γυμναστήριο.) Πέρασαν γρήγορα τα χρόνια. Το παιδάκι που γεννήθηκε έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα που τα παιδιά στο δρόμο την αποκαλούν «κυρία». Οι νεαροί στο δρόμο την σταματάνε για να ρωτήσουν την ώρα και όχι το τηλέφωνο της. Βγαίνοντας για βόλτα δεν φορά ένα μπλουζάκι κοντό πάνω από τον αφαλό και τζιν αλλά μπλουζάκι μακρύ και τζιν (δεν αλλάζουν και όλες οι συνήθειες.) Γυρνώντας σπίτι δε ρωτάει «Τι θα φάμε;» αλλά «Τι να μαγειρέψω για να φάμε»; Εάν δεν πάει το πρωί σχολείο δε χρειάζεται χαρτί από τη μαμά αλλά άδεια από τον διευθυντή. Τέλος στα βιβλία και στα μπλοκάκια δεν γράφει «Ζήσε έντονα, ερωτεύσου παράφορα, πέθανε νέος» όπως πάντα, αλλά … το ονοματεπώνυμο!!!Χρόνια Πολλά. Και του χρόνου!
PS. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις ευχές. Για τα δώρα έχω κάνει λίστα γενεθλίων σε Ιανό (βιβλία), Hondos (αρώματα), Expert (laptop) και Βιλδιρίδη (χρυσαφικά). Ευχαριστώ!!!!!
Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΝΟΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
Ξανά σχολική σύμβουλος η πρωταγωνίστρια της νοθείας
Προκαλεί η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας με την κάλυψη που συνεχίζει να προσφέρει στη σχολική σύμβουλο Αικατερίνη Τσοτσόλη, η οποία ήταν η πρωταγωνίστρια της πρωτοφανούς νοθείας των γραπτών των Αγγλικών στο βαθμολογικό κέντρο της Πυλαίας, που τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις και άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα.Ενώ σε βάρος της εκκρεμούσε η ΕΔΕ και έχει ασκηθεί δίωξη για πλαστογραφία, το υπουργείο την επιβράβευσε επιλέγοντάς τη για μια νέα θητεία ως σχολική σύμβουλο και την τοποθέτησε στη Διεύθυνση Μέσης Εκπαίδευσης στις Σέρρες. Η αποκάλυψη αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και βουλευτών της αντιπολίτευσης που έθεσαν τα εύλογα ερωτήματα: γιατί δεν ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη και γιατί η κα. Τσοτσόλη δεν είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Οπως καταγγέλλει, μάλιστα, με ανακοίνωσή της η ΠΑΣΚ Καθηγητών του Νομού Σερρών, την ίδια στιγμή, κατόπιν εντολής της υπ. Παιδείας, δεν συμπεριλήφθηκαν στους πίνακες των σχολικών συμβούλων τα ονόματα άλλων τριών υποψηφίων σε βάρος των οποίων εκκρεμούσαν πειθαρχικές διώξεις. Σαν να μη συμβαίνει τίποταΟμως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επέλεξε να σιωπήσει χωρίς να δώσει απαντήσεις στα σοβαρά ερωτηματικά.Την περασμένη Τετάρτη η κα. Τσοτσόλη προσήλθε και ανέλαβε εργασία στη μοναδική θέση σχολικής συμβούλου στη Διεύθυνση Μέσης Εκπαίδευσης στις Σέρρες σαν να μην έχει συμβεί τίποτα απολύτως. Το γεγονός μάλιστα επιβεβαίωσε στο «Εθνος της Κυριακής» ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης, Γιώργος Χατζηβασιλείου.Να αναφερθεί ότι σ' αυτό το κομματικό παιχνίδι που έχει στήσει η ηγεσία του υπουργείου, σε μια προσπάθεια να πέσει όσο πιο χαμηλά το θέμα, αλλά και να δώσει πλάτες σε μια εκπαιδευτικό που είναι εκδηλωμένη κομματικά στον χώρο της ΝΔ, προσέτρεξαν και κάποιοι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ στις Σέρρες. Στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Σερρών απέτρεψαν την έκδοση ψηφίσματος που να καταδικάζει την τοποθέτηση της κας Τσοτσόλη ως σχολικής συμβούλου.Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» το μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ζαχαρίας Κατσάνης ζήτησε από την ηγεσία του υπουργείου περισσότερη ευαισθησία, καθώς και να παγώσει άμεσα το θέμα της τοποθέτησης της κας. Τσοτσόλη ως σχολικής συμβούλου.«Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να βάλει χέρι στις πανελλαδικές και για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού θίχτηκε το αδιάβλητο των εξετάσεων», είπε και πρόσθεσε: «Είναι απαράδεκτο ενώ έχει ασκηθεί σε βάρος της ποινική δίωξη και εκκρεμεί η δίκη της, καθώς και να έχει γίνει ΕΔΕ που καταλογίζει ευθύνες στην ίδια, να τοποθετηθεί στην υπεύθυνη θέση της σχολικής συμβούλου».Κατόπιν της άρνησης του «γαλάζιου» προεδρείου της ΕΛΜΕ Σερρών, η ΠΑΣΚ Καθηγητών του νομού εξέδωσε δική της ανακοίνωση, με την οποία χαρακτηρίζει την τοποθέτηση της κας. Τσοτσόλη ως προκλητική. «Φαίνεται ότι το ΥΠΕΠΘ τηρώντας τις «αξιοκρατικές διαδικασίες» κατά την επιλογή των σχολικών συμβούλων, αποφάσισε να επιβραβεύσει την κα. Τσοτσόλη αντί να περιμένει την εξέλιξη της ποινικής δίωξης που εκκρεμεί σε βάρος της», αναφέρει.
ΕΘΝΟΣ 09/09/2007
Προκαλεί η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας με την κάλυψη που συνεχίζει να προσφέρει στη σχολική σύμβουλο Αικατερίνη Τσοτσόλη, η οποία ήταν η πρωταγωνίστρια της πρωτοφανούς νοθείας των γραπτών των Αγγλικών στο βαθμολογικό κέντρο της Πυλαίας, που τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις και άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα.Ενώ σε βάρος της εκκρεμούσε η ΕΔΕ και έχει ασκηθεί δίωξη για πλαστογραφία, το υπουργείο την επιβράβευσε επιλέγοντάς τη για μια νέα θητεία ως σχολική σύμβουλο και την τοποθέτησε στη Διεύθυνση Μέσης Εκπαίδευσης στις Σέρρες. Η αποκάλυψη αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και βουλευτών της αντιπολίτευσης που έθεσαν τα εύλογα ερωτήματα: γιατί δεν ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη και γιατί η κα. Τσοτσόλη δεν είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Οπως καταγγέλλει, μάλιστα, με ανακοίνωσή της η ΠΑΣΚ Καθηγητών του Νομού Σερρών, την ίδια στιγμή, κατόπιν εντολής της υπ. Παιδείας, δεν συμπεριλήφθηκαν στους πίνακες των σχολικών συμβούλων τα ονόματα άλλων τριών υποψηφίων σε βάρος των οποίων εκκρεμούσαν πειθαρχικές διώξεις. Σαν να μη συμβαίνει τίποταΟμως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επέλεξε να σιωπήσει χωρίς να δώσει απαντήσεις στα σοβαρά ερωτηματικά.Την περασμένη Τετάρτη η κα. Τσοτσόλη προσήλθε και ανέλαβε εργασία στη μοναδική θέση σχολικής συμβούλου στη Διεύθυνση Μέσης Εκπαίδευσης στις Σέρρες σαν να μην έχει συμβεί τίποτα απολύτως. Το γεγονός μάλιστα επιβεβαίωσε στο «Εθνος της Κυριακής» ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης, Γιώργος Χατζηβασιλείου.Να αναφερθεί ότι σ' αυτό το κομματικό παιχνίδι που έχει στήσει η ηγεσία του υπουργείου, σε μια προσπάθεια να πέσει όσο πιο χαμηλά το θέμα, αλλά και να δώσει πλάτες σε μια εκπαιδευτικό που είναι εκδηλωμένη κομματικά στον χώρο της ΝΔ, προσέτρεξαν και κάποιοι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ στις Σέρρες. Στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Σερρών απέτρεψαν την έκδοση ψηφίσματος που να καταδικάζει την τοποθέτηση της κας Τσοτσόλη ως σχολικής συμβούλου.Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» το μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ζαχαρίας Κατσάνης ζήτησε από την ηγεσία του υπουργείου περισσότερη ευαισθησία, καθώς και να παγώσει άμεσα το θέμα της τοποθέτησης της κας. Τσοτσόλη ως σχολικής συμβούλου.«Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να βάλει χέρι στις πανελλαδικές και για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού θίχτηκε το αδιάβλητο των εξετάσεων», είπε και πρόσθεσε: «Είναι απαράδεκτο ενώ έχει ασκηθεί σε βάρος της ποινική δίωξη και εκκρεμεί η δίκη της, καθώς και να έχει γίνει ΕΔΕ που καταλογίζει ευθύνες στην ίδια, να τοποθετηθεί στην υπεύθυνη θέση της σχολικής συμβούλου».Κατόπιν της άρνησης του «γαλάζιου» προεδρείου της ΕΛΜΕ Σερρών, η ΠΑΣΚ Καθηγητών του νομού εξέδωσε δική της ανακοίνωση, με την οποία χαρακτηρίζει την τοποθέτηση της κας. Τσοτσόλη ως προκλητική. «Φαίνεται ότι το ΥΠΕΠΘ τηρώντας τις «αξιοκρατικές διαδικασίες» κατά την επιλογή των σχολικών συμβούλων, αποφάσισε να επιβραβεύσει την κα. Τσοτσόλη αντί να περιμένει την εξέλιξη της ποινικής δίωξης που εκκρεμεί σε βάρος της», αναφέρει.
ΕΘΝΟΣ 09/09/2007
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΕΥΡΩΠΑΪΣΜΕΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΑ
Καιρό τώρα μαζεύω φωτογραφίες από οτιδήποτε βλέπω γραμμένο (επίσημα) σε καταλόγους, ταμπέλες, πινακίδες…..οπουδήποτε, και είναι λάθος γραμμένες. Οι περισσότερες είναι, μια φιλότιμη προσπάθεια μετάφρασης στην Αγγλική γλώσσα.
Δεν είναι μόνο αυτές. Επεται και συνέχεια!!!!!!!!
Δεν είναι μόνο αυτές. Επεται και συνέχεια!!!!!!!!
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007
Γυναίκες - Αντρες
Σήμερα έφτασε στα χέρια μου το παρακάτω απόκομμα από μια δημοσίευση που έγινε πριν από 76 χρόνια!!!!!!
"Νέα Ημέρα", (20/3/1928)
Ορισμένα τινά ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξη από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλωστε γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπο και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένα ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή, εν τούτοις, αι ημέραι αύται δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθή ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνη ημέραν να ορίζωνται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.”
"Νέα Ημέρα", (20/3/1928)
Ορισμένα τινά ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξη από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλωστε γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπο και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένα ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή, εν τούτοις, αι ημέραι αύται δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθή ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνη ημέραν να ορίζωνται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.”Με αφορμή αυτό σκέφτηκα διάφορα. Δεν είναι μόνο το τότε, ούτε μόνο το δικαίωμα ψήφου. Ακόμη και στις μέρες μας δεν μπορείς να κοινωνήσεις «ωρισμένα ημέρας εκάστου μηνός». Ούτε να βαφτίσεις. Και συχνά ακούς και την πασίγνωστη, κλισέ ατάκα «Αστην μωρέ, θα είναι στις μέρες της,» όποτε τυχαίνει να τα παίρνει κάποια κοπέλα και να τα βάζει με το ισχυρό και δυνατό φύλο που έχει την χαρά να μην του πονάνε οι σάλπιγγες κάθε έκαστον μήνα. Τελικά σε βάζει σε σκέψεις. Έχουν αλλάξει πραγματικά τα πράγματα ή ακόμη το μυστήριο της έμμηνος ρύσις τρομάζει το αντρικό φύλο; Κάπου σε ένα τοίχο διάβασα «Η Θεός είναι γυναίκα, μαύρη και ομοφυλόφιλη.» Να αγιάσει το χέρι της κοπέλας που το έγραψε. Ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου φεμινίστρια. Τείνω να πιστέψω ότι τελικά απλά ποτέ δεν χρειάστηκε να υποστηρίξω την έννοια της ισότητας. Ήμουν τυχερή. Πέρα από τις αμέτρητες φορές που πέθανα στη νηστεία και δεν με αφήσανε να κοινωνήσω τελευταία στιγμή (κάτι το οποίο σταμάτησα να το σκέφτομαι από τότε που σταμάτησα το όλο θέμα της εκκλησίας, οπότε …case solved and closed) ποτέ κανένας δε με έφερε στα άκρα λέγοντας κάτι πολύ υποτιμητικό για τις γυναίκες εν γένει (πάντα ήταν σε προσωπικό επίπεδο το υποτιμητικό σχόλιο(χμμμ)). Όσο το σκέφτομαι όμως, με αφορμή το δημοσίευμα, φουντώνω. Πόσα χρόνια επιτέλους θα περάσουν μέχρι να πειστεί ο κόσμος ότι η γυναίκα και η διαφορετικότητά της δεν είναι συνώνυμο του κακού ή ακόμη χειρότερο, του χαζού; Μήπως τελικά δεν είναι τόσο γραφικές όλες αυτές που υποστήριζαν και υποστηρίζουν με πάθος την ισότητα των δύο φύλλων καίγοντας σουτιέν; Μήπως δεν έπιασαν το νόημα ακόμη οι άντρες; ε; ε; ε; Ρωτάω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007
Θεατρική Ομάδα Γενικού Λυκείου Σάμου
Το χειμώνα που μας πέρασε μια ομάδα από 20 μαθητές του λυκείου μαζευόταν κάθε Παρασκευή στην κινηματογραφική λέσχη της Σάμου. Μαζί τους ήταν και 4 καθηγήτριες (έτσι για να μην είναι και αχαλίνωτα). Ο λόγος που γινόταν αυτή η μάζωξη ήταν πρώτα από όλα για να περάσουν ευχάριστα το βράδυ τους με θεατρικά παιχνίδια, μασκαρέματα, χορό και αυτοσχεδιασμούς. Ο άλλος λόγος ήταν η μάθηση, η κοινωνικοποίηση, το ομαδικό πνεύμα, η προσπάθεια να καταφέρουν ένα στόχο. Το εγχείρημα ήταν στην ουσία ένα στοίχημα με τον
Στις 7 ξεκινούσε το πανηγύρι. Τον πρώτο καιρό ήταν μόνο προθέρμανση και θ. παιχνίδι. Τα παιδιά γνωρίστηκαν καλύτερα και οι καθηγήτριες είχαν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα για τον κάθε ένα μαθητή και να σχηματίσουν μια άποψη για τις δυνατότητες τους, τις ιδιαιτερότητες τους και τις αδυναμίες τους. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι το 90% των μαθητών δε θα δυσκολευόταν να τα βάλουν με επαγγελματίες ηθοποιούς. Δεν συγκρίνονται με την Παξινού αλλά πολλά θα μπορούσαν μετά από αντίστοιχες σπουδές.
Μέσα στον Νοέμβριο έγινε η επιλογή του θεατρικού που θα ανέβαζαν. Ο Δράκος του Ε. Σβάρτς. Μια διαχρονική ιστορία μέσα σε ένα παραμυθένιο κόσμο. Ένας ιππότης, μια όμορφη κοπέλα, ένας κακός δράκος και μια υποταγμένη πόλη. Έγινε η διανομή των ρόλων και η ανάγνωση του κειμένου αρκετές φορές. Αναγκαστικά έγινε περικοπή γιατί το έργο είναι 2:30 ώρες οπότε ήταν απαραίτητο να κοπούν κάποιες ατάκες ή και μικροί διάλογοι. Από τότε και μετά άρχισε η σκληρή δουλειά. Μισή ώρα προθέρμανση με μουσική και αυτοσχεδιασμοί και 1½ με 2 ώρες πρόβα. Λόγια, κίνηση, συγχρονισμός. Όλα έπρεπε να γίνουν πολλές πολλές φορές.
Τον Φεβρουάριο ήρθε η ανακοίνωση από το υπουργείο ότι ο διαγωνισμός των θεατρικών έργων του Β. Αιγαίου θα γινόταν νωρίς. 2-10 Μαρτίου. Πανικός στην ομάδα. Δεν υπήρχε πιθανότητα να τα καταφέρουν. Δεν υπήρχε χρόνος. Κι όμως τα παιδιά αποφάσισαν ότι θα έκαναν έξτρα πρόβες και θα τα κατάφερναν. Εξάλλου το σημαντικό δεν ήταν η νίκη (αν και θα την ήθελαν) αλλά η αξιοπρεπείς συμμετοχή. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν μόνο το να μάθουν τα λόγια τους. Ήταν το να στηθούν σωστά στη σκηνή. Να μην επιτρέψουν να κάνει κοιλιά το έργο. Να έχει ροή. Να έχει ….μουσική, ρούχα, αξεσουάρ……….
Όλα ξεπεράστηκαν. Όλοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Μαθητές που δεν έπαιζαν στη σκηνή βοηθούσαν αυτούς που έπαιζαν. Άλλοι έκαναν υποβολείο. Άλλοι έραβαν. Άλλοι έπαιζαν τους ήχους και τη μουσική. Όλα αυτά σε συνεργασία με τις καθηγήτριες. Η μια καθηγήτρια που ήταν και η βασική υπεύθυνη του όλου εγχειρήματος, σκηνοθετούσε. Η άλλη ασχολήθηκε με το φωτισμό και με τον ήχο. Άλλη με τα ρούχα και τα αξεσουάρ και η άλλη με το υποβολείο και με την γενική επίβλεψη (μη ξεχνάμε ότι ήταν μαθητές).
Αξίζει να σημειωθεί ότι χρειάστηκε και η συνδρομή Σαμιωτών επαγγελματιών και μη. Κάποιος έκανε τα σκηνικά, κάποιος άλλος βοήθησε στο να γίνει το CD με τους ήχους και τη μουσική, κάποιος έραψε στολές, άλλος έκανε μάσκες και «κεφάλια» (ναι ναι, ήταν απαραίτητα). Μέχρι και καθηγητής που ήξερε από πολεμικές τέχνες ήρθε για να δείξει στα παιδιά πώς να χαιρετάνε, να υποκλίνονται και να κρατάνε το σπαθί.
Έφτασε λοιπόν ο καιρός και πήγαν στη Μυτιλήνη για να παρουσιάσουν την παράστασή τους. Μετά από απανωτά απαγορευτικά και ταλαιπωρία έφτασαν και …έπαιξαν. Μόλις τελείωσε η παράσταση το σίγουρο είναι ότι το μόνο που δεν τους ενδιέφερε ήταν το τι θέση είχαν πάρει. Η εμπειρία και το γεγονός ότι πήγαν –έστω και μερικώς προετοιμασμένοι- ήταν υπέρ αρκετό για να νιώθουν πλήρεις, ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι. Το στοίχημα το είχαν κερδίσει. Παρουσίασαν μια παράσταση με βαθμό δυσκολίας τεράστιο μέσα σε ελάχιστο χρόνο (σκεφτείτε ότι κάποιοι από αυτούς τους μαθητές ήταν Γ’ λυκείου. Έδιναν πανελλαδικές εξετάσεις σε λιγότερο από 3 μήνες).
.JPG)
Την επόμενη μέρα βγήκαν τα αποτελέσματα. 3η θέση. Κάποιοι απογοητεύτηκαν κάποιοι το πήραν πιο ψύχραιμα. Ήξεραν και οι μαθητές αλλά και οι καθηγητές ότι εάν είχαν περισσότερο χρόνο θα μπορούσαν να βγούνε πρώτοι. Υποσχέθηκαν ότι η παράσταση που θα έδιναν στο τέλος του σχολικού έτους στη Σάμο θα ήταν τέλεια. Έτσι και έγινε.
Πραγματικά η παράσταση στο τέλος Μαΐου ήταν τέλεια. Σχεδόν χωρίς τη βοήθεια του υποβολείου. Άψογος συγχρονισμός. Δυνατές φωνές. Συγχαρητήρια. Και του χρόνου!
Στις 7 ξεκινούσε το πανηγύρι. Τον πρώτο καιρό ήταν μόνο προθέρμανση και θ. παιχνίδι. Τα παιδιά γνωρίστηκαν καλύτερα και οι καθηγήτριες είχαν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα για τον κάθε ένα μαθητή και να σχηματίσουν μια άποψη για τις δυνατότητες τους, τις ιδιαιτερότητες τους και τις αδυναμίες τους. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι το 90% των μαθητών δε θα δυσκολευόταν να τα βάλουν με επαγγελματίες ηθοποιούς. Δεν συγκρίνονται με την Παξινού αλλά πολλά θα μπορούσαν μετά από αντίστοιχες σπουδές.
Μέσα στον Νοέμβριο έγινε η επιλογή του θεατρικού που θα ανέβαζαν. Ο Δράκος του Ε. Σβάρτς. Μια διαχρονική ιστορία μέσα σε ένα παραμυθένιο κόσμο. Ένας ιππότης, μια όμορφη κοπέλα, ένας κακός δράκος και μια υποταγμένη πόλη. Έγινε η διανομή των ρόλων και η ανάγνωση του κειμένου αρκετές φορές. Αναγκαστικά έγινε περικοπή γιατί το έργο είναι 2:30 ώρες οπότε ήταν απαραίτητο να κοπούν κάποιες ατάκες ή και μικροί διάλογοι. Από τότε και μετά άρχισε η σκληρή δουλειά. Μισή ώρα προθέρμανση με μουσική και αυτοσχεδιασμοί και 1½ με 2 ώρες πρόβα. Λόγια, κίνηση, συγχρονισμός. Όλα έπρεπε να γίνουν πολλές πολλές φορές.
Τον Φεβρουάριο ήρθε η ανακοίνωση από το υπουργείο ότι ο διαγωνισμός των θεατρικών έργων του Β. Αιγαίου θα γινόταν νωρίς. 2-10 Μαρτίου. Πανικός στην ομάδα. Δεν υπήρχε πιθανότητα να τα καταφέρουν. Δεν υπήρχε χρόνος. Κι όμως τα παιδιά αποφάσισαν ότι θα έκαναν έξτρα πρόβες και θα τα κατάφερναν. Εξάλλου το σημαντικό δεν ήταν η νίκη (αν και θα την ήθελαν) αλλά η αξιοπρεπείς συμμετοχή. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν μόνο το να μάθουν τα λόγια τους. Ήταν το να στηθούν σωστά στη σκηνή. Να μην επιτρέψουν να κάνει κοιλιά το έργο. Να έχει ροή. Να έχει ….μουσική, ρούχα, αξεσουάρ……….
Όλα ξεπεράστηκαν. Όλοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Μαθητές που δεν έπαιζαν στη σκηνή βοηθούσαν αυτούς που έπαιζαν. Άλλοι έκαναν υποβολείο. Άλλοι έραβαν. Άλλοι έπαιζαν τους ήχους και τη μουσική. Όλα αυτά σε συνεργασία με τις καθηγήτριες. Η μια καθηγήτρια που ήταν και η βασική υπεύθυνη του όλου εγχειρήματος, σκηνοθετούσε. Η άλλη ασχολήθηκε με το φωτισμό και με τον ήχο. Άλλη με τα ρούχα και τα αξεσουάρ και η άλλη με το υποβολείο και με την γενική επίβλεψη (μη ξεχνάμε ότι ήταν μαθητές).
Αξίζει να σημειωθεί ότι χρειάστηκε και η συνδρομή Σαμιωτών επαγγελματιών και μη. Κάποιος έκανε τα σκηνικά, κάποιος άλλος βοήθησε στο να γίνει το CD με τους ήχους και τη μουσική, κάποιος έραψε στολές, άλλος έκανε μάσκες και «κεφάλια» (ναι ναι, ήταν απαραίτητα). Μέχρι και καθηγητής που ήξερε από πολεμικές τέχνες ήρθε για να δείξει στα παιδιά πώς να χαιρετάνε, να υποκλίνονται και να κρατάνε το σπαθί.
Έφτασε λοιπόν ο καιρός και πήγαν στη Μυτιλήνη για να παρουσιάσουν την παράστασή τους. Μετά από απανωτά απαγορευτικά και ταλαιπωρία έφτασαν και …έπαιξαν. Μόλις τελείωσε η παράσταση το σίγουρο είναι ότι το μόνο που δεν τους ενδιέφερε ήταν το τι θέση είχαν πάρει. Η εμπειρία και το γεγονός ότι πήγαν –έστω και μερικώς προετοιμασμένοι- ήταν υπέρ αρκετό για να νιώθουν πλήρεις, ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι. Το στοίχημα το είχαν κερδίσει. Παρουσίασαν μια παράσταση με βαθμό δυσκολίας τεράστιο μέσα σε ελάχιστο χρόνο (σκεφτείτε ότι κάποιοι από αυτούς τους μαθητές ήταν Γ’ λυκείου. Έδιναν πανελλαδικές εξετάσεις σε λιγότερο από 3 μήνες).
Την επόμενη μέρα βγήκαν τα αποτελέσματα. 3η θέση. Κάποιοι απογοητεύτηκαν κάποιοι το πήραν πιο ψύχραιμα. Ήξεραν και οι μαθητές αλλά και οι καθηγητές ότι εάν είχαν περισσότερο χρόνο θα μπορούσαν να βγούνε πρώτοι. Υποσχέθηκαν ότι η παράσταση που θα έδιναν στο τέλος του σχολικού έτους στη Σάμο θα ήταν τέλεια. Έτσι και έγινε.Πραγματικά η παράσταση στο τέλος Μαΐου ήταν τέλεια. Σχεδόν χωρίς τη βοήθεια του υποβολείου. Άψογος συγχρονισμός. Δυνατές φωνές. Συγχαρητήρια. Και του χρόνου!
Σύντομο ταξίδι στη Σαντορίνη
12/07/2006 στις 16:30 άρχισε η Οδύσσεια μας. (Δύο ήμασταν. Διακοπές δεν πας μόνος σου) Ξεκινήσαμε από το Βαθύ Σάμου για Σαντορίνη …μέσω Πάρου!!
16:30, όπως ήταν κανονισμένο φύγαμε με το Express Athina. Express να το κάνει ο Θεός. Μέχρι τις 18:00 που φύγαμε από Καρλόβασι (ναι, καλά καταλάβατε, στο νησί της Σάμου ήμασταν ακόμη) είχαμε ήδη βαρεθεί.
Είχαμε πιει τον καφέ μας, και διαβάσαμε αρκετές σελίδες από τα βιβλία μας. Όπως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, είχα σχολιάσει αρκετούς από τους γύρω μου. Τώρα;
Φεύγοντας από τον Εύδηλο, την δεύτερη στάση, άρχισε και το γνωστό, για όσους έχουν ταξιδέψει προς βορειοανατολικό Αιγαίο, κούνημα. Κάπνα, ζαλάδα, και βαρεμάρα μέχρι τις 11:30 που φτάσαμε Νάξο. Εκεί αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να κατέβουμε. 10’ να βάλεις τα βιβλία στην βαλίτσα, 15’ να ελέγξεις εάν τα έβαλες στη σωστή και να μαζέψεις τις μπλούζες που επιμένουν να ενοχλούν το φερμουάρ ….. πέρασε η ώρα.
11:30 (μα, πως πέρασε η ώρα;) απόβαση στην Πάρο. Ήδη νυστάζαμε από το κούνημα.
Όλο διάθεση άρχισα να σκέφτομαι μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε για να περάσει η ώρα μέχρι τις 3:30 που θα φεύγαμε για Σαντορίνη. Κάποιος με συνέφερε απότομα όταν μου θύμισε τους 3 σάκους που θα έπρεπε να κουβαλάμε μαζί μας. Κομματάκι δύσκολο να μπεις στο κλαμπ και να το παίζεις άνετος όταν έχεις στον ώμο ένα νεσεσέρ βαλιτσάκι και ένα σάκο αντί για trendy τσαντάκι.
Αναγκαστικά καθίσαμε σε μια καφετερία κοντά στο λιμάνι και περιμέναμε. Δεν έχουμε παράπονο, δεν ήμασταν μόνοι μας. Μέχρι τη 1 είχαμε παρέα πελάτες του μαγαζιού και μετά τη 1 είχαμε περίπου 2.354.678 κουνούπια.
Καθώς το καφέ ήταν σε «πέρασμα» βέβαια είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον κόσμο που περνούσε από μπροστά μας. Ομόρφυνε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δε νομίζεται;
Στις 3:40 με τους σάκους στον ώμο και από μια πίτσα στο χέρι (διακοπές κάνουμε ότι θέλουμε τρώμε) ανεβήκαμε στο Express Santorini με προορισμό την Σαντορίνη μαζί με τόσα άλλα άτομα που σίγουρα γεμίζαμε το Bernabeu. Είπαμε να αφήσουμε κάπου τα πράγματα και να κοιμηθούμε. ΠΟΥ; Όλες οι θέσεις πιασμένες. Κόσμος ξάπλα κάτω. Κόσμος στο κατάστρωμα. Κόσμος ξάπλα κάτω στο κατάστρωμα. Όλοι φέτος πάνε Σαντορίνη; Κατά τις 5 που φτάσαμε Ίο το κρύο και η νύστα νίκησαν την υπομονή μου.
Κάνοντας παζάρια πρωί πρωί με την τσίμπλα στο (θολό από νύστα) μάτι νοικιάσαμε ένα Getz με 40 ευρώ τη μέρα. Καλό!!!! Φύγαμε όπως όπως για το ενοικιαζόμενο. Όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί….δεν ήταν έτοιμο, οπότε πήγαμε για καφέ στο Καμάρι. Μετά τον καφέ για βόλτα μέχρι την Οία και πίσω για ύπνο στο δωμάτιο. Ούτε μπάνιο δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε. Πέσαμε ξεροί. Είχε και δροσιά.
Μετά τον ύπνο και το μπάνιο έφτασε επιτέλους η ώρα για διακοπές. Τέλος η ταλαιπωρία. Ώρα για Φηρά!!!! Η πιο ωραία θέα. Το πιο ωραίο μέρος της Ελλάδας (για μένα πάντα μιλάω). Ο ήλος να πέφτει δίπλα στην Καλντέρα. Όλα τα άσπρα σπιτάκια να χρωματίζονται ροζ. Τα φώτα να ανάβουν και να φέγγουν οι πισίνες. Και εμείς να καθόμαστε κάπου ψηλά και να πίνουμε καφέ. Τρέλα. Μετά βόλτα στα στενά με τα μαγαζάκια (απαραίτητη), πολλές φωτογραφίες και φαγητό.
Την επόμενη ξύπνησα από το τηλέφωνο. Είχε έρθει η υπόλοιπη παρέα. Είπαμε να πιούμε καφέ στο λιμάνι αλλά η κατάσταση ήταν ….δύσκολη. Κόσμος να φωνάζει, παιδάκια να τρέχουν κατοστάρια. Οι τιμές…ανεβασμένες. Πιο πολύ από ότι στα Φηρά με θέα τις πισίνες!!!!! Χα. Έτσι πήραμε κάτι στα γρήγορα και φύγαμε για το δωμάτιο των παιδιών. Εκεί έπεσε πολύ γέλιο. Ενώ εμάς μας έβαλαν σε δύο δωμάτια με air condition, ψυγείο, πολλούς καθρέφτες και τα σχετικά, το δικό τους είχε μόνο ένα κρεβάτι χτιστό με …..ροζ κουνουπιέρα. Χαρά που έκαναν.
Μπάνιο στο Καμάρι. Ψου ψου ψου και μπάνιο στην παγωμένη θάλασσα. Θαυμάσαμε πάλι τον κόσμο όμως. Για φαγητό πήγαμε συστημένοι στον «Κρητικό». Παράξενο έ; Υπέροχα. Τόσο μεγάλες μερίδες και καλό φαγητό δύσκολα βρίσκεις. Άξιζε τον κόπο και ας μην είχε θέα.
Βραδινή έξοδος στα Φηρά. Παγωτό στις 9, βόλτα, ψώνια, και στις 11 ποτάκι. Δυστυχώς συνειδητοποιήσαμε ότι μάλλον πέρασαν τα χρόνια γιατί από νωρίς άρχισαν τα χασμουρητά. Με τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να ακολουθήσω τα «ντυμένα στην μόδα» τρέντι παιδάκια που μπαίνανε στα κλαμπ. Ήθελα το κρεβάτι μου. Γεράματα!!!
Το επόμενο μπάνιο στην Περίσσα. Πολύ πιο ζεστή η θάλασσα. Και το βράδυ στην Οία. Στοιβαχτήκαμε και εμείς με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στον βράχο και περιμένοντας να δούμε το ηλιοβασίλεμα θαυμάσαμε τον εαυτό μας μέσα από τις κάμερες. Ειδικά ο ένας από την παρέα τα είδε όλα μέσα από την οθόνη της κάμερας. Όταν έπεσε ο ήλιος και το απαραίτητο χειροκρότημα (του δίναμε συγχαρητήρια που τα κατάφερε να δύσει ή χειροκροτούσαμε τους εαυτούς μας που καταφέραμε να το δούμε; Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω αυτό) πήγαμε για καφέ (ε, μη κοιμηθούμε και σήμερα νωρίς) και στο δεύτερο συστημένο μαγαζί για φαγητό. Η «Κατίνα», μια ψαροταβέρνα πάρα πολύ όμορφη σε ένα κόλπο πίσω από τον βράχο της Οίας. Τελικά πήγε τζάμπα ο καφές γιατί από το κρασί που ήπιαμε (άφθονο) ….νυστάξαμε!!!
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πολύ στραβά. Ψάχνοντας για το κινητό μου συνειδητοποίησα ότι δεν έβρισκα όχι μόνο το κινητό αλλά ούτε και την κάμερα. Πανικός. Πήρα από το κινητό άλλου και χτυπούσε, άρα δεν μου το έκλεψαν. Ξύπνησα και τους άλλους αλλά κανένας δεν τα είχε. Πήγα στην κυρία που είχε τα ενοικιαζόμενα, τίποτα. Τότε κάποιος από την παρέα άρχισε να φωνάζει να πάρουμε την αστυνομία για να τα βρει από το σήμα (???????) –ναι ναι βλέπουμε πολύ Τζακ Μπάουερ. Έπιασε όμως το κόλπο. Η κυρία με τα ενοικιαζόμενα αποφάσισε να ψάξει μήπως τα είχε βρει ο άντρας της. Ω, τι θαύμα. Τα είχε βρει εκείνος. Δεν τους κατηγορώ. Απλά, δεν είχαν και την καλύτερη των συνεννοήσεων.
Ξεκινήσαμε για Περίσσα πάλι αλλά, παίρνοντας μια λάθος στροφή βρεθήκαμε Περίβολο. Τέλεια! Ωραίες ξαπλώστρες, ομπρέλες, μπαρ, θάλασσα και κόσμος. Καθίσαμε όσο πιο πολύ αντέχαμε από την πείνα. Δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Μετά το φαγητό γυρίσαμε για ξεκούραση αλλά που να ηρεμίσεις όταν ξέρεις ότι την επόμενη φεύγεις και αφήνεις αυτό το τέλειο νησί;
Καφέ και έξοδος. Σουβενίρ και κάρτες (ως γνήσιοι τουρίστες) και ποτάκι. Φανταστική θέα και σέρβις. 8.50 ευρώ το ποτό!!!!!!!! Πριν δούμε την απόδειξη της πρώτης γύρας ποτών είχαμε παραγγείλει και δεύτερη (πάλι καλά που υπάρχουν οι κάρτες για κάτι τέτοιες ώρες). Άξιζε όμως. Το ευχαριστηθήκαμε.
Το επόμενο πρωινό μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Μπήκαμε στο FlyingCat 4 για Μύκονο. (Πάλι μέσω άλλου νησιού) Τα εισιτήρια στα χέρια. Οι θέσεις μας πουθενά. Μια υπάλληλος μας είπε γιατί. Το πρακτορείο είχε κόψει Σαντορίνη – Μύκονος για τις 17/08 ενώ το Μύκονος – Σάμος κανονικά για τις 18/07. Ανήκουστο!!!! Πάλι καλά που δεν μας πέταξαν έξω.
Φτάνοντας στη Μύκονο κλείσαμε δωμάτιο μια που θα μέναμε μέχρι τα χαράματα και φύγαμε για να περπατήσουμε και αυτό το νησί. Τέλειο, αν και δεν είναι Σαντορίνη. Κόσμος και γέλα παντού. Η καλύτερη σκηνή που είδαμε σε αυτές τις διακοπές ήταν σε ένα στενό της Μυκόνου. Ανοιχτή πόρτα. Η γιαγιά στον αργαλειό με …. το κινητό στον ώμο και την τηλεόραση να δείχνει ….αγώνα ποδοσφαίρου. Απίστευτη σκηνή.
Στη 1 πήραμε το Express Pegasus και φύγαμε για Σάμο. Την πέσαμε σε ένα τραπεζάκι και κοιμηθήκαμε…..2 ολόκληρες ώρες, χάρη στους αθάνατους Έλληνες παππούδες που τείνουν να πιστεύουν ότι όλοι πρέπει να ξυπνάμε στις 5 επειδή ……αυτοί ξυπνάνε στις 5. Καφέ μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε. Ψόφιοι, νυσταγμένοι με λίγη γκρίνια, αλλά με υπέροχες εικόνες από τη Σαντορίνη στο μυαλό.
16:30, όπως ήταν κανονισμένο φύγαμε με το Express Athina. Express να το κάνει ο Θεός. Μέχρι τις 18:00 που φύγαμε από Καρλόβασι (ναι, καλά καταλάβατε, στο νησί της Σάμου ήμασταν ακόμη) είχαμε ήδη βαρεθεί.
Είχαμε πιει τον καφέ μας, και διαβάσαμε αρκετές σελίδες από τα βιβλία μας. Όπως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, είχα σχολιάσει αρκετούς από τους γύρω μου. Τώρα;
Φεύγοντας από τον Εύδηλο, την δεύτερη στάση, άρχισε και το γνωστό, για όσους έχουν ταξιδέψει προς βορειοανατολικό Αιγαίο, κούνημα. Κάπνα, ζαλάδα, και βαρεμάρα μέχρι τις 11:30 που φτάσαμε Νάξο. Εκεί αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να κατέβουμε. 10’ να βάλεις τα βιβλία στην βαλίτσα, 15’ να ελέγξεις εάν τα έβαλες στη σωστή και να μαζέψεις τις μπλούζες που επιμένουν να ενοχλούν το φερμουάρ ….. πέρασε η ώρα.
11:30 (μα, πως πέρασε η ώρα;) απόβαση στην Πάρο. Ήδη νυστάζαμε από το κούνημα.
Όλο διάθεση άρχισα να σκέφτομαι μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε για να περάσει η ώρα μέχρι τις 3:30 που θα φεύγαμε για Σαντορίνη. Κάποιος με συνέφερε απότομα όταν μου θύμισε τους 3 σάκους που θα έπρεπε να κουβαλάμε μαζί μας. Κομματάκι δύσκολο να μπεις στο κλαμπ και να το παίζεις άνετος όταν έχεις στον ώμο ένα νεσεσέρ βαλιτσάκι και ένα σάκο αντί για trendy τσαντάκι.
Αναγκαστικά καθίσαμε σε μια καφετερία κοντά στο λιμάνι και περιμέναμε. Δεν έχουμε παράπονο, δεν ήμασταν μόνοι μας. Μέχρι τη 1 είχαμε παρέα πελάτες του μαγαζιού και μετά τη 1 είχαμε περίπου 2.354.678 κουνούπια.
Καθώς το καφέ ήταν σε «πέρασμα» βέβαια είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον κόσμο που περνούσε από μπροστά μας. Ομόρφυνε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δε νομίζεται;
Στις 3:40 με τους σάκους στον ώμο και από μια πίτσα στο χέρι (διακοπές κάνουμε ότι θέλουμε τρώμε) ανεβήκαμε στο Express Santorini με προορισμό την Σαντορίνη μαζί με τόσα άλλα άτομα που σίγουρα γεμίζαμε το Bernabeu. Είπαμε να αφήσουμε κάπου τα πράγματα και να κοιμηθούμε. ΠΟΥ; Όλες οι θέσεις πιασμένες. Κόσμος ξάπλα κάτω. Κόσμος στο κατάστρωμα. Κόσμος ξάπλα κάτω στο κατάστρωμα. Όλοι φέτος πάνε Σαντορίνη; Κατά τις 5 που φτάσαμε Ίο το κρύο και η νύστα νίκησαν την υπομονή μου.Κάνοντας παζάρια πρωί πρωί με την τσίμπλα στο (θολό από νύστα) μάτι νοικιάσαμε ένα Getz με 40 ευρώ τη μέρα. Καλό!!!! Φύγαμε όπως όπως για το ενοικιαζόμενο. Όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί….δεν ήταν έτοιμο, οπότε πήγαμε για καφέ στο Καμάρι. Μετά τον καφέ για βόλτα μέχρι την Οία και πίσω για ύπνο στο δωμάτιο. Ούτε μπάνιο δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε. Πέσαμε ξεροί. Είχε και δροσιά.
Μετά τον ύπνο και το μπάνιο έφτασε επιτέλους η ώρα για διακοπές. Τέλος η ταλαιπωρία. Ώρα για Φηρά!!!! Η πιο ωραία θέα. Το πιο ωραίο μέρος της Ελλάδας (για μένα πάντα μιλάω). Ο ήλος να πέφτει δίπλα στην Καλντέρα. Όλα τα άσπρα σπιτάκια να χρωματίζονται ροζ. Τα φώτα να ανάβουν και να φέγγουν οι πισίνες. Και εμείς να καθόμαστε κάπου ψηλά και να πίνουμε καφέ. Τρέλα. Μετά βόλτα στα στενά με τα μαγαζάκια (απαραίτητη), πολλές φωτογραφίες και φαγητό.
Την επόμενη ξύπνησα από το τηλέφωνο. Είχε έρθει η υπόλοιπη παρέα. Είπαμε να πιούμε καφέ στο λιμάνι αλλά η κατάσταση ήταν ….δύσκολη. Κόσμος να φωνάζει, παιδάκια να τρέχουν κατοστάρια. Οι τιμές…ανεβασμένες. Πιο πολύ από ότι στα Φηρά με θέα τις πισίνες!!!!! Χα. Έτσι πήραμε κάτι στα γρήγορα και φύγαμε για το δωμάτιο των παιδιών. Εκεί έπεσε πολύ γέλιο. Ενώ εμάς μας έβαλαν σε δύο δωμάτια με air condition, ψυγείο, πολλούς καθρέφτες και τα σχετικά, το δικό τους είχε μόνο ένα κρεβάτι χτιστό με …..ροζ κουνουπιέρα. Χαρά που έκαναν.
Μπάνιο στο Καμάρι. Ψου ψου ψου και μπάνιο στην παγωμένη θάλασσα. Θαυμάσαμε πάλι τον κόσμο όμως. Για φαγητό πήγαμε συστημένοι στον «Κρητικό». Παράξενο έ; Υπέροχα. Τόσο μεγάλες μερίδες και καλό φαγητό δύσκολα βρίσκεις. Άξιζε τον κόπο και ας μην είχε θέα.
Βραδινή έξοδος στα Φηρά. Παγωτό στις 9, βόλτα, ψώνια, και στις 11 ποτάκι. Δυστυχώς συνειδητοποιήσαμε ότι μάλλον πέρασαν τα χρόνια γιατί από νωρίς άρχισαν τα χασμουρητά. Με τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να ακολουθήσω τα «ντυμένα στην μόδα» τρέντι παιδάκια που μπαίνανε στα κλαμπ. Ήθελα το κρεβάτι μου. Γεράματα!!!
Το επόμενο μπάνιο στην Περίσσα. Πολύ πιο ζεστή η θάλασσα. Και το βράδυ στην Οία. Στοιβαχτήκαμε και εμείς με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στον βράχο και περιμένοντας να δούμε το ηλιοβασίλεμα θαυμάσαμε τον εαυτό μας μέσα από τις κάμερες. Ειδικά ο ένας από την παρέα τα είδε όλα μέσα από την οθόνη της κάμερας. Όταν έπεσε ο ήλιος και το απαραίτητο χειροκρότημα (του δίναμε συγχαρητήρια που τα κατάφερε να δύσει ή χειροκροτούσαμε τους εαυτούς μας που καταφέραμε να το δούμε; Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω αυτό) πήγαμε για καφέ (ε, μη κοιμηθούμε και σήμερα νωρίς) και στο δεύτερο συστημένο μαγαζί για φαγητό. Η «Κατίνα», μια ψαροταβέρνα πάρα πολύ όμορφη σε ένα κόλπο πίσω από τον βράχο της Οίας. Τελικά πήγε τζάμπα ο καφές γιατί από το κρασί που ήπιαμε (άφθονο) ….νυστάξαμε!!!
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πολύ στραβά. Ψάχνοντας για το κινητό μου συνειδητοποίησα ότι δεν έβρισκα όχι μόνο το κινητό αλλά ούτε και την κάμερα. Πανικός. Πήρα από το κινητό άλλου και χτυπούσε, άρα δεν μου το έκλεψαν. Ξύπνησα και τους άλλους αλλά κανένας δεν τα είχε. Πήγα στην κυρία που είχε τα ενοικιαζόμενα, τίποτα. Τότε κάποιος από την παρέα άρχισε να φωνάζει να πάρουμε την αστυνομία για να τα βρει από το σήμα (???????) –ναι ναι βλέπουμε πολύ Τζακ Μπάουερ. Έπιασε όμως το κόλπο. Η κυρία με τα ενοικιαζόμενα αποφάσισε να ψάξει μήπως τα είχε βρει ο άντρας της. Ω, τι θαύμα. Τα είχε βρει εκείνος. Δεν τους κατηγορώ. Απλά, δεν είχαν και την καλύτερη των συνεννοήσεων.
Ξεκινήσαμε για Περίσσα πάλι αλλά, παίρνοντας μια λάθος στροφή βρεθήκαμε Περίβολο. Τέλεια! Ωραίες ξαπλώστρες, ομπρέλες, μπαρ, θάλασσα και κόσμος. Καθίσαμε όσο πιο πολύ αντέχαμε από την πείνα. Δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Μετά το φαγητό γυρίσαμε για ξεκούραση αλλά που να ηρεμίσεις όταν ξέρεις ότι την επόμενη φεύγεις και αφήνεις αυτό το τέλειο νησί;
Καφέ και έξοδος. Σουβενίρ και κάρτες (ως γνήσιοι τουρίστες) και ποτάκι. Φανταστική θέα και σέρβις. 8.50 ευρώ το ποτό!!!!!!!! Πριν δούμε την απόδειξη της πρώτης γύρας ποτών είχαμε παραγγείλει και δεύτερη (πάλι καλά που υπάρχουν οι κάρτες για κάτι τέτοιες ώρες). Άξιζε όμως. Το ευχαριστηθήκαμε.
Το επόμενο πρωινό μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Μπήκαμε στο FlyingCat 4 για Μύκονο. (Πάλι μέσω άλλου νησιού) Τα εισιτήρια στα χέρια. Οι θέσεις μας πουθενά. Μια υπάλληλος μας είπε γιατί. Το πρακτορείο είχε κόψει Σαντορίνη – Μύκονος για τις 17/08 ενώ το Μύκονος – Σάμος κανονικά για τις 18/07. Ανήκουστο!!!! Πάλι καλά που δεν μας πέταξαν έξω.
Φτάνοντας στη Μύκονο κλείσαμε δωμάτιο μια που θα μέναμε μέχρι τα χαράματα και φύγαμε για να περπατήσουμε και αυτό το νησί. Τέλειο, αν και δεν είναι Σαντορίνη. Κόσμος και γέλα παντού. Η καλύτερη σκηνή που είδαμε σε αυτές τις διακοπές ήταν σε ένα στενό της Μυκόνου. Ανοιχτή πόρτα. Η γιαγιά στον αργαλειό με …. το κινητό στον ώμο και την τηλεόραση να δείχνει ….αγώνα ποδοσφαίρου. Απίστευτη σκηνή.
Στη 1 πήραμε το Express Pegasus και φύγαμε για Σάμο. Την πέσαμε σε ένα τραπεζάκι και κοιμηθήκαμε…..2 ολόκληρες ώρες, χάρη στους αθάνατους Έλληνες παππούδες που τείνουν να πιστεύουν ότι όλοι πρέπει να ξυπνάμε στις 5 επειδή ……αυτοί ξυπνάνε στις 5. Καφέ μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε. Ψόφιοι, νυσταγμένοι με λίγη γκρίνια, αλλά με υπέροχες εικόνες από τη Σαντορίνη στο μυαλό.
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007
Δεν είμαι αρκετά νέος για να τα ξέρω όλα - Οσκαρ Ουάιλντ
Οι καθηγητές κάθε χρόνο στις γενικές εξετάσεις καλούνται να δείξουν μεγάλη υπομονή. Όχι για το φόρτο εργασίας να βγάλουν θέματα ή για να διορθώσουν τα γραπτά. Υπομονή για να μη τρελαθούν από τα μαργαριτάρια των μαθητών αλλά και από τη διαπίστωση ότι αυτά που έλεγαν όλη τη χρονιά μέσα στην τάξη τα ακούγαν εκείνοι και μόνο εκείνοι.
Παραδείγματα από οικεία σχολεία:
Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των θρησκευτικών
«Τα είδη των ψαλμών είναι τέσσερις. Υμιν προς το Θεό» - Ο Θεός να το λυπηθεί το πουλάκι μου.
Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αρχαίων από μετάφραση
«Τα Ομηρικά έπη είναι τα έπη που έγραψε ο Όμηρος. Ένα από τα ομηρικά έπη ήταν το ηρωικό έπος» -Ούτε καν ότι όλη τη χρονιά έκανε την Οδύσσεια δεν ήξερε.
«Τα Ομηρικά έπη είναι η ηλιάδα και η οδείσεια. Η ηλιάδα πήρε το όνομα της από τον ήλιο, την άλλη ονομασία της Τροίας και μιλά για την άλλωση της Τροίας. Η οδείσεια μιλά για τη ζωή του Οδεισσέα και για το νησί της Καλυψώς όπου έμενε με την Καλυψώ» - Όχι. Τα ορθογραφικά λάθη δεν είναι δικά μου. Όσο για το περιεχόμενο….. ασχολίαστο.
«Στους στίχους 154 – 170 γίνεται το σερβίρισμα των υπηρετών» -Στους προηγούμενους στίχους υποθέτω ότι τους έσφαξαν και τους σούβλισαν.
«Η Ραψωδή ήταν πουλιά άγρια» - Κάτι σαν γύπες φανταστείτε τους.
«Οι ραψωδοί ήταν αυτοί που φιλούσαν τις ραψωδίες» - Σταυρωτά!!!!!!
Β’ Γυμνασίου στο μάθημα των Ν. Ελληνικών
«Αγωνίστηκε σκληρά για την ευτυχία των στόχων του» -δεν τους ήθελε στενοχωρημένους
«Τα γραμμάτια που υπέγραψες ήταν επιτόκια» -??????
«Τα κατάφερε να αφαιρέσει τους ισχυρισμούς των κατηγορών του» - Δεν πρόσθεσε και άλλους. Αφαιρούσε μόνο.
«Τώρα πια ο νομάρχης είναι προαιρετικός άρχοντας» - Δεν είναι υποχρεωτικός. Μη σε ακούσει ο Ψωμιάδης μόνο. Την έβαψες.
Β’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αγγλικών
Exercise: Fill in the gaps with some or any
Answer: 1. some 2. or 3. any 4. some 5. any 6. or 7. or 8. some 9. any 10. some
Παραδείγματα από οικεία σχολεία:
Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των θρησκευτικών
«Τα είδη των ψαλμών είναι τέσσερις. Υμιν προς το Θεό» - Ο Θεός να το λυπηθεί το πουλάκι μου.
Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αρχαίων από μετάφραση
«Τα Ομηρικά έπη είναι τα έπη που έγραψε ο Όμηρος. Ένα από τα ομηρικά έπη ήταν το ηρωικό έπος» -Ούτε καν ότι όλη τη χρονιά έκανε την Οδύσσεια δεν ήξερε.
«Τα Ομηρικά έπη είναι η ηλιάδα και η οδείσεια. Η ηλιάδα πήρε το όνομα της από τον ήλιο, την άλλη ονομασία της Τροίας και μιλά για την άλλωση της Τροίας. Η οδείσεια μιλά για τη ζωή του Οδεισσέα και για το νησί της Καλυψώς όπου έμενε με την Καλυψώ» - Όχι. Τα ορθογραφικά λάθη δεν είναι δικά μου. Όσο για το περιεχόμενο….. ασχολίαστο.
«Στους στίχους 154 – 170 γίνεται το σερβίρισμα των υπηρετών» -Στους προηγούμενους στίχους υποθέτω ότι τους έσφαξαν και τους σούβλισαν.
«Η Ραψωδή ήταν πουλιά άγρια» - Κάτι σαν γύπες φανταστείτε τους.
«Οι ραψωδοί ήταν αυτοί που φιλούσαν τις ραψωδίες» - Σταυρωτά!!!!!!
Β’ Γυμνασίου στο μάθημα των Ν. Ελληνικών
«Αγωνίστηκε σκληρά για την ευτυχία των στόχων του» -δεν τους ήθελε στενοχωρημένους
«Τα γραμμάτια που υπέγραψες ήταν επιτόκια» -??????
«Τα κατάφερε να αφαιρέσει τους ισχυρισμούς των κατηγορών του» - Δεν πρόσθεσε και άλλους. Αφαιρούσε μόνο.
«Τώρα πια ο νομάρχης είναι προαιρετικός άρχοντας» - Δεν είναι υποχρεωτικός. Μη σε ακούσει ο Ψωμιάδης μόνο. Την έβαψες.
Β’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αγγλικών
Exercise: Fill in the gaps with some or any
Answer: 1. some 2. or 3. any 4. some 5. any 6. or 7. or 8. some 9. any 10. some
All glory comes from daring to begin. (E.F. Ware)
Hello everybody
Εδώ και αρκετό καιρό πήρα την απόφαση να ξεκινήσω και εγώ ένα ιστολόγιο. Το γιατί είναι πολύ απλό. Καταρχήν είδα ότι σχεδόν όλοι το κάνουν. Κάποιοι έχουν κάτι σοβαρό να γράψουν και θέλουν να το μοιραστούν με εμάς, κάποιοι το χρησιμοποιούν ως ημερολόγιο και γράφουν τις εμπειρίες τους, κάποιοι κάνουν την τρέλα τους. Εγώ δεν είμαι ακόμη σίγουρη σε ποια κατηγορία ανήκω. Το βέβαιο είναι ότι θέλω να γράψω για τα ταξίδια που έχω κάνει σε Ελλάδα και εξωτερικό τα οποία μπορεί να μην είναι ακόμη τόσο πολλά αλλά ευτυχώς όλο και αυξάνονται. Επίσης, πιστεύω ότι θα είναι πιο ενδιαφέρον να ασχοληθώ με τον κόσμο γύρω μας/μου και με τα τρελά που συμβαίνουν και λένε παρά με τα σοβαρά θέματα για τα οποία συνειδητοποιώ ότι έχει άποψη και ο κάθε πικραμένος χωρίς απαραίτητα να έχει τις γνώσεις. Είναι απίστευτο το πόσο αστείες είναι οι συζητήσεις και με πόση βεβαιότητα και σιγουριά μιλάει ο γείτονας ή ο συνάδελφός μας για την πολιτική κατάσταση της Ουκρανίας ή για την αρχή της απροσδιοριστίας. Όχι κυρία Βούλα, η λέξη ισλαμιστής δεν είναι το ίδιο με το τρομοκράτης και αν τρως κάθε μέρα σκόρδο δεν είναι σίγουρο ότι θα πεθάνεις και εσύ στα 102 όπως ο παππούς της Νίτσας.
Μετά από αυτή την εισαγωγή λοιπόν, λέω να αρχίσω και εγώ το ιστολόγιο μου με βάση τα ταξίδια, τις ασυναρτησίες των γύρω μου, τα βιβλία που έχουν κάτι να που και …ότι άλλο προκύψει.
Εδώ και αρκετό καιρό πήρα την απόφαση να ξεκινήσω και εγώ ένα ιστολόγιο. Το γιατί είναι πολύ απλό. Καταρχήν είδα ότι σχεδόν όλοι το κάνουν. Κάποιοι έχουν κάτι σοβαρό να γράψουν και θέλουν να το μοιραστούν με εμάς, κάποιοι το χρησιμοποιούν ως ημερολόγιο και γράφουν τις εμπειρίες τους, κάποιοι κάνουν την τρέλα τους. Εγώ δεν είμαι ακόμη σίγουρη σε ποια κατηγορία ανήκω. Το βέβαιο είναι ότι θέλω να γράψω για τα ταξίδια που έχω κάνει σε Ελλάδα και εξωτερικό τα οποία μπορεί να μην είναι ακόμη τόσο πολλά αλλά ευτυχώς όλο και αυξάνονται. Επίσης, πιστεύω ότι θα είναι πιο ενδιαφέρον να ασχοληθώ με τον κόσμο γύρω μας/μου και με τα τρελά που συμβαίνουν και λένε παρά με τα σοβαρά θέματα για τα οποία συνειδητοποιώ ότι έχει άποψη και ο κάθε πικραμένος χωρίς απαραίτητα να έχει τις γνώσεις. Είναι απίστευτο το πόσο αστείες είναι οι συζητήσεις και με πόση βεβαιότητα και σιγουριά μιλάει ο γείτονας ή ο συνάδελφός μας για την πολιτική κατάσταση της Ουκρανίας ή για την αρχή της απροσδιοριστίας. Όχι κυρία Βούλα, η λέξη ισλαμιστής δεν είναι το ίδιο με το τρομοκράτης και αν τρως κάθε μέρα σκόρδο δεν είναι σίγουρο ότι θα πεθάνεις και εσύ στα 102 όπως ο παππούς της Νίτσας.
Μετά από αυτή την εισαγωγή λοιπόν, λέω να αρχίσω και εγώ το ιστολόγιο μου με βάση τα ταξίδια, τις ασυναρτησίες των γύρω μου, τα βιβλία που έχουν κάτι να που και …ότι άλλο προκύψει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)