Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Χαθήκαμε και δεν έπρεπε…

Μήνες τώρα δε μπαίνω καν στο blog μου γιατί δεν μπορώ να βλέπω την κατάντια του. Απαράδεκτη που δεν ανάρτησα έστω μια φωτογραφία, κάτι που να βγάλει τον κύριο που έχω φάτσα φόρα μόλις μπαίνεις. Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνουν τόσα άλλα στη ζωή μου που ενώ είχα τον χρόνο, δεν είχα διάθεση να γράψω. Δεν μου περνούσε καν από το μυαλό να γράψω. Σήμερα όμως συνέβη κάτι που μου θύμισε το blog μου. Μια ματιά στον καθρέφτη και … «βρε, ποιόν μου θυμίζω, ποιόν μου θυμίζω….?» Ναι, κυρίες και κύριοι, μπορώ να βρω πολλά κοινά με τον κύριο στη φωτο της τελευταίας μου ανάρτησης. Δεν αναφέρομαι βέβαια στις αντιλήψεις του αλλά στα ροδοκόκκινα φουσκωτά μάγουλα, το σαγηνευτικό ξέχειλο προγουλάκι, την κοιλιά που άνετα εκτελεί χρέη τραπεζιού και τέλος, το βλέμμα. Αυτό το βλέμμα που δηλώνει «ξέρω πως δεν σας αρέσει η εμφάνιση μου αλλά το κυριότερο είναι αυτό που κρύβω μέσα μου.» Εκείνος βέβαια φαντάζομαι εννοεί το μυαλό του ενώ εγώ …έναν ολόκληρο άνθρωπο. Πέρασα λοιπόν μπροστά από τον καθρέφτη και έκανα το λάθος να μη γυρίσω το κεφάλι από την άλλη. Μέγα λάθος. Ακόμη αναρωτιέμαι που είναι αυτή η γλύκα και η ομορφιά που αναφέρουν όλοι όταν μιλάνε για εγκυμονούσες.

Ποτέ δεν έμοιαζα με την Βίκυ Καγιά αλλά τόση ομοιότητα με την Βίκυ Σταυροπούλου? Χρόνια ακούω για την λάμψη και την ομορφιά των γυναικών που ετοιμάζονται να φέρουν στη ζωή ένα μωρό. Ποτέ δεν τους πίστεψα και πάντα μου απαντούσαν ότι θα καταλάβω όταν μείνω και εγώ έγκυος. Ε, μπορώ τώρα να πω ότι…είχα δίκιο. Ποια η ομορφιά στα μαλλιά μιγάδες (μισά κόκκινα, μισά καστανά) που από τα νεύρα τους για την απαράδεκτη εμφάνισή τους στέκονται σαν βρεγμένα? Που είναι η ομορφιά στα μάτια που, αντί να λάμπουν, από τη νύστα -καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετράωρου- έχουν διαρκώς το βλέμμα της Παπανδρέου (όποια από της δύο και να διαλέξετε, μέσα θα πέσετε)? Τέλος, πέρα από το θέμα εμφάνισης, ας αναλογιστούμε την γλύκα του χαρακτήρα…Ρωτήστε τον κατακαημένο μελλοντικό πατέρα που από την ημέρα που βγήκε το τεστ θετικό σα να έπεσε το IQ του στο δάπεδο και δεν έχει καταφέρει να πει μια σωστή κουβέντα. Χθες παράδειγμα πήρε τηλέφωνο από τη δουλειά και είπε, άκουσον, άκουσον, «Καλημέρα». Τι? Σοβαρά? Είναι καλή η μέρα σου εσένα? Εμ, βέβαια, τι ανάγκη έχεις εσύ? Όλα καλά σου πάνε. Είσαι στη δουλίτσα σου και πίνεις τον καφέ σου. Για ρώτα εμένα που δεν κοιμήθηκα καθόλου και δεν ξέρω και γιατί. Κάθομαι μόνη στο σπίτι, χωρίς παρέα, γιατί, μη μου πεις ότι είναι παρέα οι σαχλοί στα πρωινάδικα…και δεν μπορώ και να καπνίσω. Εντωμεταξύ, όσο δεν καπνίζω και κάθομαι, τόσο πεινάω… Άσε που βρέχει και δε μπορώ να πάω έστω μέχρι το μίνι μάρκετ και δε σου έχω και εμπιστοσύνη ότι θα θυμηθείς να μου αγοράσεις το περιοδικό με το DVD των απαράδεκτων….Κάπου εδώ συνήθως σταματώ την γκρίνια γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι με ακούει και δεν έχει κλείσει το ακουστικό. Αργότερα βέβαια σκέφτομαι ότι ίσως και να έχει θυμώσει και με ξαναπιάνουν τα διαόλια μου. Άκου εκεί να θυμώσει. Καλά δε μπορεί να κάνει υπομονή λίγους μήνες δηλαδή? Παιδί θα του κάνω. Αυτός τι έχει κάνει δηλαδή τόσο σημαντικό? Τίποτα. Για τέτοια γλύκα μιλάνε όταν αναφέρονται στις εγκυμονούσες? Δεν είμαι σίγουρη. Ίσως εγώ να είμαι διαφορετική. Μοιάζει να έχει σταματήσει λίγο η ζωή μου, να είναι στο pause. Περιμένω με αγωνία το μεγάλο γεγονός. Θέλω να τελειώσει αυτό το μαρτύριο και να έρθει το μωράκι μας (κατά προτίμηση πριν εξαντληθεί η υπομονή του μπαμπά της). Επίσης θέλω να μη πονέσω στη γέννα (μην ξανακούσω την πανέμορφη ευχή «με ένα πόνο», θα βγάλω σπυριά) να μην κλαίει και να κοιμάται τα βράδια, να είναι έξυπνη και πανέμορφη, να είναι τυχερό και …αλλά αυτά θα τα γράψω στο γράμμα προς τον Αι Βασίλη και όχι στο blog.

7 σχόλια:

benikos place είπε...

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη! Άντε με ένα πόνο ;-)
Είχαμε ανησυχήσει που δεν έγραφες. Ελπίζουμε να διαβάζουμε πιο συχνά νέα σου.
(Έχουμε τους λόγους μας ;-)
Πολλά φιλιά κι από τους δυο.

angelina είπε...

Ευχαριστώ πολυ παιδιά. Δεν έχω σκοπό να ξαναχαθώ. Τέλος η απομόνωση. χα. Φιλιά πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

η γλύκα και η ομορφιά των εγκύων ίσως να αναφέρεται σε γυναίκες που στην προ εγκυμοσύνης κατάστασή τους δεν ήταν τόσο δραστήριες όσο εσύ...λογικό να βαριέσαι και να πλήττεις τώρα(δεν έχεις κι εμένα κοντά,πού το πας αυτό!!)Σκέψου πως η γλύκα κι η ομορφιά θα πάει όλη στη μικρή και παρηγορήσου!
Με κανέναν πόνο!(τι στο καλό εφευρέθηκε η επισκληρίδιος;)
Φιλάκια πολλά,η απαράδεκτη γαιδούρα φίλη σου που δεν παίρνει ένα τηλέφωνο..(θα πάρει όμως!Ως και τα γαιδούρια κάποτε συγκινούνται)

Side21 είπε...

Χε Χε Χε ...
Γι' αυτό η απουσία λοιπόν !!!
Και τα φυσιολογικά νευράκια ...
Απόλαυσε τις στιγμές ...
είανι απ' τις πιο σπουδαίες
στη ζωή του ανθρώπου !!!
Ειδικά της γυναίκας που έχει την
ευλογία να τα βιώνει μέσα της ..
ΚΑΛΗ ΞΕΛΕΦΤΕΡΙΑ !!!

΄Ετσι λέμε εδώ στη Δυτική Σάμο ...

angelina είπε...

Ανώνυμη, γαιδουρα, φιλεναδα μου. Τι να το κανω το τηλεφωνημα? Θέλω να βγουμε βολτα και να πιουμε καφε και να λεμε οτιδηποτε αλλο περα απο το τι με περιμενει στο μελλον. Τέλος παντων, σταματώ τη γκρίνια. Χαίρομαι που έχεις άλλα να κάνεις και γι'αυτό με ξεχνάς. Αλήθεια χαίρομαι...(που έβαλα την κερινη κούκλα που μου έδωσε εκείνη η καλή κυρία στην Ορλεάνη????) χαχαχαχα

angelina είπε...

Side21, καιρός ήταν να σας πω γιατί χάθηκα από ...προσώπου net. χα. Ευχαριστώ για τις ευχές. Πέρα από την πλάκα, και εμένα μου φαίνεται υπέροχο αυτό που περνάω. Είναι ωραίο να ξέρεις οτι μέσα σου μεγαλώνεις εναν άνθρωπο απλά, κάποιες δύσκολες ώρες που βαριέμαι κυρίως το γυρνάω στη γκρίνια. χαχα Καθαρή, απλή και γνωστή αντίδραση γυναικών. Ασε που είναι γνωστό σε όσους με ξέρουν καλά οτι ποτέ δε με κέρασαν μητρικό φίλτρο εμένα. Τους ξέφυγα. Οπότε είναι λογικό να δυσκολεύομαι να νιώσω όλα αυτά τα...καλά.

DINOS TZORTZOGLOU είπε...

αχχχ και εγώ χαμένος είμαι!!!
ακόμα λίγο να αργούσα να μπω και θα μάθαινα να γεννητούρια!!!!
Και να σκεφτείς πως δεν εγκυμονώ! (ούτε καν κινδύνους!!!!)
φιλιά πολλά!!!!!!!!