Τα λατρεύω. Αυτό είναι μια καταγραφή εφτά αληθειών που αφορούν εμένα.Με κάλεσε ο Αλέξανδρος (Παραμεθόριος), με πίεσε, με παρακάλεσε, έπεσε στα πόδια μου και …ναι, θα το πω, ένα δάκρυ έτρεξε στο αριστερό μάγουλό του. Τι να πω για αυτό το παιδί? Έπαιξε το παιχνιδάκι, έγραψε τις 7 αλήθειες του (κάτι το οποίο μπορώ να το επιβεβαιώσω - όντως αλήθειες είναι) και δεν συνέχισε το παιχνίδι. Απαράδεκτος. Αναγκάστηκα να του κάνω παράπονα online για να με καλέσει και ... να 'με τώρα! θα γράψω λοιπόν επτά μικρές αλήθειες για μένα και περιμένω τις δικές σας. Σε σένα μιλάω tsortzino. Μη κάνεις πως δεν ακούς mpalo. Κορίτσια, Ηδύλη και Αθηνά και οι υπόλοιποι, για να μάθουμε μερικά πραγματάκια να γνωριστούμε καλύτερα...
Ξεκινάω λοιπόν.
1. Απεχθάνομαι την κριτική. Πάσης φύσεως. Σοβαρά μιλάω. Ειδικά όταν όντως έχω κάνει κάτι στραβά και ενώ καταλαβαίνει ο άλλος οτι έχω την υποψία οτι έκανα βλακεία μου την λέει...το χειρότερό μου. Είναι ανάγκη να μου το πεις? Δεν το βλέπω? Δηλαδή πόσο καλύτερα νομίζεις οτι θα με κάνεις να νιώσω ή πόσο πιο γρήγορα θα το παραδεχτώ ότι έκανα λάθος εάν είμαι εκνευρισμένη?
2. Έχω διαβάσει αρκετά (όχι τόσα όσα θα ήθελα) βιβλία. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου να διαβάσω όσα θεωρούσα απαραίτητα και ένιωθα μειονεκτικά όταν άλλοι είχαν διαβάσει κάτι ενώ εγώ όχι. Εξάλλου λογοτεχνία σπούδασα. Πλέον, διαβάζω Κάθυ Κέλι και ναι… θα το παραδεχτώ έχω όλα της Μανανεδάκη. Μπορεί οι αγαπημένες μου να είναι η Συρρή-Στεφανίδου και η Μπουλουβάλα Αναγνώστου αλλά διαβάζω και …κόμικς. Γερνάω και τα χάνω ή απλά είμαι κουρασμένη και διαλέγω κάτι ευκολοδιάβαστο για τις ώρες που είμαι κάτω από μια ξαπλώστρα και με καίει ο ήλιος? Μπορεί και τα δύο μαζί. Θα δείξει.
3. Έχω τρέλα (μιλάμε για μεγάλο κόλλημα) με τον Αρκά (τα έχω όλα και τα διαβάζω τουλάχιστο μια φορά το τρίμηνο), τα Φιλαράκια (την Αμερικάνικη σειρά – πρέπει να την έχω δει πάνω από 50 φορές ολόκληρη) και τις ελληνικές ταινίες των Παπαγιανόπουλου-Καρέζη (ο συνδυασμός με ξετρελαίνει).
4. Λατρεύω τις μουντές μέρες του χειμώνα που βρέχει έξω και εγώ είμαι κλεισμένη μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού μου με μια καφετιέρα γεμάτη ζεστό καφέ –κατά προτίμηση με άρωμα φουντούκι – και κάθομαι στο παράθυρο ακούγοντας/βλέποντας τη βροχή να πέφτει και λέμε ιστορίες ή/και βγάζουμε τα εσώψυχα μας με δικούς μου ανθρώπους.
5. Όλοι πιστεύουν ότι επειδή μιλάω πολύ και λέω συχνά προσωπικές ιστορίες ότι αποκαλύπτω πολλά. Λάθος. Αποκαλύπτω ότι δεν με ενδιαφέρει να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Τα κατά-τη-δική-μου-γνώμη σημαντικά τα έχω πει μόνο σε λίγους και καλούς.
6. Δεν θα αποχωριζόμουν ποτέ α. το λάπτοπ μου, β. το κινητό μου γ. τη κάρτα τραπέζης μου. Δυστυχώς ή ευτυχώς πιστεύω ότι είμαι ξεκομμένη από τον κόσμο εάν δεν μπω στο ίντερνετ, εάν δεν έχω το τηλέφωνο μου πιστεύω ότι θα συμβεί κάτι μοναδικό, απίστευτο, σημαντικό και δεν θα το μάθω και τέλος, συχνά δεν έχω χρήματα επάνω μου και δυστυχώς είμαι καταναλωτικό ζώο και όλο και κάτι θα αγοράσω βγαίνοντας έξω.
7. Last but not least, λατρεύω τις γάτες. Σιγά το μυστικό θα μου πείτε αλλά το να βλέπω τα μικρά τσαχπίνικα ματάκια τους και να τα ακούω να γουργουρίζουν όταν τα χαϊδεύω πιστεύω οτι είναι μοναδικό. Ξέρω οτι "οι γάτες δεν έχουν ιδιοτροπίες φτάνει να θυμάστε οτι τους αρέσει να τους σερβίρετε το γάλα τους στο ρηχό πιατάκι με τα τριαντάφυλλα και το ψάρι τους στο μπλε πιάτο, απο το οποίο το παίρνουν και το τρώνε μακριά, στο πάτωμα" (Αρθουρ Μπριτζες) αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ ένα κόσμο χωρίς αυτά τα εγωιστικά μικρά ζωάκια.
Αυτή είμαι εγώ λοιπόν. Στην αρχή μπόρεσα να σκεφτώ μόνο 3 αλήθειες αλλά τώρα …θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα. Πολυλογού είμαι τελικά. Sorry. Your turn now. Περιμένω οκ?
