Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο δάσκαλος...

Δεν μπορεί, πλάκα μας κάνουν από το υπουργείο. Πήρες πτυχίο, άρα έχεις τις βασικές γνώσεις. Έδωσες ΑΣΕΠ και πέρασες, άρα, έχεις ξαναεξεταστεί σε γνώσεις και παιδαγωγικά θέματα. Δούλεψες 5 χρόνια ωρομίσθιος για 6.30 ευρώ/ώρα σε χωριά μιάμιση ώρα μακριά από το σπίτι κατοικίας σου (γιατί από το σπίτι σου είσαι δυο τρία νησιά μακριά), άρα, έχεις προϋπηρεσία και κάποια εμπειρία. Έφτασες τα 32 και επιτέλους σου λένε «τώρα είσαι έτοιμος να μπεις σε τάξη». Νιώθεις τυχερός. Άλλες ειδικότητες διορίζονται σε μεγαλύτερη ηλικία. Φαντάστηκες ότι τελείωσαν τα προβλήματά σου αλλά ΌΧΙ.

Τώρα, αποφάσισαν κάποιοι ότι πρέπει να αξιολογούμαστε πιο συχνά. Κάθε χρόνο για την ακρίβεια. Σκέψεις? Άπειρες. Απορίες? Περισσότερες και από τρίχρονο. Συναισθήματα? Πιο μπερδεμένα και από ενός μελλόνυμφου. Αντίδραση? ??? ???

Και άντε να το δεχτείς. Ίσως τελικά να είναι σημαντικό να γίνει. Ίσως η γνώση της ξένης γλώσσας για παράδειγμα να είναι κάτι σαν τις γνώσεις στους υπολογιστές που όλα αλλάζουν κάθε δύο χρόνια και πρέπει να μαθαίνεις καινούργια software και hardware. Πρέπει να αποδεικνύεις συνεχώς ότι οι γνώσεις και η συμπεριφορά σου μέσα στην τάξη κρατιέται στα αποδεκτά επίπεδα. Ίσως. Είναι πολλοί εκπαιδευτικοί που δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Παλιοί και νεώτεροι. Πολλοί είναι υπέρ (κατά βάση άσχετοι με το επάγγελμα) και υποστηρίζουν ότι πρέπει να ξανάρθει ο "επιθεωρητής στο σχολείο για να «βάλει μια τάξη»". Ακούς παντού, «τότε ήταν καλύτερα. Όλοι οι καθηγητές έκαναν τη δουλειά τους. Αχ, δεν ξέρετε εσείς».

Οκ. Εδώ όμως ξεκινάνε όμως οι υποσημειώσεις.

Α. Να μη ξεχνάμε ότι ακόμη και εμείς, οι νεώτερες γενιές εκπαιδευτικών που δεν έχουμε καμία εμπειρία από «επιθεώρηση», όλο και από κάποιο μεγάλο εκπαιδευτικό όμιλο περάσαμε πριν διοριστούμε και γνωρίζουμε τι θα πει να μπει ξαφνικά κάποιος μέσα στο μάθημα για να δει πως και τι λες. Δεν είμαστε από άλλο πλανήτη.

Β. Τα σχολεία και γενικώς το εκπαιδευτικό σύστημα δεν πήρε την κάτω βόλτα όταν σταμάτησε ο έλεγχος αυτού του τύπου. Οι λόγοι είναι κοινωνικοί, οικονομικοί και κυρίως, πολιτικοί. Αλλά αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα συζήτησης.

Γ. Ποιος θα αξιολογεί? Ποιος ξέρει καλύτερα να αξιολογήσει έναν εκπαιδευτικό από έναν άλλο εκπαιδευτικό –που έχει περάσει όμως από τάξη, όχι να ξέρει την έννοια της διδασκαλίας θεωρητικά και μόνο μέσα από τα βιβλία. Έχουμε μάθει εδώ στην Ελλάδα ότι εάν κάποιος έχει μια θέση, πχ. Σχολικός σύμβουλος, γνωρίζει. Έτσι, γενικά και αορίστως, γνωρίζει. Εδώ γελάμε. Υπάρχουν, ως γνωστόν, πάμπολλες περιπτώσεις συμβούλων που δεν έχουν πατήσει στην τάξη. Υπάρχουν δήθεν συνάδελφοι που έρχονται για να κάνουν σεμινάρια -γιατί έχουν κάποιο υπεύθυνο πόστο- και απλά διαβάζουν το φυλλάδιο μας έχουν μοιράσει, λες και δεν μπορούσαν απλά να το στείλουν. Υπάρχουν άτομα σε υπεύθυνες θέσεις που υποδεικνύουν σε εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν σε σχολείο που δεν έχει πίνακα στην τάξη πώς να κάνουν μάθημα με τη χρήση power point !!!! και το σεμινάριο δεν γίνεται με τη χρήση power point!!!!! Πρώην εκπαιδευτικοί, τώρα σε υπεύθυνες θέσεις του υπουργείου που δεν εμφανίζονται στο πόστο τους! Σε λίγο η συνομιλία με κάποιους θα γίνεται μόνο μέσω skype –εάν μάθουν πως γίνεται αυτό. Ποιος λοιπόν θα με αξιολογήσει? Ποιος θα πάρει αυτήν την υπεύθυνη θέση? Ποιος θα έχει αυτό το καλό πόστο? Στην τελική πόσο το πουλάτε, γιατί με ενδιαφέρει?

Δ. Ακούστηκαν πολλά για τα κριτήρια αξιολόγησης. Ένα από αυτά είναι η συμμετοχή των παιδιών στην τάξη. Άλλο η απόδοση στο μάθημα. Η τελική επίτευξη στόχου. Οι απουσίες παιδιών στο μάθημα. Ας γελάσω. Θα ισχύει το ίδιο σε όλη την Ελλάδα? Γιατί ο μαθητής ο δικός μου, ξυπνάει στις 6 στο χωριό και στις 8.10 φτάνει στο σχολείο. Σχολάει και πάει φροντιστήριο –πανελλαδικό εθιμοτυπικό προετοιμασίας για τις εξετάσεις- γιατί δεν προλαβαίνει να επιστρέψει σπίτι. Επιστρέφει αργά στο σπίτι και έχει περίπου δυο ώρες να διαβάσει, να φάει, να ξεκουραστεί και φτου ξανά και από την αρχή. Φαντάζομαι, έτσι περίπου ζει και ο μέσος μαθητής στην Καλαμαριά και στη Γλυφάδα, ε?

Ε. Όταν μιλάμε για επίτευξη στόχων, τι ακριβώς εννοούμε? Την επιτυχία στις πανελλαδικές? Με βάση τις προηγούμενες δηλαδή ίσες ευκαιρίες που δίνονται στα παιδιά? Και πως περιμένεις να γράψουν καλά στις πανελλαδικές στο μάθημα επιλογής της ξένης γλώσσας ή στο σχέδιο όταν δεν μας δίνεις την άδεια να το διδάξουμε?

ΣΤ. Πως θα καταλάβει κάποιος ότι εγώ κάνω τη δουλειά μου καλά όταν οι μαθητές δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν μάθημα όπως πρέπει στην ξένη γλώσσα και να πάρουν το δίπλωμα μέσα από το σχολείο –ενώ κάνουν αγγλικά επί δέκα χρόνια και θα έπρεπε να έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο? Θα δείξουν το πτυχίο που πήραν πληρώνοντας χρόνια ολόκληρα το φροντιστήριο?

Ζ. Κριτήριο είναι επίσης οι πρωτοβουλίες που παίρνει ο εκπαιδευτικός. Δηλαδή? Η συμμετοχή στις εκδρομές –που δεν θα πληρωθείς – να αναλαμβάνεις πολιτιστικά προγράμματα –που δεν μπορείς γιατί δεν σου δίνουν μία οπότε πρέπει να πληρώσεις εσύ τα πάντα - ή θεωρείται πρωτοβουλία το να είμαι υπεύθυνη να κατεβάσω το διακόπτη σε περίπτωση σεισμού και πυρκαγιάς –τη Λόλα απ’ τη φωτιά ποιος θα τη βγάλει-? Διευκρίνιση?

Η. Κριτήριο λένε, θα είναι και η συμπεριφορά και η σχέση με τους συναδέλφους και το ομαδικό πνεύμα κτλ. Φοβερό! Και αυτό φαντάζομαι θα το κρίνει ο σύλλογος ή κάποιος άλλος από το σχολείο. Τα παιδία παίζει δηλαδή.

Όλα αυτά μου θυμίζουν το θεϊκό του Αρκά, «Δημοκρατία είναι τέσσερις λύκοι και ένα πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό». Γιατί έχω την εντύπωση πως ότι και να κάνω εγώ θα βγω χαμένη?

Γνωρίζω ότι τίποτα από όσα έγραψα δεν είναι πρωτότυπο. Ξέρω ότι πολλοί τα έχουμε σκεφτεί. Απλά, ήθελα να τα καταγράψω για ψυχοθεραπευτικούς λόγους. Ή αυτό ή βουτιά στο Ικάριο.

Γνώση και θρησκεία

16/10/2010 - 14:53

Γράφει η Αννα Φραγκουδάκη

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκε η είδηση ότι η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να μελετήσει σχολικά βιβλία για να κρίνει την καταλληλότητά τους. Βεβαίως στην Εκκλησία ανήκει το κατάλληλο περιεχόμενο της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης. Η Ιερά Σύνοδος όμως δεν αναφέρθηκε στα βιβλία των Θρησκευτικών αλλά και άλλων μαθημάτων.

Τεράστιο το ερωτηματικό. Πώς είναι δυνατό να υπάρξει κρίση για την ορθότητα ή όχι της όποιας γνώσης για οποιοδήποτε επιστημονικό αντικείμενο, με γνώμονα τους κανόνες του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος και τη θρησκευτική αλήθεια;

#Η γνώση γενικά στηρίζεται στον ορθολογισμό, πηγάζει από την έρευνα και προχωρεί με φάρο την αμφιβολία. Σε κάθε βήμα αμφισβητεί την ήδη κατακτημένη γνώση, για να προχωρήσει στην καινούργια, πορεία που δεν έχει τέλος. Η θρησκεία αντίθετα έχει μοναδικό θεμέλιο την πίστη. Η Εκκλησία μεταδίδει τον θείο λόγο, άρα παραμερίζει τη λογική και διδάσκει την αλήθεια. Η αναρώτηση για την αλήθεια είναι βλασφημία και η αμφιβολία αμάρτημα. Πώς είναι ποτέ δυνατό να κρίνει ο οφθαλμός της εκκλησίας την «ορθότητα» της γνώσης; Πώς θα κρίνει το προϊόν του ορθολογισμού και της αμφιβολίας ο μεταδότης της πίστης και εκφραστής της θείας αλήθειας;

#Το θέμα δεν είναι αν «πρέπει» ή όχι να κρίνει η Εκκλησία τα προϊόντα της γνώσης που διδάσκει το σχολείο. Δεν είναι αντικειμενικά δυνατό να τα κρίνει, εφόσον ως Εκκλησία θα έχει οπωσδήποτε κριτήριο την πίστη και γνώμονα τους κανόνες του δόγματος. Πώς είναι νοητό με κριτήριο την πίστη να πάρει μέρος στον κοινωνικό διάλογο για την ορθότητα και την αποδειξιμότητα των προϊόντων επιστημονικής έρευνας;

#Εξ ορισμού ανορθολογικός, εκ των κανόνων του αποτρεπτικός της έρευνας και με αποστολή το κήρυγμα της αλήθειας, ο λόγος της εκκλησίας αρνείται τη λογική και την αμφιβολία. Η ίδια άλλωστε η υπέρτατη αλήθεια αποκλείει τον λογικό της χειρισμό. Αρα η εκκλησία και η επιστήμη βαδίζουν δρόμους παράλληλους που αντικειμενικά δεν συναντώνται. Ο λόγος της εκκλησίας και εκείνος της επιστήμης είναι δύο παράλληλες στην ανθρώπινη ιστορία ευθείες που δεν μπορούν να συναντηθούν.

από ΤΑ ΝΕΑ ONLINE

Άντε πάλι. Μια από τα ίδια. Εδώ ο κόσμος πάει να τρελαθεί από τα προβλήματα και η Εκκλησία το χαβά της. Θα λογοκρίνουν και τις βασικές αρχές της φυσικής? Μήπως θα ξανα-αφορίσουμε το Δαρβίνο? Θα ξαναγράψουμε την ιστορία για να τονίσουμε τη μεγάλη βοήθεια της Εκκλησίας σε κρίσιμες στιγμές επαναστάσεων μια που άρχισε να αμφισβητείται? Πότε επιτέλους θα τους πει κάποιος ΟΧΙ? Όλα τα λέει η τελευταία φράση του άρθρου: Ο λόγος της εκκλησίας και εκείνος της επιστήμης είναι δύο παράλληλες στην ανθρώπινη ιστορία ευθείες που δεν μπορούν να συναντηθούν. Ας το εμπεδώσουν!!!

Τυχαίο? Δεν νομίζω!

30 χρόνια στα ελληνικά σχολεία -μαθήτρια και καθηγήτρια έχουν αλλάξει πολλά αλλά ένα μένει αναλλοίωτο, οι μαθητές μας έχουν φαντασία....

Αν είσαι καλός χριστιανός…ξέχνα τη γιόγκα!!!

Μέρες τώρα αναρωτιόμουν πως έγινε και οι άνθρωποι της εκκλησίας άκουσαν τα νέα για τη φορολόγηση της περιουσίας τους και αντιδρούσαν τόσο…χαλαρά. Περίμενα πως και πώς να δω παπάδες στην τηλεόραση να ενίστανται, μέχρι και να αφρίζουν. Προφανώς όμως έμεινα πολύ καιρό εκτός πραγματικότητας και δεν γνώριζα. Οι άνθρωποι έχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα. Βάλλονται από πολλές μεριές. Δεν είναι μόνο το υπουργείο οικονομικών αλλά και το ίδιο τους το υπουργείο (ας μη ξαναπώ το πόσο διαφωνώ με το γεγονός ότι ακόμη στις μέρες μας η παιδεία πάει πακέτο με τη θρησκεία). Σήμερα λοιπόν, στην εκπομπή «Συμβαίνει τώρα» άκουσα τον Πατέρα Μάξιμο να λέει ότι είναι «ασυμβίβαστη με τη χριστιανική πίστη η γιόγκα. Προσηλυτίζουν. Εξάλλου, «γιόγκα» σημαίνει ένωση με το θείο. Ανήκει σε άλλη θρησκεία.» Ορίστε? Τι έχασα ρε παιδιά? Τι παίζει? Ποια γιόγκα? Φέτος που λείπω εγώ από το σχολείο γίνονται όλα αυτά? Συζητείται να μπει η γιόγκα ως είδος γυμναστικής στα σχολεία μας? Προφανώς.

Πέρασαν πολλά από το μυαλό μου. Πρώτα από όλα, θυμήθηκα την μία και μοναδική φορά που στο γυμναστήριο στη Αγγλία έκανα γιόγκα. Το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσω στη μέση και να πάω δίπλα να κάνω ποδήλατο. Μου φάνηκε τρομερά δύσκολο να συγκεντρωθώ και να χαλαρώσω έχοντας το πόδι μου σε σημείο που έβλεπα την πατούσα και το γεγονός ότι χρειαζόμουν οπωσδήποτε πεντικιούρ. Άσε που όσο δε μου μιλούσε κανένας και μετρούσα ανάσες, το μυαλό μου επέστρεψε στην επόμενη σελίδα της πτυχιακής. Αποφάσισα πως η γιόγκα δεν είναι για μένα. Οι υπόλοιπες κοπέλες βέβαια ήταν κατενθουσιασμένες.

Από την άλλη, σκέφτηκα κάτι προσωπάκια που έχουμε στο σχολείο. Χαμογελαστές φατσούλες, ζωντανά παιδιά, ευτυχισμένους ανθρώπους που φτάνοντας στην τρίτη τάξη του Λυκείου μετατρέπονται σε ζόμπι. Μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, άλλα εμφανώς αδυνατισμένα και άλλα να φλερτάρουν με την παχυσαρκία, να ανεβοκατεβαίνουν τα σκαλοπάτια και να ακούγεται η ενέργειά τους να απομακρύνεται. Αυτά τα παιδιά πολύ θα ήθελα να τα βοηθήσω να χαλαρώσουν. Να πάρουν μια ανάσα και να γεμίσει το κεφάλι με οξυγόνο και όχι παθητικές μετοχές. Με τη γιόγκα θα χαλαρώσουν, θα ξεφύγουν, θα αναπνεύσουν.

Μετά από αυτές τις σκέψεις λοιπόν, μπήκα στο ίντερνετ να διαβάσω τι παίχτηκε με το θέμα. Τι να σχολιάσω? Οι πνευματικοί πατέρες της χώρας μας, μόνο για τα νέα παιδιά και για την χαλάρωσή τους δεν νοιάστηκαν.

Σε κάποιο blog βρήκα το παρακάτω:

«Μετά την κατάργηση των θρησκευτικών! Να τη η γιόγκα»

« (Η γιόγκα είναι) γυμναστική του σώματος και του νου των βουδιστών μοναχών, άρα θρησκεία με ποιος ξέρει τι είδους απολήξεις για την κοινωνία μας.»

Και έχει και συνέχεια ….

«και όλα αυτά τα παρουσιάζουν ως ασκήσεις δήθεν του σώματος, ώστε να εξαπατούν τούς αφελείς ότι πρόκειται για γυμναστικές ασκήσεις. Η yoga είναι θρησκεία κύριε υπουργέ. Θα επανέλθουμε στο θέμα γιατί είναι πολύ σοβαρό.»

Όσο πάει γίνεται και καλύτερο….

«Αίσχος! Μετά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εισάγουν τη θρησκεία της γιογκα στην εκπαίδευση!»

«Τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ θα μας αλλάξει και την πίστη μας;»
«Ξεκίνησε η Γιαννάκου με τη Ρεπουση και την Ιστορία της ΣΤ Δημοτικού, μετά η εγκύκλιος της απαγόρευσης του μυστηρίου της εξομολόγησης τη σκυτάλη πήρε ο Σπηλιωτόπουλος με την κατάργηση της προμετωπίδας του συντάγματος από βιβλία που περιέχουν το σύνταγμα της Ελλάδας, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, και τωρα την εισαγωγη της θρησκειας της γιογκα στην πρωτοβαθμια και δευτεροβαθμια εκπαιδευση. Πρεπει μαλλον να πεσουν ακομα πιο χαμηλα σε ποσοστα, για να καταλαβουν ολοι τους οτι δεν μπορουν να κανουν οτι θελουν και ειδικα σε οτι αφορα την ανατροφη και την εκπαιδευση των παιδιων μας.»

Έπεσα από τα σύννεφα. Δεν γνώριζα ότι η προηγούμενη κυβέρνηση προσπαθούσε να αλλάξει την πίστη μας. Γι’ αυτό άραγε η γιαγιά μου έβλεπε τον Καραμανλή στην τηλεόραση και έβγαζε σπυριά?

Και ανέφεραν και το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Δηλαδή για να μη θιχτεί η θρησκεία μας θα πρέπει να αφήνουμε τα παιδάκια να μαθαίνουν από την τηλεόραση ποιά είναι η διαφορά στην ανατομία των δύο φύλων, να παραπληροφορούνται, να μαθαίνουν για το χάπι της επόμενης μέρας μόνο όταν έχει φτάσει η μεθεπόμενη, να πηγαίνουν κοριτσάκια με πόνους σκωληκοειδίτιδας στο νοσοκομείο και να γεννάνε. Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2009. Συμβαίνουν γιατί τα πάντα τρέχουν στην εποχή μας. Η κοινωνία ταξιδεύει πάνω σε απίστευτα γρήγορα αυτοκίνητα. Με την πρώτη γκαζιά τα παιδιά πιάνουν τα διακόσια. Η Εκκλησία μας επιμένει να οδηγούμε σε καρόδρομους. Ποιος την πληρώνει σε μια τέτοια κατάσταση πιστεύετε?

Ναξος 4-7/4/2009

Η εκδρομή τελείωσε. Οι μαθητές επέστρεψαν στα σπίτια τους σώοι αλλά οχι τελείως υγιείς. Φωνή δεν βγαίνει εύκολα. Η συνεννόηση γίνεται τις περισσότερες φορές με άναρθρες κραυγές. Πολλά που ακολούθησαν το γνωστό...μπρος στα κάλλη τι είναι ...το κρύο, τώρα πληρώνουν τα σπασμένα. Ο καιρός δεν μας βοήθησε και τόσο αλλά εμέις ...δυνατοί. Και τον γύρο του νησιού κάναμε, και βόλτα στην παλιά πόλη, και φωτογραφίες στην Πορτάρα βγήκαμε, και την διαφήμιση του νησιού στο δημαρχείο της Νάξου κάναμε, και το βράδυ χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσεως.

Το νησί είναι πανέμορφο. Το πράσινο της Νάξου ήταν μία μεγάλη έκπληξη για μένα. Έντονα χρώματα, λουλούδια παντού. Καθαρή πόλη με μοναδική διακόσμηση στα μαγαζιά. Παραμυθονήσι, πραγματικό. Οι περισσότερες καφετέριες για μένα ήταν και ένα αξιοθέατο. Τίποτα μεγάλο, απλά κουκλίστικα, καθαρά και ήρεμα. Για έναν άνθρωπο που δεν διακρίνεται για την ευαισθησία του και για τον ρομαντισμό του να εντυπωσιαστεί από κάτι τόσο απλό...είναι σημαντικό. Το δεκάρι όμως για μένα το αξίζει η ευγένεια του κόσμου στο νησί. Μπορεί να είχαν όλα τα χαρακτηριστικά του τουριστικού τόπου (δεν χρειάζεται να τα αναφέρω, όλοι φαντάζεστε τι) αλλά τουλάχιστο φέρθηκαν με ευγένεια 100 παιδιά και σε όλα μιλούσαν ευγενικά. Στο ξενοδοχείο, στα μαγαζιά, στα περίπτερα, παντού. Δεν μπορεί να μην εκνευρίστηκε κανένας με την φασαρία και τις φωνές. Κανένας όμως δεν το έδειξε. Στο καράβι ένιωσαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας αλλά στο νησί ήταν ενήλικες πελάτες. Επί τρεις ώρες στο ξενοδοχείο εγώ κυνηγούσα τους 30 που έπαιζαν μπουγέλο και η ξενοδόχος έλεγε να τους αφήσω να το ευχαριστηθούν τώρα που είναι παιδιά. (Προσωπικά λυπάμαι τις καθαρίστριες)

Τα παιδάκια μας τώρα... άριστα με τόνο. Ηδη ξέχασα για πιο λόγο με εκνεύρισαν μερικές φορές. Το μόνο που μου έχει μένει είναι τα παιδιά να χορεύουν και να τραγουδάνε, να γελάνε και να φωνάζουν "κυριούλα" μέσα στον κόσμο. Να μιλά ο ξεναγός και να έχουν ένα έξυπνο σχόλιο για τα πάντα. Μόλις λίγες ώρες έχουν περάσει και νιώθω μόνη. Πρώτα από όλα, κοιμήθηκα. Κανένας δεν χτύπησε την πόρτα για να μου ζητήσει να του στρώσω την κουκούλα, να με ρωτήσει εάν έχω μπατονέτες ή να πειραματιστεί πάνω μου στο μακιγιάζ και την κομμωτική. Κανένας δεν μου έκανε καντάδα σήμερα. Κανένα από τα κοριτσάκια μου δεν ήρθε να μου γκρινιάξει για τον πονόλαιμο, το ζεστό νερό που δεν τρέχει ή για την τάδε που έκανε γκριμάτσα. Κανένα από τα παλικάρια μου δεν πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει εάν είμαι καλά (γνωρίζοντας οτι ήταν το μοναδικό δίωρο που είχα για ξεκούραση και κατά πάσα πιθανότητα θα κοιμόμουν). Τώρα που ξεκουράστηκα..θέλω πάλι Νάξο!!!

Νάξος 4/4 - 7/4

Αυτή τη στιγμή απουσιάζω, αφήστε το μήνυμά σας και θα επικοινωνήσω μαζί σας όταν επιστρέψω.

Με καλή παρέα, 97 μαθητές της Β' τάξης Λυκείου και 4 συναδέλφους. Καλά να περάσουμε και με το καλό να γυρίσουμε (σώοι).

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΊ ΜΑΘΗΤΙΚΟΊ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΊ ΑΓΩΝΕΣ

Το όσκαρ το απονέμω με όλη μου την καρδιά στα παιδιά της Θεατρικής Ομάδας Πυθαγορείου Γενικού Λυκείου Σάμου. Για μένα είναι νικητές παρόλο που η Θεατρική Ομάδα της Λήμνου πήρε το πρώτο βραβείο. Δεν χάσαμε. Κερδίσαμε πολλά. Η δεύτερη θέση είναι η επιβεβαίωση ότι το αναγνώρισαν και οι κριτές. Ευχόμαστε στη Λήμνο καλή επιτυχία και να πάρει το πρώτο για όλο το Β. Αιγαίο.

15ος ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Την Τρίτη 10 Μαρτίου ξεκινήσαμε από την Σάμο για την Μυτιλήνη στις 16:00. Το ταξίδι μέχρι την Χίο ήταν φανταστικό. Τραγούδι, γέλια φωτογραφίες και καζούρες. Μετά την Χίο τα πράγματα άλλαξαν. Όλοι χάσαμε από τουλάχιστον 2 κιλά (τι bodyline και δίαιτες…). Δεν ήξερες προς τα πού να κοιτάξεις. Σε κάθε μια γωνιά του καραβιού υπήρχε και κάποιος που …μας έδειχνε το μεσημεριανό του γεύμα. Ευτυχώς που υπήρχαν και κάποιοι που είχαν πιο ανθεκτικό στομάχι και μοίραζαν χαρτομάντιλα και σακουλάκια. Στις 12:00 φτάσαμε στη Μυτιλήνη και κατευθείαν φύγαμε με το πούλμαν για Αγιάσο. Μας ταίριαζε το περιβάλλον. Βουκολικό έργο σε ένα κλασικό βουκολικό χωριό. Στις 9 σηκωθήκαμε από το κρεβάτι για πρωινό. Δεν μπορώ να πω ότι ξυπνήσαμε γιατί απλά δεν κοιμηθήκαμε. Λίγο το άγχος για την παράσταση της επόμενης μέρας, λίγο η υπερένταση και η ευθυμία που επικρατεί σε σχολικές εκδρομές, λίγο το κρύο (το κρύο ήταν πολύ, μας επηρέασε λίγο, για να ξέρουμε και τι λέμε).
Η δική μας παράσταση που ήταν προγραμματισμένη για τις 3. Στη 1.30 ήμασταν όλοι στο θέατρο (σύγχρονο, μεγάλο, άρτια εξοπλισμένο) για να ετοιμαστούμε και να στήσουμε τα σκηνικά. Την στιγμή που το άγχος άρχισε να μας προκαλεί εκνευρισμό, μας τηλεφώνησε ο κ. Ντίνος Σπυρόπουλος, ο συγγραφέας του έργο «Γκόλφω Forever» που τον είχαμε ενημερώσει για την παράσταση, για να μας ευχηθεί καλή επιτυχία. Μας ανέβασε το ηθικό. Από εκείνη τη στιγμή είδαμε τα παιδιά με σοβαρότητα και τρομερό συγχρονισμό να ετοιμάζουν τα πάντα και μάλιστα έλυναν πιθανά προβλήματα. Εντυπωσιαστήκαμε πραγματικά από την ωριμότητά τους.
Στις 3, σκηνικά, κουστούμια, ήχος και φώτα είχαν ελεγχθεί και ήμασταν έτοιμοι. Οι κριτές πήραν τη θέση τους, ο κάμεραμαν επίσης και τα παιδιά ανέλαβαν δράση. Έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και παρουσίασαν το έργο που εδώ και 5 μήνες προετοίμαζαν. Μπορεί στην πρόβα τζενεράλε να παίξαμε καλύτερα από ότι στο διαγωνισμό. Λογικό εάν σκεφτεί κανείς ότι το άγχος να κάνεις λάθος μπροστά στους κολλητούς σου είναι πολύ μικρότερο από ότι να τα κάνεις θάλασσα σε ξένο περιβάλλον και μπροστά σε κριτές. Επίσης, παίζοντας σε διαφορετικό θέατρο από αυτό που επί μήνες κάνεις πρόβες είναι μεγάλο πρόβλημα. Από πού μπαίνω, από πού βγαίνω, που θα είναι το υποβολείο, κτλ. Παρόλα αυτά, αυτό που παρουσιάσαμε είχε ζωντάνια, δέσιμο, παλμό, έγινε κατανοητό στους θεατές και βασιζόμενοι στο χειροκρότημα και μόνο, μπορούμε να πούμε ότι άρεσε αρκετά. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τα αποτελέσματα αλλά όλοι συμφώνησαν ότι κερδίσαμε τις εντυπώσεις.
Βέβαια, όσοι γνωρίζουν το έργο όσο εμείς θα μπορούσαν να προσέξουν κάποια λάθη τα οποία έχουν δώσει λαβές για πολλές καζούρες. Η Γκόλφω μας πρώτα απ’ όλα αρνήθηκε την πρόταση γάμου που δεν της έγινε ποτέ. (Δεν έγινε γιατί ο άμοιρος ο Κίτσος δεν πρόλαβε να τελειώσει την ερωτική του εξομολόγηση και του ήρθε η χυλόπιτα πριν πει όλα του τα λόγια). Επίσης, η Σταυρούλα, ανιψιά του πλούσιου Ζήση, πάνω στη σκηνή μας ενημέρωσε ότι είναι άξιο μομφής το να έχεις άσπρο (αντί για άδειο) πορτοφόλι. Τέλος, ο Τάσος πήρε την πρωτοβουλία να αλλάξει τελείως το έργο και να κάνει πρόταση γάμου στη μάνα της Γκόλφως αντί για την Γκόλφω αφού δήλωσε: «Μίλησες στη , μάνα σου? Άλλαξε τα μυαλά της? Για άντρα ΤΗΣ με δέχεται? Ήρθε στα συγκαλά της?» Αυτές είναι οι στιγμές που θα μας κατατρέχουν για καιρό και θα γίνονται αναφορές σε αυτές για τουλάχιστο ένα χρόνο ακόμη. Εμένα προσωπικά τα παιδιά γνωρίζουν τι με τρομάζει και που τα χάνω και παθαίνω έμφραγμα και επειδή με αγαπάνε τόοοσο πολύ φρόντισαν να τα κάνουν εκείνη τη μέρα. Κάθε χρόνο φροντίζουν να μου κάνουν μία έκπληξη ή φάρσα αλλά η φετινή έγινε από κάποιον που δεν το περίμενα. Ο Κίτσος αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει και μου το ανέφερε ακριβώς τη στιγμή του άνοιγε την κουίντα για να βγει στη σκηνή. « Μη τρομάζετε αλλά θα τα πω λίγο διαφορετικά» Ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην πρόβα τζενεράλε έτρεμε. Το διαφορετικό που μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό ήταν ότι δεν θα άνοιγε καθόλου στο στόμα του. Κόντεψα να βγω στη σκηνή μαζί του. Μετά το πρώτο δευτερόλεπτο και το τρίτο απανωτό εγκεφαλικό μου ανακοίνωσαν ότι το είχαν σχεδιάσει και ότι ήταν βέβαιο ότι θα βελτίωνε το ρόλο του. Είχαν δίκιο. Ήταν το κερασάκι στην τέλεια σκηνοθετημένη τούρτα μας. Άκουσε τα σκολιανά του αργότερα, εννοείται, αλλά όλο γνωρίζαμε ότι μου άρεσε. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι το έργο τα παιδιά το είχαν καταλάβει όσο πιο καλά γίνεται. Το είχαν κάνει δικό τους. Το ζούσαν και το αγαπούσαν. Δεν αναφέρομαι στις ατάκες αλλά στους χαρακτήρες και στο είδος του θεατρικού. Είχαν εμπεδώσει πως η παρωδία είναι κάτι ιδιαίτερο που έτσι και το πάρεις λίγο παραπάνω στα σοβαρά ή περισσότερο αψήφιστα, το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι. Έδειξαν στο κοινό ότι έπαιζαν παρωδία. Δεν ήταν πχ η Γκόλφω πάνω στη σκηνή, ήταν η ηθοποιός που έπαιζε την ηθοποιό που υποδυόταν την Γκόλφω, την καρικατούρα της Γκόλφως.
Εν κατακλείδι, περιμένοντας την απόφαση της κριτικής επιτροπής, μας έμεινε η αίσθηση μιας προσπάθειας η οποία απέδωσε. Τα παιδιά και οι υπεύθυνες καθηγήτριες μείναμε ευχαριστημένοι από την παρουσία μας. Συγχαρητήρια! Η Θεατρική Ομάδα Πυθαγορείου Γενικού Λυκείου Σάμου με το έργο της “Γκόλφω Forever” είναι ήδη νικητές!!!

ΓΚΟΛΦΩ FOREVER, ΠΡΟΒΕΣ ΤΕΛΟΣ!!!

Οι πρόβες τελείωσαν. Η πρόβα τζενεράλε έγινε το πρωί και μάλλον είχε επιτυχία αν τα σχόλια που ακούσαμε δεν ήταν απλά για να μας ενθαρρύνουν και να μη βάλουμε τα κλάματα. Αύριο το μεσημέρι φεύγουμε για Λέσβο. Τετάρτη παίζουμε. Αντε καλό μας ταξίδι. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού ...σε λίγες μέρες...

ΓΚΟΛΦΩ FOREVER ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΓΚΟΛΦΩ FOREVER

Οι αφίσες μας. Τρέχουμε αλλά το χαιρόμαστε. Τα παιδιά είναι φανταστικά. Ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι με το ίδιο κέφι. Σε λιγότερο από μήνα θα παίξουμε στην Κινηματογραφική Λέσχη για να μας δείτε και να μας δώσετε καμία συμβουλή της τελευταίας στιγμής, ή απλά για να μας πείτε οτι είμαστε οι καλύτεροι και θα σκίσουμε. (Προτιμήστε το δεύτερο καθώς παίζουν και όπλα στο εργάκι μας).

ΓΚΌΛΦΩ FOREVER

Έχω τρεχάματα με διάφορα project που έχω αναλάβει (ή συμμετέχω) φέτος. Το πρώτο σας το ανέφερα (COMENIUS-Ισπανοί) το δεύτερο που με απασχολεί αυτές τις μέρες -και τις επόμενες και τις μεθεπόμενες γιατί έχω αποφασίσει να πάει πάρα πάρα πολύ καλά- είναι η θεατρικά ομάδα του Γενικού Λυκείου Σάμου. Φέτος θα ανεβάσουμε την περίφημη (για μένα) παρωδία του Ντίνου Σπυρόπουλου ΓΚΟΛΦΩ FOREVER. Είναι παρωδία, έχει μουσική καταπληκτική και χορό, γέλιο και πανέξυπνες ατάκες. Τα παιδιά έχουν τρελαθεί. Οι ιδέες που κατεβάζουν και ο τρόπος που συμμετέχουν είναι πραγματικά συγκινητικός. (Α, όλα κι όλα, μπορεί να κάνουμε καταλήψεις για ψύλλου πήδημα (γιατί για μένα τα αιτήματα ήταν αστεία) αλλά στο θέατρο τα δίνουν όλα).

Έχουμε κάποια παιδιά που είναι μοναδικοί για τους ρόλους και θα ανεβάσουν την παράσταση, μουσικούς που γράφουν ή παίζουν την μουσική και παιδιά που ήδη ασχολούνται με τα σκηνικά Το μόνο που μας λείπει είναι παιδιά που ΔΕΝ έχουν το ψώνιο να ανέβουν στη σκηνή και θα βοηθήσουν στα φώτα και τον ήχο αλλά κάτι θα κάνουμε και για αυτό.

Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά και να ταξιδέψουμε και μέχρι την Αθήνα για τον τελικό.

COMENIUS 2008-9

Πάντα υπάρχει λόγος που εξαφανίζομαι. Αυτή τη φορά ήταν οι Ισπανοί. Ήρθαν 12 μαθητές και 3 καθηγητές από ένα σχολείο του Τολέδο της Ισπανίας για 14 ημέρες και τους φιλοξένησαν μαθητές του Πυθαγόρειου Γενικού Λυκείου Σάμου. Τρεις καθηγήτριες (μια από αυτές και εγώ) είμαστε υπεύθυνες για το πρόγραμμα.

12 ημέρες (από 15-10 μέχρι 27-10) πεθάναμε στο ξενύχτι και την κούραση. γυρίσαμε όλο το νησί. Ηραίο, Πυθαγόρειο, Καρλόβασι, Βουρλιώτες, μουσεία, εκκλησίες κτλ, κτλ. Τα παιδιά (και οι καθηγητές τους) βέβαια έδειξαν να πέρασαν καλά. Το πρόγραμμα ξεκινά από την επόμενη βδομάδα. Η δική μας επίσκεψη στην Ισπανία θα γίνει μάλλον τον Σεπτέμβριο του 2009.

Το θέμα του προγράμματος είναι η μετανάστευση και πώς επηρεάζει την το εκπαιδευτικό σύστημα.

Γενικά σχόλια:

• Ισπανοί - Έλληνες όσον αφορά τη γνώση της Αγγλικής Γλώσσας 0-1
• Ισπανοί - Έλληνες όσον αφορά την κατανάλωση αλκοόλ 1-0
• Ισπανοί - Έλληνες όσον αφορά το κέφι 1 - 1
  

Το γκρίζο εκπαιδευτικό τοπίο δεν αλλάζει με ευχές. Χρειάζονται έργα (του Κ.Θεριανού)

Ο υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης εξήγγειλε τη δημιουργία 1233 νέων σχολείων μέχρι το 2010 με «βιοκλιματικές εγκαταστάσεις και σύγχρονο εξοπλισμό». Αποκάλεσε δε αυτό το νέο κτηριακό σχέδιο «έξυπνο σχολείο». Όμως, η πραγματικότητα προκαλεί επιφυλάξεις σε όσα ακούγονται. Διότι, λίγες μέρες πριν τις εξαγγελίες του υπουργού για τα «έξυπνα σχολεία» ψηφίστηκε στη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2008, που προβλέπει μείωση των δαπανών για την παιδεία στο 3,09% του ΑΕΠ, έναντι 3,41% του 2004. Θέτουμε ως μέτρο σύγκρισης το 2004 όχι για να συγκρίνουμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες ακολούθησαν επίσης πολιτική υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης, αλλά για να συγκρίνουμε την κυβέρνηση με τον …εαυτό της, καθώς το Μάρτιο του 2004 υποσχέθηκε ότι μετά από τέσσερα χρόνια (δηλαδή φέτος) οι εκπαιδευτικές δαπάνες θα έφθαναν το 5% του ΑΕΠ. Κάτι που δεν έγινε και η Ελλάδα βρίσκεται στην 25η θέση στις εκπαιδευτικές δαπάνες, στην Ευρώπη των «27». Η σχολική χρονιά ξεκίνησε με απώλεια 15.000 διδακτικών ωρών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λόγω ελλείψεων σε διδακτικό προσωπικό. Οι ιδιωτικές δαπάνες των νοικοκυριών για εκπαιδευτικές υπηρεσίες το 2007 άγγιξαν τα 4,2 δισ. ευρώ. Οι ξένες γλώσσες και οι καλλιτεχνικές /αθλητικές δραστηριότητες των μαθητών έχουν εγκαταλειφθεί ουσιαστικά στα χέρια του ιδιωτικού τομέα. Η πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ κατέδειξε το μέγεθος των κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων στη χώρα μας. Ανάμεσα στα πολλά πολύτιμα ευρήματα της έρευνας είναι συγκλονιστικό το ότι περίπου το 60% του φτωχού πληθυσμού της χώρας μας δεν έχει κατορθώσει να φοιτήσει στο λύκειο!!! Το 40% περίπου των σχολικών κτηρίων είναι «υπέργηρα» ενώ στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης έχουμε σε μεγάλη έκταση το φαινόμενο της διπλοβάρδιας. Η προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος μέσα από τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) αφενός θα εκτοξεύσει το κόστος κατασκευής των κτηρίων σε μεγάλο ύψος και αφετέρου θα εισάγει την ωμή «επιχειρηματική κουλτούρα» στο χώρο του σχολείου, το οποίο θα λειτουργεί ως γκαράζ ή καφετέρια προκειμένου να ανταποκριθεί στα λειτουργικά του έξοδα και να έχει κέρδος η ιδιωτική επιχείρηση που το κατασκεύασε. Το γκρίζο εκπαιδευτικό τοπίο δεν αλλάζει ούτε με την ανάθεση της κατασκευής σχολικών κτηρίων στον ιδιωτικό τομέα, ούτε με τις νέες ονοματοθεσίες των σχολείων, που σε αρκετές περιπτώσεις θα θυμίζουν τους «λερούς, ασήμαντους δρόμους με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματα τους» της Πρέβεζας του Καρυωτάκη. Κοντολογίς, δεν αλλάζει μόνο με εξαγγελίες και χωρίς γενναία χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Όλοι θέλουμε τα «έξυπνα» σχολεία. Αρκεί να μην είναι «εικονικά»!!!

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ...ΠΑΛΙ

«Υποκινούμενες οι καταλήψεις»,
«Απαράδεκτος διευθυντής προσπάθησε να σπάσει το μπλόκο των μαθητών»
«Καζάνι που βράζει η παιδεία»
«Ένταση και επεισόδια στις καταλήψεις»
«Πιάστηκαν στα χέρια καθηγητές, γονείς, μαθητές»
«Νόμιμη η κατάληψη εάν υπάρχει πλειοψηφία»
«Εξωφρενικός ο διευθυντής»

Τι είναι αυτά ρε παιδιά???? Καταρχήν, είτε υπάρχουν βάσιμα αιτήματα είτε όχι, πότε θα καταλάβουμε στην Ελλάδα ότι οι καταλήψεις είναι το τελευταίο μέσο/όπλο του μαθητή και ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ. Και εγώ κάποτε έκανα κατάληψη, και εγώ πιστεύω ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν στην παιδεία, και εγώ είμαι από τα άτομα που πιστεύω ότι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να δράσουμε. Αλλά όχι και να ζούμε σε παράλληλο σύμπαν. Οι καταλήψεις δεν είναι δικαίωμα των μαθητών που μπορούν να το ασκούν κάθε χρόνο. Οι καθηγητές ΔΕΝ ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να αφήσουν το σχολείο και τους μαθητές να "αλωνίζουν". Πολλά σχολεία πιστεύω ότι είναι τόσο απαράδεκτα (συνθήκες, ελλείψεις κτλ) που επιβάλλεται να κάνουν κάτι, αλλά ξέρω και σχολεία που κάνουν κατάληψη επειδή η καθαρίστρια χρησιμοποιεί χλωρίνη όταν καθαρίζει τις τουαλέτες και τα παιδιά λερώνουν τα ρούχα τους!!!!!!!!!!! Εγώ μεγάλωσα ή οι νέοι έχουν «ρίξει» λίγο το επίπεδο? Α, ρε άμοιροι που τρέχατε για τις καταλήψεις για να ρίξετε την χούντα!!!!! Να, ρε, αιτήματα!!!

Μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχουμε καλύψει τα κενά...του Στεφανάκου Πίκια

Κατά τα Χριστούγεννα υπολογίζει ο υφυπουργός Παιδείας Α. Λυκουρέντζος να έχουν αντιμετωπιστεί τα προβλήματα σε εκπαιδευτικό προσωπικό που υπάρχουν στα σχολεία. Οπως δήλωσε, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ κ. Αλυσανδράκη, "η κυβέρνηση φιλοδοξεί πριν από τη λήξη του τρέχοντος έτους να μην υφίστανται τα σημερινά προβλήματα". Καλοσύνη τους των ανθρώπων για την ευγενική τους φιλοδοξία ενώ ήδη έχουμε κλείσει ένα μήνα μαθημάτων με 2.500 κενά σε γυμνάσια και λύκεια, με άλλα τόσα στα δημοτικά και με τις διαδικασίες για την πρόσληψη ωμομίσθιων εκπαιδευτικών στην κατάψυξη. Ωρομίσθιων καθηγητών που θα λειτουργήσουν τα τμήματα της πρόσθετης διδακτικής στήριξης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά και τα ολοήμερα δημοτικά. Μην ανησυχείτε όμως. Σύμφωνα με τον νέο υφυπουργό Παιδείας, θα τεθεί ένα νέο χρονοδιάγραμμα το οποίο θα τηρηθεί αυστηρά για να αποκλειστούν οι σημερινές αδυναμίες. Πότε ακριβώς; Του χρόνου ή του όταν ξεπληρωθούν τα δάνεια και οι τόκοι των προηγούμενων κυβερνήσεων; Διότι ενώ στη μια παράγραφο της ομιλίας του στη Βουλή ο κ. Λυκουρέντζος απέδωσε τα κενά στον κακό προγραμματισμό, στην επόμενη υποστήριξε ότι "αν είχαμε διαθέσιμο το 1/3 των πόρων (από τα δάνεια και τους τόκους), δεν θα υπήρχε ζήτημα για αυξημένες δαπάνες για την παιδεία, άρα και για τις αμοιβές των εκπαιδευτικών και την κάλυψη των κενών". Να σημειωθεί ότι οι ωρομίσθιοι που δούλεψαν πέρυσι στα σχολεία έχουν πληρωθεί μόνο για το πρώτο τρίμηνο. Τα άλλα τους τα χρωστάνε διότι προέχουν τα τοκοχρεωλύσια! Ο κ. Λυκουρέντζος κάλεσε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς να δεχτούν ότι η κυβέρνηση στηρίζει το δημόσιο σχολείο, φέρνοντας ως απόδειξη ότι και τα δικά της παιδιά (των υπουργών δηλαδή) φοιτούν στη δημόσια εκπαίδευση. Μάλλον κακή απόδειξη. Και σε κάθε περίπτωση να αποφύγουν "ακραίες μορφές διεκδίκησης, όπως καταλήψεις, αναμέτρηση στο πεζοδρόμιο, διεκδικήσεις έξω από τους θεσμούς", που σύμφωνα με τον υφυπουργό Παιδείας "μάλλον δυσχεραίνουν τα πράγματα και δεν συμβάλλουν στην επίλυσή τους". Αλλωστε τι είναι τα Χριστούγεννα; Δυο μήνες από τώρα. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του δηλαδή...
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί τα πράγματα δεν πάνε καλά στην Ελλαδιτσα μας και το μόνο που έχουμε να καμαρώνουμε εδώ και πάααααρα πολλά χρόνια είναι.....ο Σωκράτης!!!! Ντροπή μας.

Δεν είμαι αρκετά νέος για να τα ξέρω όλα - Οσκαρ Ουάιλντ

Οι καθηγητές κάθε χρόνο στις γενικές εξετάσεις καλούνται να δείξουν μεγάλη υπομονή. Όχι για το φόρτο εργασίας να βγάλουν θέματα ή για να διορθώσουν τα γραπτά. Υπομονή για να μη τρελαθούν από τα μαργαριτάρια των μαθητών αλλά και από τη διαπίστωση ότι αυτά που έλεγαν όλη τη χρονιά μέσα στην τάξη τα ακούγαν εκείνοι και μόνο εκείνοι.
Παραδείγματα από οικεία σχολεία:
Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των θρησκευτικών
«Τα είδη των ψαλμών είναι τέσσερις. Υμιν προς το Θεό» - Ο Θεός να το λυπηθεί το πουλάκι μου.
Α’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αρχαίων από μετάφραση
«Τα Ομηρικά έπη είναι τα έπη που έγραψε ο Όμηρος. Ένα από τα ομηρικά έπη ήταν το ηρωικό έπος» -Ούτε καν ότι όλη τη χρονιά έκανε την Οδύσσεια δεν ήξερε.
«Τα Ομηρικά έπη είναι η ηλιάδα και η οδείσεια. Η ηλιάδα πήρε το όνομα της από τον ήλιο, την άλλη ονομασία της Τροίας και μιλά για την άλλωση της Τροίας. Η οδείσεια μιλά για τη ζωή του Οδεισσέα και για το νησί της Καλυψώς όπου έμενε με την Καλυψώ» - Όχι. Τα ορθογραφικά λάθη δεν είναι δικά μου. Όσο για το περιεχόμενο….. ασχολίαστο.
«Στους στίχους 154 – 170 γίνεται το σερβίρισμα των υπηρετών» -Στους προηγούμενους στίχους υποθέτω ότι τους έσφαξαν και τους σούβλισαν.
«Η Ραψωδή ήταν πουλιά άγρια» - Κάτι σαν γύπες φανταστείτε τους.
«Οι ραψωδοί ήταν αυτοί που φιλούσαν τις ραψωδίες» - Σταυρωτά!!!!!!
Β’ Γυμνασίου στο μάθημα των Ν. Ελληνικών
«Αγωνίστηκε σκληρά για την ευτυχία των στόχων του» -δεν τους ήθελε στενοχωρημένους
«Τα γραμμάτια που υπέγραψες ήταν επιτόκια» -??????
«Τα κατάφερε να αφαιρέσει τους ισχυρισμούς των κατηγορών του» - Δεν πρόσθεσε και άλλους. Αφαιρούσε μόνο.
«Τώρα πια ο νομάρχης είναι προαιρετικός άρχοντας» - Δεν είναι υποχρεωτικός. Μη σε ακούσει ο Ψωμιάδης μόνο. Την έβαψες.
Β’ Γυμνασίου στο μάθημα των Αγγλικών
Exercise: Fill in the gaps with some or any
Answer: 1. some 2. or 3. any 4. some 5. any 6. or 7. or 8. some 9. any 10. some