ΠΑΣΧΑ 2009

Back to Samos!!!
Ε, καλά ήταν. Αρκετές μέρες. Ξεφύγαμε από την καθημερινότητά μας. Από τον Αύγουστο είχα κλείσει θέσεις με την απευθείας πτήση για Θεσσαλονίκη και πίσω. Το απευθείας βέβαια μια κουβέντα είναι. Όταν ξεκινάς χαράματα και περνάς από τρία νησιά για να φτάσεις στον προορισμό σου…εγώ ξέρω ότι αυτό το λένε ταλαιπωρία. Δυστυχώς όμως οι πτήσεις είναι λίγες και ότι βρίσκουμε το κρατάμε.
Φτάσαμε λοιπόν στη Θεσσαλονίκη. Όμορφη πόλη με αρκετή κίνηση αλλά…όχι το Πάσχα. Απόλαυση το κέντρο της πόλης. Μας έκανε και καλές μέρες…Φανταστικά! Κόσμος, ήλιος, καφές (φραπεδούμπα), μαγαζιά (αναστέναξε η κάρτα μου). Όλη την Μεγάλη Βδομάδα, τη βδομάδα της εγκράτειας, εγώ ξεσκίστηκα στα ψώνια και τα μεζεδάκια στην Άθωνος. Κάναμε πολλά σχέδια για το ποιες παραστάσεις θα παρακολουθούσαμε, ποιες ταινίες θα βλέπαμε και σε ποιες συναυλίες θα πηγαίναμε. Τελικά, τίποτα από όλα αυτά δεν κάναμε. (Μία ταινία είδαμε, αλλά δεν μπορεί να μετρήσει γιατί ήταν σαν να την είχαμε ξαναδεί, ο Νίκολας Κέιτζ για μια ακόμη φορά προσπάθησε να σώσει τον πλανήτη μας.) Όλα στο χαλαρό. (Δεν θέλω αστειάκια για τους Θεσσαλονικιούς).
Μεγάλο Σάββατο, ένα ολόκληρο σόι μεταφέρθηκε στο Καπνόφυτο Παρανεστίου στη Δράμα. Πρέπει να είναι μοναδικό αυτό το Ελληνικό συνήθειο να προσπαθούμε τις γιορτές να χωρέσουμε 200 άτομα σε ένα σπίτι μόνο και μόνο για να είμαστε μαζί στο γιορτινό τραπέζι, που ούτως ή άλλως, δεν χωράμε να καθίσουμε όλοι. Το λατρεύω αυτό το στρίμωγμα βέβαια. Τέσσερα ζευγάρια, δύο παιδιά και μια γιαγιά σε ένα σπίτι. Ακόμη και να ψιθυρίζαμε ακουγόμασταν στο δίπλα χωριό...να μη πω για το ροχαλητό..
Η Ανάσταση έγινε στις 10 το βράδυ. Εμάς άκουσε ο παπάς στο παραδίπλα χωριό και σηκώθηκε να ντυθεί για να πάει και αυτός στην εκκλησία. Το ότι τελειώσαμε νωρίς σημαίνει ότι φάγαμε και νωρίς, κοιμηθήκαμε νωρίς και ξυπνήσαμε νωρίς για να σουβλίσουμε. Μπορεί να μην έχω φάει ποτέ κατσίκι αλλά Πάσχα χωρίς σουβλιστό κατσίκι δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ.
Την Τρίτη νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για Ιωάννινα. Μια εκδρομή έπρεπε να την κάνουμε. Απίστευτη πόλη. Ο τρόπος που συνδυάζει την ηρεμία με την πολυκοσμία είναι πιστεύω μοναδικός για τα ελληνικά δεδομένα. Ο κόσμος ευγενικός, η πόλη πεντακάθαρη, το φαγητό άφθονο. Ο δρόμος γύρω από το κάστρο είναι πλέον ένας από τους αγαπημένους μου δρόμους. Την Τετάρτη πήγαμε μια βόλτα από την Δωδώνη για να δούμε το αρχαίο θέατρο και μετά πίσω για να πάμε στο νησάκι των Ιωαννίνων. Πέμπτη ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη αλλά κάναμε μια ωραιότατη τεράστια παράκαμψη για να δούμε όσα περισσότερα γεφύρια προλαβαίναμε. Πανέμορφα τα Ζαγοροχώρια και ειδικά τα γραφικά πέτρινα γεφύρια. Μπορεί να έχασα πάνω κάτω δέκα χρόνια από τη ζωή μου για να ανέβω και να τα περπατήσω (φοβία με τα ύψη) αλλά άξιζε τον κόπο.
Παρασκευή -γιατί εάν δεν έχεις κοιμηθεί, δεν αλλάζει η μέρα- πήραμε τα πραγματάκια μας (30 κιλά υπέρβαρο) και Σάββατο πρωί ήρθαμε με την απευθείας πτήση στη Σάμο (μέσω Λήμνου και Μυτιλήνης).
Άντε και του χρόνου!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!

Οι διακοπές μας ξεκινάνε αύριο οπότε....Καλό Πάσχα!

ΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΗΣ ΓΚΑΝΤΕΜΟΓΚΡΙΝΙΑΡΑΣ (Part Two)

I AM BACK!!! Χρόνια πολλά. Καλή χρονιά να έχουμε, καλά μυαλά στα παιδάκια μας στο σχολείο και στα μεγαλύτερα παιδάκια υγεία και υπομονή για να αντέξουμε και αυτή τη χρονιά.
Διακοπές τέλος. Πέρασα καταπληκτικά. Ξέφυγα από όλα και αν δεν είχαμε και τηλεόραση θα ήταν ακόμη καλύτερα.

Φύγαμε τελικά στις 6 το απόγευμα από τη Σάμο. Στις 3 και κάτι φτάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά. Οι ώρες πέρασαν πολύ ευχάριστα. Ο τύπος που καθόταν μπροστά μας μιλούσε στο κινητό για ένα συγκεκριμένο θέμα μέχρι που έπεσε η μπαταρία του κινητού του (τουλάχιστο 4 ώρες). Κοντέψαμε να του δώσουμε συμβουλή μόνο και μόνο για να βοηθήσουμε μπας και τελειώσει το θέμα νωρίτερα. Ο κύριος από πίσω μιλούσε για οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους και περίμενε το βαριεστημένο "Μμμ..." της συζύγου. Κάποια στιγμή γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα ο παραπέρα πιτσιρικάς αποφάσισε να μας διασκεδάσει τραγουδώντας το ρεφρέν του τραγουδιού του Χατζηγιάννη: "Εμείς οι δυό σαν ένα, δυό σώματα ενωμένα. Στις γιορτές, στις παραλίες, στα γήπεδα, στα τρένα. Εμείς οι δυό σαν ένα, δυό σώματα ενωμένα...." και πάλι από την αρχή. Και πάλι από την αρχή. Και πάλι.....

Χωρίς καθόλου ύπνο ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη. Απίστευτη νύστα, κούραση και αγωνία μήπως μας πάρει ο ύπνος. Η αλήθεια είναι οτι τη διαδρομή απο Λαμία προς Λάρισα δεν την θυμάμαι και πολύ. Τι πολύ...καθόλου δεν τη θυμάμαι. Με πήρε ο ύπνος τη γαϊδάρα Ντρέπομαι αλλά ...

Κάπως έτσι φτάσαμε το πρωί της Παραμονής των Χριστουγέννων στη Θεσσαλονίκη. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν περιγράφουν καλύτερα το πως περάσαμε τις διακοπές μας.

Απόλαυσα την Θεσαλονίκη

Πέρασα ώρες με ανθρώπους που αγαπώ και μου λείπουν

Είδα τον Αι Βασίλη που μου έφερε δωράκια

Πήγα στην Ονειρούπολη (Δράμα)

Έπαιξα με το χιόνι στο χωριό

Πήγα επιθεώρηση και γέλασα με την καρδιά μου (Σκύψε ΝΔ Ευλογημένη...)

Ανάμεσα σε όλα αυτά που έχω γράψει ως λεζάντα σε φωτογραφίες πρέπει να πω ότι χωράνε πολλές λεπτομέρειες.

Επιβάλλεται να αναφέρω ότι πήγαμε αυθημερόν εκδρομή στην Ξάνθη. Το κρύο δεν μπορώ να το περιγράψω αλλά και μόνο το γεγονός ότι πάνω από το σκουφάκι μου έβαλα και την κουκούλα του μπουφάν, το κασκόλ μπροστά στο στόμα και τα χέρια στις τσέπες …σας δίνει μια ιδέα του τι πάει να πει 3 βαθμοί κελσίου στο βορρά. Τα μεζεδάκια στο ταβερνάκι ήταν εξίσου απερίγραπτα. Μμμμ….γιαουρτλού κεμπάπ ….
Επίσης, γνώρισα από κοντά και ήπιαμε καφέ με δύο άτομα που συνομιλούσα μέσω blog και e-mails και έτυχε να βρίσκονται Θεσσαλονίκη τις γιορτές. Το πρώτο είναι η ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (και βέβαια δεν την έχουν βαφτίσει έτσι, Κίτσο) η οποία είναι απίστευτα ευχάριστος άνθρωπος με αίσθηση του χιούμορ (φαντάζομαι γελούσε με τα αστεία μου και όχι με μένα, ε?Ε?) και χάρηκα πολύ που ήρθαμε σε επαφή και ελπίζω να ξαναβρεθούμε.
Το δεύτερο (με χρονική σειρά γνωριμίας) είναι ένας γνωστός Έλληνας συγγραφέας και ηθοποιός. Είναι ένα άτομο που επίσης μου έκανε καλή εντύπωση για πολλούς και διάφορους λόγους. Κυριότεροι είναι ότι δεν φαίνεται να είναι «δήθεν» και «ψευτο-κουλτουριάρης» και δεν με αποθάρρυνε (με το αποθάρρυνε βέβαια εννοώ δεν γέλασε στα μούτρα μου) όταν ανέφερα ότι και εγώ προσπαθώ να γράψω (όχι στο blog, Κίτσο) θεατρικά έργα και του είπα για τις προσπάθειες μου. Ισα ίσα που μου έδωσε και ιδέες. (Μα καλά, καθόλου δεν φοβάται τον ανταγωνισμό? Χα) επίσης μου έδωσε ιδέες για το θεατρικό που ανεβάζουμε με τους μαθητές στο Λύκειο και τον ευχαριστώ πολύ για την βοήθειά αυτή.

Ετσι, με γνωριμίες, φίλους, συγγενείς, σινεμά, ψώνια, καφέ, ουζάκι και κουβεντούλες πέρασαν οι μέρες ευχάριστα.

Χθες το απόγευμα πήγαμε μέχρι την Καβάλα για να πάρουμε το ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ για να επιστρέψουμε. Σήμερα, μετά από ακριβώς 20 ώρες φτάσαμε στη Σάμο.

Καλώς σας βρήκα λοιπόν και πάλι. Ελπίζω να περάσαμε όλοι καλά και να αρχίσουμε την νέα χρονιά με κέφι και καλή διάθεση.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΗΣ ΓΚΑΝΤΕΜΟΓΚΡΙΝΙΑΡΑΣ (Part One)

Είπα: "Τρίτη ξεκινάω τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου. Φεύγω με το καράβι για Πειραιά επτά το πρωί." Και ο θεός είπε..."ΧΑΧΑ νομίζεις" και έστειλε μια ωραιότατη φουρτούνα.

Η ιστορία της ζωής μου. Ποιος ήταν που είπε οτι ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν έχεις κάνει άλλα σχέδια? Αμα τον πιάσω στα χέρια μου...ΑΧ...μαυρο φίδι που τον έφαγε.

Για μια ακόμη φορά πήγα απο το καλοκαίρι να κλείσω αεροπορικές θέσεις στην πτήση για Θεσσαλονίκη αλλά πάλι δεν πρόλαβα (καλά απο τον Μάιο θα πρέπει να κλείνω θέσεις?). Έτσι αποφασίσαμε να πάμε με το καράβι για Πειραιά και με το αμάξι στη Θεσσαλονίκη. Άνοιξα και τον χάρτη της Ελλάδας και είπα να βγάλω ένα ωραίο πρόγραμμα για να έχει ενδιαφέρον το ταξίδι με το αυτοκίνητο. Έχω σε κύκλο διάφορα μέρη που θέλω οπωσδήποτε να επισκεφτώ κάποια στιγμή οπότε είπα να μην ανέβουμε απευθείας αλλά με στάσεις. Εκεί ήταν που άρχισαν υπόλοιπα προβλήματα.

Αρχικά το πρόβλημά μου ήταν ο κ. Στυλιανίδης που όλο υποσχέσεις είναι και αποφάσεις... τίποτα. Θα έκλεινε τα σχολεία από την Παρασκευή είπε αλλά αδίκως περιμέναμε.

Είπα άντε να φύγουμε Δευτέρα βράδυ, να πάρω μόνο μια μέρα άδεια. Χα χα πάλι. Καράβι απο Σάμο για Πειραιά δεν έχει Δευτέρες. Απίστευτο. Έχει δύο καράβια κάθε Τρίτη για Πειραιά αλλά κανένα τις Δευτέρες και τις Τετάρτες. Φοβερό πρόγραμμα. Ε?

Οκ, θα φύγουμε Τρίτη. Πήραμε την απόφαση να φύγουμε με το πρωινό καράβι γιατί ... φοβηθήκαμε να μη μας πιάσει κανένα απαγορευτικό !!! Τι ειρωνεία! Υποτίθεται πως η κακοκαιρία θα ξεκινούσε Τετάρτη.

Από χθές το πρωί με ζώσανε τα φίδια. Τα καράβια δεμένα στο λιμάνι του Πειραιά. Απο το τηλέφωνο όλοι λέγανε οτι το μεσημέρι θα έληγε το απαγορευτικό. Αηδίες. Στις επτά έπρεπε να φύγει το Μύκονος από το Βαθύ αλλά στις 8 έφυγε από τον Πειραιά. Σε τρεις ώρες θα φτάναμε Αθήνα και είμαι ακόμη στο σπίτι.

Εάν φύγουμε στις 4.30 όπως μας είπε το λιμεναρχείο θα φτάσουμε Πειραιά (ελπίζω οτι δε θα μας αφήσει σε καμία Ικαρία-Πάρο) λίγο πριν τις 2 τα χαράματα. Εκεί μπαίνει το ερώτημα. Να βρούμε ξενοδοχείο για 5 ώρες και να φύγουμε για Θεσσαλονίκη το πρωί ή να ξεκινήσουμε μέσα στη νύχτα το μακρύ ταξίδι? Οσον αφορά τις στάσεις σε διάφορα μέρη που ήθελα να δω... το ξεχνάμε πάλι. Ποιος θέλει εξάλλου να δει το Γαλαξίδι,την Αράχοβα, το Καρπενήσι ή τη Λίμνη Πλαστήρα?

Αυτά τα νέα μου μέχρι τώρα. Για μια ακόμη φορά ξεκινάω με αισιοδοξία και καλή διάθεση λοιπόν. Πάω να ουρλιάξω λίγο να μου φύγει η ένταση. Αντε βρε καλές γιορτές να έχουμε.

SUMMER 2008 (PART 1, PART 2 & PART 3)

Επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη. Έχει αρκετές μέρες βέβαια αλλά…που χρόνος για blogging. Δε μπορώ να πω ότι η προσαρμογή είναι εύκολη. Για μια ακόμη φορά θα μου πάρει πάνω από μήνα. Αρχικά με πιάνει κατάθλιψη. Αργότερα πετώ κακίες και μιλώ για μέρη και άτομα που είδα το καλοκαίρι. Κάποια στιγμή ελπίζω να συνέλθω. Τότε είναι βέβαια που θα αρχίσω τα σχέδια για τα Χριστούγεννα. Χαχα
Αρχίζω σιγά σιγά λοιπόν. Ιούλιο ανέβηκα Θεσσαλονίκη να δω τους δικούς μου. (Θέλω να με πιστέψετε ότι το γεγονός ότι πάλι ανέβηκα καιρό εκπτώσεων ήταν τυχαίο.) Περισσότερο έμεινα τελικά στη Δράμα στο σπίτι στο χωριό. Τρεις γενιές γυναίκες. Χαλαρώσαμε, κοιμηθήκαμε, είπαμε ιστορίες παλιές (γνωστές και μη). Πέρασε έτσι σχεδόν εβδομάδα. Επιστροφή στη Σάμο (κυρίως για ανεφοδιασμό σε ρούχα).
Χίο η επόμενη στάση. Για δέκα μέρες μπάνιο κάθε μέρα σε διαφορετική παραλία και φαγητό σε διαφορετική ταβέρνα. Το βράδυ μπαράκι. Το νησί μπορεί να μη μαζεύει τους τουρίστες της Σαντορίνης αλλά σίγουρα έχει πολύ κόσμο το καλοκαίρι. Πήγα και σε συναυλία. Goran Bregovic. Φανταστικό το θέατρο στα Καρδάμυλα Χίου και ο Γκόραν βέβαια. Χάλκινα πνευστά και τσιγγάνικοι ήχοι και ρυθμοί. Άξιζε. 21 Αυγούστου. Επιτέλους έφτασε η ημέρα. Με το καράβι για Αθήνα. Φτάσαμε πρωί. Κοιμηθήκαμε (κατάστρωμα γαρ) και κάναμε μια βόλτα στο The Mall (ε, να μη το δω και εγώ η καημενούλα;) Η μέρα δε έλεγε να τελειώσει. Ανυπομονούσα να φύγω για το ταξίδι. Εάν δεν πάω σε κάποιο μέρος που δεν έχω ξανα-επισκεφτεί (ακόμη και αν είναι η Πέρα Ραχούλα) δεν έχω την αίσθηση ότι έχω πάει διακοπές. Μου αρέσει ο τουρισμός, τι να κάνω; Άυπνη μέχρι τις δυο τα χαράματα. Έβαλα τα χειμωνιάτικά μου και φύγαμε για το αεροδρόμιο. Σκανδιναβικές πρωτεύουσες. 9 μέρες.
Τα γενικά της εκδρομής:
Θεωρητικά πήγαμε οργανωμένη εκδρομή για να έχουμε ξεναγό μια και τα Σουηδικά μου δεν είναι τόσο καλά και ο Αλέκος δυσκολεύεται στα Φινλανδικά. Χαχα. Βέβαια εάν ξέραμε ότι τα αγγλικά είναι υπέρ αρκετά για να συνεννοηθείς και ότι με ένα χάρτη όλα είναι εύκολα …θα είχαμε γλυτώσει αρκετά. Τα προαιρετικά ήταν η εκδρομή και η οι προσφορές ήταν τα αυτονόητα. Καλά Αλέξ, μη φωνάζεις. Είχες δίκιο. Την άλλη φορά μόνοι μας.
Όπως σε κάθε τέτοιου είδους εκδρομή πάντα υπάρχουν άτομα για τα οποία δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι πως καταφέρνουν και επιβιώνουν. Είναι πιστεύω η απόδειξη ότι υπάρχει Θεός και βοηθάει τους “αδύναμους”. Οι απορίες αλά Μενεγάκη και τα σχόλια αλά Άντζελα δεν μας έλειψαν. Σαφώς και υπήρχαν και οι κλασικοί Εληναράδες στο γκρουπ οι οποίοι έκαναν τη σύγκριση των σκανδιναβικών χωρών με την Ελλάδα και κατάφερναν να εμφανίζουν την χώρα μας καλύτερη ή απλά έψαχναν να βρουν ελληνικό μαγαζί για να απολαύσουν Ζορμπά και μουσακά. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Λες και ήμασταν μετανάστες δεύτερης γενιάς και όχι τουρίστες για 10 μέρες. Οι πλούσιοι ήταν μια άλλη κατηγορία. Είναι οι τύποι που συγκρίνουν τα μέρη με άλλα μέρη που έχουν επισκεφτεί και φροντίζουν να τονίζουν τις ζουμερές διαφορές όσον αφορά το τι έφαγαν, ψώνισαν ή απλά πόσο ίδιο είναι με τις υπόλοιπες χώρες ρωτώντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα εάν τα έχεις επισκεφτεί κι εσύ ή χειρότερα ακόμη θεωρώντας αυτονόητο ότι τα έχεις επισκεφτεί και συ. Όλα αυτά με λεπτομέρειες θα γραφτούν σε άλλο post με τίτλο «τα απίστευτα που άκουσα/ειπώθηκαν πρόσφατα». I promise!
Κοπεγχάγη Μια πόλη βγαλμένη από παραμύθι.
Τίβολι – παραμύθι - amusement park με διάφορα παιχνίδια, καφετέριες, εστιατόρια, λιμνούλες, συναυλίες και και και….
Nyhavn – όνειρο - ένας δρόμος μπροστά στη θάλασσα γεμάτος μπαράκια και εστιατόρια που βρίσκονται σε χρωματιστά διώροφα σπιτάκια.
Stroget – μαγεία – πεζόδρομος που διακόπτεται από τρείς πλατείες γεμάτος μαγαζιά, κόσμο και μουσικούς.
Christiania – 60s – η περιοχή των χίπις.
Όλα αυτά αξίζουν αλλά το βραβείο θα το έδινα στην βόλτα γύρω από την πόλη με τα καραβάκια. (Φανταστική θέα και μοναδική οπτική μιας μικρής αλλά πανέμορφης πόλης) και στους απίστευτα χαμογελαστούς και ευχάριστους ανθρώπους.
Note: Όμορφο άγαλμα η γοργόνα αλλά θέλει προσοχή πατώντας πάνω στα βραχάκια για να την φτάσεις και να βγεις φωτογραφία. Γλιστράνε τα άτιμα.!!! Ε, Αλεξ???
Όσλο Δε μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει άνθρωπος που θα επισκεφτεί το ¨Όσλο και δεν θα του περάσει από το μυαλό να μετακομίσει εκεί. Απίστευτα όμορφος κόσμος. Πώς να μην είναι βέβαια από τη στιγμή που όλοι κυκλοφορούν με ποδήλατα σε μια πανέμορφη πόλη με κήπους και πεζόδρομους, τεράστια πάρκα με δρομάκια για τζόκιν…. Ότι και να πω είναι πολύ λίγο. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Η ακρίβεια βέβαια πάει πακέτο με ¨Όσλο. Δε θα μπω στη διαδικασία να εξηγήσω τη μεγάλη διαφορά στους μισθούς. Είναι αυτονόητο. Το θέμα όμως είναι ότι εγώ πήγα με το μισθό της φτωχούλας καθηγητριούλας τα βρήκα λίγο σκούρα. Πάνω κάτω 10 ευρώ η μπύρα !!!
Πέρα από το Μέγαρο Μουσικής που είναι ένα κτίριο πολύ ιδιαίτερο δεν έχω να προτείνω τίποτα άλλο. Απλά…..πάτε παντού. Όπου προλαβαίνετε.
Στοκχόλμη Vasa- μουσείο καράβι- καράβι του 17ου αιώνα, ένα μοναδικό κόσμημα τέχνης και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του κόσμου.
Παλιά πόλη- το παλιό κομμάτι της πόλης. Στενά δρομάκια. Όμορφα κτίρια. Παλάτι. Καταπληκτικά μαγαζάκια που πουλάνε τα πάντα. Οι καλύτερες βάφλες του κόσμου (ακόμη και εάν πιστεύετε ότι είμαι υπερβολική…δοκιμάστε!!!).
Για μια μοναδική θέα όλης της πόλης πρέπει να ανέβεις στον πύργο τηλεπικοινωνιών. Κυριαρχεί το πράσινο (πάρκα) και το μπλε (θάλασσα). Ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος…αδύνατο να το περιγράψω.
Ελσίνκι Υπαίθριες αγορές, μουσεία και αξιοθέατα. Όμορφα όλα αυτά αλλά εμένα για ένα πράγμα θα μου μείνει το Ελσίνκι. Φαγητό! Ειδικά στην υπαίθρια αγορά που έχει «καντίνες» που πουλάνε σολομό, παέγια με θαλασσινά κτλ. Ήταν το κάτι άλλο. Επίσης, αυτά που αξίζουν είναι τα παραδοσιακά μαγαζιά που μπορείς να δοκιμάσεις τάρανδο και σουβλάκι από άλγη είναι παραμυθένια. Οι κοπέλες ντυμένες με παραδοσιακή φορεσιά, αντί για πιάτα το φαγητό σε φλοιό δέντρου, διακόσμηση που θυμίζει μεσαίωνα.
31 Αυγούστου. Επιστροφή στην Αθήνα μέσω Βουδαπέστης. Μετά από 4 ώρες αναμονής στο αεροδρόμιο (αθάνατη Ολυμπιακή) επιστροφή στη Σάμο. Το επόμενο πρωινό άνοιξαν τα σχολεία. Μέσα τα κεφάλια.
Μετά από όλα αυτά που είδα αυτό το καλοκαίρι, μπορεί κανένας ειλικρινά να με κατηγορήσει που δεν ήθελα να επιστρέψω? Ε, ε, ε?????? Μπορεί? Δε δικαιούμαι τώρα και γω κανένα μήνα να συνέλθω και να συνειδητοποιήσω ότι ….τελείωσε? Τέλος το καλοκαίρι. Τέλος τα ταξίδια (για λίγο). Καλό χειμώνα. Καλή σχολικά χρονιά και καλό μας κουράγιο!
NOTE: Ξέρω ότι η περιγραφή της εκδρομής στην Σκανδιναβία είναι λίγο ανορθόδοξη αλλά έγραψα με όσο λιγότερα λόγια μπορούσα το τι εντυπωσίασε εμένα. Δεν έγραψα τουριστικό οδηγό.

I told you I'd be back !!!

Χάθηκα. Εξαφανίστηκα. Έχω γίνει χίλια δυο κομμάτια εδώ και δύο μήνες. Παρακολουθούσα κατά διαστήματα την ζωή «γνωστών» μέσα από τα blog τους ή τα σχόλια που άφηναν αλλά δεν είχα καν internet. Φανταστείτε ότι έμαθα από την τηλεόραση τα νέα για την Χίλαρι, τους σεισμούς και την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας. Αδιανόητο. Ένοιωθα ότι ήμουν στο ερημονήσι με τον Τομ Χάνκς (καλό, 4 αστεράκια, χα). Ευτυχώς, πρόλαβα να δω την ήττα μας στο euro. Τι θα έχανα θεέ μου!!!!!!!
Τι έκανα τόσο καιρό? Εχετε λίγο χρόνο?
Ξεκινάμε με Σύρο. Έφυγα ένα βροχερό Σάββατο με τα αγαπημένα μου παιδάκια της Α’ Λυκείου Σάμου (οι αδυναμίες δεν κρύβονται κι ας λένε μερικοί) για να παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα διαφήμισης του νησιού στο αντίστοιχο λύκειο εκεί και για να επισκεφτούμε το πανεπιστήμιο για ένα άλλο πρόγραμμα ισότητας.

Μια που αυτή η εκδρομή είχε τόσο μεγάλη επιτυχία (εμείς καλά περάσαμε αλλά, όπως γίνεται πάντα, ακούσαμε τα σχολιανά μας -ψέματα και υπερβολές για έκτροπα και ακολασίες) είπα να το επαναλάβω και γι’ αυτό μετά από δύο μόλις μέρες (ακόμη άυπνη δηλαδή και με την φωνή βραχνή σαν της Μπεζεντάκου ένα πράγμα) έφυγα για Κρήτη με την Γ’ Λυκείου για πενθήμερη. Ναι, ναι, μη κοροϊδεύετε, είμαι καλή και με ζητάνε παντού. Τι νομίζεται εσείς?

Επιστροφή στη Σάμο Πέμπτη βράδυ. Παρασκευή πρωί πήρα την ίδια βαλίτσα και πήγα στο αεροδρόμιο ΠΑΛΙ. Φωνή δεν μπορούσα να βγάλω καθόλου πλέον. Ούτε τα χάπια ούτε οι καραμέλες με έσωζαν. (Όχι ! Δεν φώναζα στα παιδιά. Απλά για 6 ημέρες δεν πρέπει να κοιμήθηκα πάνω από 4 ώρες και από ότι μπορώ να θυμηθώ, τις περισσότερες ώρες μιλούσαμε και τραγουδούσαμε. Eπίσης, το μπουγέλο δε νομίζω να βοήθησε).

Ξεκίνησαν οι διακοπές του Πάσχα. Έφυγα λοιπόν για την Θεσσαλονίκη. Τέσσερις μέρες εκεί. Είδα τους γνωστούς και φίλους και έπαιξα με τα ανηψάκια μου. Έλα όμως που Πάσχα κάναμε στο χωριό…Καπνόφυτο, Παρανεστίου, Δράμας. Τρείς ώρες μόνο απόσταση θα μου πείτε αλλά και πάλι...ταξίδι.

Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα φύγαμε για Καβάλα για να πάρουμε το φανταστικό, καταπληκτικό και υπερπολυτελές καράβι Παναγιά (βόηθα) Σουμελά για να πάμε Χίο. Ναι, ναι, σας είπα, με ζητάνε από παντού. Είπα να ολοκληρώσω την τουρνέ και τον κύκλο στο χάρτη της Ελλάδας.

Επιστροφή στο νησί της Σάμου που δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε καθώς επέστρεφα σε ένα σπίτι που κανονικά δεν θα έπρεπε να ζουν άνθρωποι. Είμαι λίγο υπερβολική αλλά πραγματικά η κατάσταση χειροτέρευε μήνα με το μήνα και μέρα με τη μέρα οπότε ανέλαβα δράση. «Αγάπη μου, εάν δεν φύγουμε από αυτό το σπίτι σε μία βδομάδα εγώ θα πάω να μείνω στο ξενοδοχείο –σε σουίτα- και θα πληρώνεις εσύ βέβαια!!!!!» ¨Έτσι, δημοκρατικά και ήρεμα (καλά μη νομίζετε ότι άκουσε την παραπάνω ατάκα και είπε «ναι, κοπέλα μου, ότι θέλεις») ξεκίνησε από την πρώτη μέρα της επιστροφής το ψάξιμο. Το τι είδα και τι άκουσα είναι θέμα για άλλο post.

Τελικά βρήκα σπίτι. Παλιό αλλά καλό και μάλιστα με θέα!!! My dream came true!!! Έτσι, με το που γυρίσαμε, αρχίσαμε το πακετάρισμα και την μετακόμιση. Το internet εννοείται κομμένο. Τηλέφωνο κομμένο. Κρεβάτι…όχι κομμένο αλλά ξεβιδωμένο. Όλα διαλυμένα! Το ίδιο και η μέση μας. Πριν δύο βδομάδες επιτέλους τελείωσε (τα βασικά) το σπίτι και…άρχισαν οι εξετάσεις στο σχολείο!!!! Από επιτήρηση σε επιτήρηση και από διόρθωμα …σε εγκεφαλικό (καλά, τι αγγλικά τους μάθαινα εγώ όλο το χρόνο? Γραμμένο το μάθημα τελείως. Πόσες φορές δηλαδή έπρεπε να πω if + simple present, απόδοση will ????????????) Απαράδεκτοι!!!!! Σήμερα τελείωσαν οι εξετάσεις. Επιτέλους!!!

Δεν έχω τίποτα να κάνω αύριο. Τίποτα! Θα κοιμηθώ μέχρι τις 12 και θα πιω καφέ και θα ξανακοιμηθώ και …τα ίδια από την αρχή. Από σήμερα ξεκίνησα ήδη το googling για το που θα πάμε διακοπές. Ήταν να μην κάνω την αρχή εγώ. Τώρα δεν κάθομαι στον …πισινό μου. Πήρα φόρα.

Καλή χρονιά. Χρόνια Πολλά !!!!

Καλή χρονιά. Χρόνια πολλά με υγεία, ευτυχία, παγκόσμια ειρήνη και ….οτιδήποτε άλλο μπορεί να με βγάλει Star Hellas.
Επιστρέψαμε στη δουλειά, στη ρουτίνα, μαζέψαμε τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και κλειστήκαμε στο σπίτι για να κάνουμε και λίγη οικονομία μιας και ο μισθός-δώρο-επιδόματα-χαρτζιλίκι έχουν κάνει φτερά.
Η Θεσσαλονίκη μια κούκλα. Φώτα, μουσική, κόσμος και κίνηση. Άκουσα τόσα κορναρίσματα και απότομα φρεναρίσματα που το κατά-ευχαριστήθηκα. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω τον φανταστικό τύπο και καταπληκτικό οδηγό που σταμάτησε στο φανάρι δεξιά μας και μόλις άναψε το πρασινάκι και ξεκινήσαμε (ευθεία) ξαφνικά θυμήθηκε ότι δεν είχε βάλει ζελέ στο μαλλί και έστριψε αριστερά χουφτώνοντας προκλητικά τη μπροστινή μας μάσκα. Βέβαια όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις…σεξουαλικής κακοποίησης, σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να μας δώσει την ευκαιρία να του ζητήσουμε το τηλέφωνο μπας και …συνεχιστεί η σχέση.
Πέρα από τέτοια περιστατικά όμως, όλα τα άλλα καταπληκτικά. Το COSMOS, αυτή η πόλη με το δικό της ωράριο και ρυθμό, απίστευτη. Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις, την εμπειρία πολλών ταινιών (My Blueberry Nights, I am a Legend, American Gangster, Το κυνήγι του θησαυρού) και πολλές σακούλες με ρούχα και όχι μόνο.

Carousel -Cosmos- Thessaloniki

Ας μη μιλήσουμε για φαγητό (μεζεδάκια) και μπαράκια γιατί το ποστ θα φτάσει τις 10 σελίδες.
2 διήμερα ταξιδάκια στη Δράμα και ήταν αρκετό για να ζήσουμε και την εμπειρία του να ξυπνάς σε ένα χιονισμένο τοπίο, να πίνες καυτό καφέ μπροστά στο τζάκι και να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν μέχρι τις 2 να προλάβεις να παίξεις και trivial και taboo. Μιλάμε για μεγάλο άγχος.

Ονειρούπολη -Δράμα

Κάποια στιγμή βέβαια φτάνει και η ώρα να φύγεις. Μαζεύεις τις 4 βαλίτσες. Νόμος να είναι πάντα διπλάσιες από ότι όταν πας επάνω, χαιρετάς συγγενείς και φίλους, πατάς τα κλάματα μόλις αρχίζει να σε παρακαλεί ο ανιψιός να μείνεις γιατί θα του λείψεις και γιατί μισεί το νησί (μαζί σου Γιώργο!!!) και ξεκινάς για το αεροδρόμιο. Εκεί πια έχεις ήδη φύγει και αρχίζει ο Γολγοθάς και το άγχος. Έχεις ήδη ξαναμπεί στο λούκι. Πρώτη ανησυχία, να περάσεις τον περιφερειακό χωρίς να τρακάρεις μια που έχει τόση ομίχλη που δεν βλέπεις ούτε το καπό του αυτοκινήτου. Δεύτερη, να πετάξει το αεροπλάνο (είπαμε, ομίχλη), Τρίτη, να μην πέσει το αεροπλάνο (πάντα υπάρχει αυτή η μία πιθανότητα στο εκατομμύριο). Τέταρτη, μαζί με εσένα να φτάσουν και οι βαλίτσες σου (και ειδικότερα το ψυγειάκι με τα κρέατα. Τζάμπα τα πλήρωσε η μαμά?). Πέμπτη, να μην έχει τρακάρει κανένας το σταθμευμένο στο αεροδρόμιο αυτοκίνητο. Έκτη, να μην έχει μείνει από μπαταρία το αυτοκίνητο. Έβδομη, να μην έχει πλημμυρίσει το σπίτι (γιατί και να είχε πλημμυρίσει ποιος θα σε ειδοποιούσε?). Όγδοη, να έχουν επιζήσει τα γατάκια που με τόσο κόπο μεγάλωνες και τα έχεις αφήσει στους (ευτυχώς πολύ καλούς) γείτονες. Ε, εάν μετά από αυτό το άγχος δεν έχεις πάθει έμφραγμα και δεν σου έχει συμβεί τίποτα από τα παραπάνω, μπορείς να πεις ότι η χρονιά θα πάει καλά, αδειάζεις βαλίτσες, βάζεις το καλό σου …χαμόγελο και πας στη δουλειά να πεις καμιά πενηνταριά φορές την ίδια ευχή «ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ». Welcome 2008.

ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ....

Χρόνια πολλά. Καλά Χριστούγεννα. Δεν ξέχασα το blogάκι μου απλά...επέστρεψα!!!! Επιστροφή στις ρίζες. Επιστροφή στην πατρίδα. Επιστροφή...στην κίνηση (μεγάλο πρόβλημα αλλά θα λυθεί με το μετρό -με το είπαν για. Ψεμματα λες να με είπαν? χαχα). Επιστροφή στην οικογένεια (τα ανήψια πανέμορφα) Επιστροφή στα φωτα και τα τραγούδια (Χριστουγεννιάτικα εννοώ όχι ...πότε βούδας πότε κούδας) Επιστροφή γενικώς. Πιάσαμε χιονάκι (στην Δράμα το έστρωσε κανονικά -το σπίτι που έχω φωτο σε άλλο ποστ δεν φαινόταν απο το χιόνι), πήγαμε σινεμά (στην golden αίθουσα παρακαλώ, με το κοκτέιλ μας και την πολυθρόνα κρεβάτι -καλά μη νομίζετε, πρώτη και τελευταία φορά, έτσι για την εμπειρία επειδή είναι γιορτές. Δεν είμαι γιάπισα εγώ), φαγητό (αυτό το έχουμε καθημερινά αλλά είναι πολύ πιο νόστιμο όταν μαγειρεύουν άλλοι (δεν είμαι απο τα άτομα που πιστεύουν οτι όλα είναι πιο νόστιμα εαν κουραστεις για να τα φτιάξεις). Και τέλος αγορά...δώρα και ψώνια. Για να το πω και καθαρά Θεσσαλονικιώτικα ...ψωνίστηκα!!!
Αυτά μέχρι σήμερα. Μόλις ξαναπετύχω υπολογιστή θα γράψω τα υπόλοιπα. Με το καλό να μας μπει ο νέος "έτος." Χρόνια πολλά!!!!

Σύντομο ταξίδι στη Σαντορίνη

12/07/2006 στις 16:30 άρχισε η Οδύσσεια μας. (Δύο ήμασταν. Διακοπές δεν πας μόνος σου) Ξεκινήσαμε από το Βαθύ Σάμου για Σαντορίνη …μέσω Πάρου!!
16:30, όπως ήταν κανονισμένο φύγαμε με το Express Athina. Express να το κάνει ο Θεός. Μέχρι τις 18:00 που φύγαμε από Καρλόβασι (ναι, καλά καταλάβατε, στο νησί της Σάμου ήμασταν ακόμη) είχαμε ήδη βαρεθεί.
Είχαμε πιει τον καφέ μας, και διαβάσαμε αρκετές σελίδες από τα βιβλία μας. Όπως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, είχα σχολιάσει αρκετούς από τους γύρω μου. Τώρα;
Φεύγοντας από τον Εύδηλο, την δεύτερη στάση, άρχισε και το γνωστό, για όσους έχουν ταξιδέψει προς βορειοανατολικό Αιγαίο, κούνημα. Κάπνα, ζαλάδα, και βαρεμάρα μέχρι τις 11:30 που φτάσαμε Νάξο. Εκεί αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να κατέβουμε. 10’ να βάλεις τα βιβλία στην βαλίτσα, 15’ να ελέγξεις εάν τα έβαλες στη σωστή και να μαζέψεις τις μπλούζες που επιμένουν να ενοχλούν το φερμουάρ ….. πέρασε η ώρα.
11:30 (μα, πως πέρασε η ώρα;) απόβαση στην Πάρο. Ήδη νυστάζαμε από το κούνημα.
Όλο διάθεση άρχισα να σκέφτομαι μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε για να περάσει η ώρα μέχρι τις 3:30 που θα φεύγαμε για Σαντορίνη. Κάποιος με συνέφερε απότομα όταν μου θύμισε τους 3 σάκους που θα έπρεπε να κουβαλάμε μαζί μας. Κομματάκι δύσκολο να μπεις στο κλαμπ και να το παίζεις άνετος όταν έχεις στον ώμο ένα νεσεσέρ βαλιτσάκι και ένα σάκο αντί για trendy τσαντάκι.
Αναγκαστικά καθίσαμε σε μια καφετερία κοντά στο λιμάνι και περιμέναμε. Δεν έχουμε παράπονο, δεν ήμασταν μόνοι μας. Μέχρι τη 1 είχαμε παρέα πελάτες του μαγαζιού και μετά τη 1 είχαμε περίπου 2.354.678 κουνούπια.
Καθώς το καφέ ήταν σε «πέρασμα» βέβαια είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον κόσμο που περνούσε από μπροστά μας. Ομόρφυνε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δε νομίζεται;
Στις 3:40 με τους σάκους στον ώμο και από μια πίτσα στο χέρι (διακοπές κάνουμε ότι θέλουμε τρώμε) ανεβήκαμε στο Express Santorini με προορισμό την Σαντορίνη μαζί με τόσα άλλα άτομα που σίγουρα γεμίζαμε το Bernabeu. Είπαμε να αφήσουμε κάπου τα πράγματα και να κοιμηθούμε. ΠΟΥ; Όλες οι θέσεις πιασμένες. Κόσμος ξάπλα κάτω. Κόσμος στο κατάστρωμα. Κόσμος ξάπλα κάτω στο κατάστρωμα. Όλοι φέτος πάνε Σαντορίνη; Κατά τις 5 που φτάσαμε Ίο το κρύο και η νύστα νίκησαν την υπομονή μου.
Κάνοντας παζάρια πρωί πρωί με την τσίμπλα στο (θολό από νύστα) μάτι νοικιάσαμε ένα Getz με 40 ευρώ τη μέρα. Καλό!!!! Φύγαμε όπως όπως για το ενοικιαζόμενο. Όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί….δεν ήταν έτοιμο, οπότε πήγαμε για καφέ στο Καμάρι. Μετά τον καφέ για βόλτα μέχρι την Οία και πίσω για ύπνο στο δωμάτιο. Ούτε μπάνιο δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε. Πέσαμε ξεροί. Είχε και δροσιά.
Μετά τον ύπνο και το μπάνιο έφτασε επιτέλους η ώρα για διακοπές. Τέλος η ταλαιπωρία. Ώρα για Φηρά!!!! Η πιο ωραία θέα. Το πιο ωραίο μέρος της Ελλάδας (για μένα πάντα μιλάω). Ο ήλος να πέφτει δίπλα στην Καλντέρα. Όλα τα άσπρα σπιτάκια να χρωματίζονται ροζ. Τα φώτα να ανάβουν και να φέγγουν οι πισίνες. Και εμείς να καθόμαστε κάπου ψηλά και να πίνουμε καφέ. Τρέλα. Μετά βόλτα στα στενά με τα μαγαζάκια (απαραίτητη), πολλές φωτογραφίες και φαγητό.
Την επόμενη ξύπνησα από το τηλέφωνο. Είχε έρθει η υπόλοιπη παρέα. Είπαμε να πιούμε καφέ στο λιμάνι αλλά η κατάσταση ήταν ….δύσκολη. Κόσμος να φωνάζει, παιδάκια να τρέχουν κατοστάρια. Οι τιμές…ανεβασμένες. Πιο πολύ από ότι στα Φηρά με θέα τις πισίνες!!!!! Χα. Έτσι πήραμε κάτι στα γρήγορα και φύγαμε για το δωμάτιο των παιδιών. Εκεί έπεσε πολύ γέλιο. Ενώ εμάς μας έβαλαν σε δύο δωμάτια με air condition, ψυγείο, πολλούς καθρέφτες και τα σχετικά, το δικό τους είχε μόνο ένα κρεβάτι χτιστό με …..ροζ κουνουπιέρα. Χαρά που έκαναν.
Μπάνιο στο Καμάρι. Ψου ψου ψου και μπάνιο στην παγωμένη θάλασσα. Θαυμάσαμε πάλι τον κόσμο όμως. Για φαγητό πήγαμε συστημένοι στον «Κρητικό». Παράξενο έ; Υπέροχα. Τόσο μεγάλες μερίδες και καλό φαγητό δύσκολα βρίσκεις. Άξιζε τον κόπο και ας μην είχε θέα.
Βραδινή έξοδος στα Φηρά. Παγωτό στις 9, βόλτα, ψώνια, και στις 11 ποτάκι. Δυστυχώς συνειδητοποιήσαμε ότι μάλλον πέρασαν τα χρόνια γιατί από νωρίς άρχισαν τα χασμουρητά. Με τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να ακολουθήσω τα «ντυμένα στην μόδα» τρέντι παιδάκια που μπαίνανε στα κλαμπ. Ήθελα το κρεβάτι μου. Γεράματα!!!
Το επόμενο μπάνιο στην Περίσσα. Πολύ πιο ζεστή η θάλασσα. Και το βράδυ στην Οία. Στοιβαχτήκαμε και εμείς με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στον βράχο και περιμένοντας να δούμε το ηλιοβασίλεμα θαυμάσαμε τον εαυτό μας μέσα από τις κάμερες. Ειδικά ο ένας από την παρέα τα είδε όλα μέσα από την οθόνη της κάμερας. Όταν έπεσε ο ήλιος και το απαραίτητο χειροκρότημα (του δίναμε συγχαρητήρια που τα κατάφερε να δύσει ή χειροκροτούσαμε τους εαυτούς μας που καταφέραμε να το δούμε; Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω αυτό) πήγαμε για καφέ (ε, μη κοιμηθούμε και σήμερα νωρίς) και στο δεύτερο συστημένο μαγαζί για φαγητό. Η «Κατίνα», μια ψαροταβέρνα πάρα πολύ όμορφη σε ένα κόλπο πίσω από τον βράχο της Οίας. Τελικά πήγε τζάμπα ο καφές γιατί από το κρασί που ήπιαμε (άφθονο) ….νυστάξαμε!!!
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πολύ στραβά. Ψάχνοντας για το κινητό μου συνειδητοποίησα ότι δεν έβρισκα όχι μόνο το κινητό αλλά ούτε και την κάμερα. Πανικός. Πήρα από το κινητό άλλου και χτυπούσε, άρα δεν μου το έκλεψαν. Ξύπνησα και τους άλλους αλλά κανένας δεν τα είχε. Πήγα στην κυρία που είχε τα ενοικιαζόμενα, τίποτα. Τότε κάποιος από την παρέα άρχισε να φωνάζει να πάρουμε την αστυνομία για να τα βρει από το σήμα (???????) –ναι ναι βλέπουμε πολύ Τζακ Μπάουερ. Έπιασε όμως το κόλπο. Η κυρία με τα ενοικιαζόμενα αποφάσισε να ψάξει μήπως τα είχε βρει ο άντρας της. Ω, τι θαύμα. Τα είχε βρει εκείνος. Δεν τους κατηγορώ. Απλά, δεν είχαν και την καλύτερη των συνεννοήσεων.
Ξεκινήσαμε για Περίσσα πάλι αλλά, παίρνοντας μια λάθος στροφή βρεθήκαμε Περίβολο. Τέλεια! Ωραίες ξαπλώστρες, ομπρέλες, μπαρ, θάλασσα και κόσμος. Καθίσαμε όσο πιο πολύ αντέχαμε από την πείνα. Δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Μετά το φαγητό γυρίσαμε για ξεκούραση αλλά που να ηρεμίσεις όταν ξέρεις ότι την επόμενη φεύγεις και αφήνεις αυτό το τέλειο νησί;
Καφέ και έξοδος. Σουβενίρ και κάρτες (ως γνήσιοι τουρίστες) και ποτάκι. Φανταστική θέα και σέρβις. 8.50 ευρώ το ποτό!!!!!!!! Πριν δούμε την απόδειξη της πρώτης γύρας ποτών είχαμε παραγγείλει και δεύτερη (πάλι καλά που υπάρχουν οι κάρτες για κάτι τέτοιες ώρες). Άξιζε όμως. Το ευχαριστηθήκαμε.
Το επόμενο πρωινό μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Μπήκαμε στο FlyingCat 4 για Μύκονο. (Πάλι μέσω άλλου νησιού) Τα εισιτήρια στα χέρια. Οι θέσεις μας πουθενά. Μια υπάλληλος μας είπε γιατί. Το πρακτορείο είχε κόψει Σαντορίνη – Μύκονος για τις 17/08 ενώ το Μύκονος – Σάμος κανονικά για τις 18/07. Ανήκουστο!!!! Πάλι καλά που δεν μας πέταξαν έξω.
Φτάνοντας στη Μύκονο κλείσαμε δωμάτιο μια που θα μέναμε μέχρι τα χαράματα και φύγαμε για να περπατήσουμε και αυτό το νησί. Τέλειο, αν και δεν είναι Σαντορίνη. Κόσμος και γέλα παντού. Η καλύτερη σκηνή που είδαμε σε αυτές τις διακοπές ήταν σε ένα στενό της Μυκόνου. Ανοιχτή πόρτα. Η γιαγιά στον αργαλειό με …. το κινητό στον ώμο και την τηλεόραση να δείχνει ….αγώνα ποδοσφαίρου. Απίστευτη σκηνή.
Στη 1 πήραμε το Express Pegasus και φύγαμε για Σάμο. Την πέσαμε σε ένα τραπεζάκι και κοιμηθήκαμε…..2 ολόκληρες ώρες, χάρη στους αθάνατους Έλληνες παππούδες που τείνουν να πιστεύουν ότι όλοι πρέπει να ξυπνάμε στις 5 επειδή ……αυτοί ξυπνάνε στις 5. Καφέ μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε. Ψόφιοι, νυσταγμένοι με λίγη γκρίνια, αλλά με υπέροχες εικόνες από τη Σαντορίνη στο μυαλό.