Βροχούλα Βροχίτσα, Βροχή, Βροχάρα!!!!!

Σήμερα, επιτέλους, έφτασε το φθινόπωρο και στο νησί της Σάμου. Όλη την ημέρα άκουγα το κλασικό «Καιρός ήταν να βρέξει, το χρειάζεται η γη» ωστόσο είχα την εντύπωση ότι ήμουνα η μόνη που το ευχαριστήθηκε πραγματικά.
Ξύπνησα όπως κάθε μέρα και έκανα το καφεδάκι μου. Έβλεπα ότι ο καιρός ήταν λίγο μουντός αλλά δεν έδωσα βάση. Υπέθεσα ότι απλά δεν θα μαυρίσουμε από τον ήλιο. Μέχρι να βγω από το σπίτι άκουγα ένα απαλό «τσικ τσικ» στα κάγκελα του μπαλκονιού. Τίποτα εγώ. Άπιστος Θωμάς. Ανοίγω την πόρτα και με το πρώτο βήμα κατάλαβα το λάθος μου. Μέσα σε 3¨ το παντελόνι ήταν μούσκεμα. Πήρα την ομπρελίτσα μου (άνευ λόγου και αιτίας, γιατί με τον αέρα που είχε μόνο εμένα δεν προφυλάγε από την βροχή) και άρχισα το περπάτημα. Τρέλα. Μέχρι τις 13.15 που έπρεπε να επιστρέψω, η βροχή είχε δυναμώσει τόσο πολύ που ήταν πλέον αδύνατο να διακρίνεις πού τελείωνε η παραλία και πού ξεκινούσε η θάλασσα. Πάντα μια μελαγχολία την νιώθω με τη βροχή, σήμερα όμως δεν συνέβει αυτό. Κατά τις 4 το μεσημέρι ειδικά που άρχισαν και οι κεραυνοί, η εικόνα έδεσε. Απίθανο!!!! Από το σπίτι βλέπω βουνό (ναι, ναι, μη με δουλεύεται από μέσα σας, το ξέρω ότι είναι βλακεία να μένω σε νησί και από το σπίτι να βλέπω μόνο βουνό αλλά είπαμε… με την τύχη μου ζούμε βίους παράλληλους) και έβλεπα τις αστραπές περιμένοντας ανυπόμονα με αναμμένα κεράκια το πότε θα κοπεί το ρεύμα (συνηθισμένη πια στην ζωή εδώ και έτοιμη για όλα, χα). Μέχρι και αυτό σήμερα πήγε καλά. Δεν κόπηκε το ρεύμα. Δεν κινδύνεψε το Pc. Απλά απόλαυσα τη βροχή. Μετά από τόσους μήνες καύσωνα ήταν τρομερή η αλλαγή. Καταπληκτική, καλοδεχούμενη και ευχάριστα αναζωογονητική!!!!.