Απίστευτη ιστορία!

Πολλά τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Άλλοι οικονομικά, άλλοι προσωπικά/αισθηματικά, άλλοι σωματικά, άλλοι ψυχικά. Εκατομμύρια τα προβλήματα και οι δυσκολίες γύρω μας. Ένας συγκεκριμένος άνθρωπος όμως καλείται να ανταπεξέλθει έχοντας να αντιμετωπίσει προβλήματα σε όλους τους παραπάνω τομείς της ζωής του.
Κινέζος επιχειρηματίας λόγω οικονομικών δυσκολιών αναγκάστηκε να αφήσει τις 4 από τις 5 ερωμένες του. Δεν μπορούσε να τις συντηρήσει οικονομικά λέει (δηλαδή στο … άλλο … άνετα? αναρωτιέμαι η γυναίκα). Ο δύστυχος ανθρωπάκος λοιπόν δεν έβρισκε άλλο τρόπο να διαλέξει με ποια θα έμενε (είναι και δύσκολο να συνηθίσεις στη μονογαμία μετά από μια ζωή..ποικιλίας) και πήρε την απόφαση να κάνει διαγωνισμό ομορφιάς (!)
Τις έπιασε λοιπόν μία μια και τις ενημέρωσε για την ύπαρξη των υπολοίπων τεσσάρων…..(βλέπετε και εσείς το τεράστιο χάσμα μεταξύ των πολιτισμών μας, έτσι? Στην Ελλάδα η ιστορία που αναφέρω θα είχε μόλις τελειώσει. Θα τον είχαμε βάλει κάτω, θα τον είχαμε κάνει τουλούμι στο ξύλο και θα ήταν τυχερός εάν τον αφήναμε να φύγει με τα «όργανά» του ακέραια) και τους ανακοίνωσε την αδυναμία του να τις συντηρήσει όλες αλλά και να επιλέξει μία από αυτές. Τις κάλεσε σε δείπνο και έβαλε ένα φίλο του που εργαζόταν σε πρακτορείο μοντέλων να τις ετοιμάσει για τον διαγωνισμό.
Η πρώτη πήρε πόδι γιατί υστερούσε σε εξωτερική εμφάνιση. (Το γιατί δεν την παράτησε πριν τη βάλει να περάσει όλο αυτόν τον εξευτελισμό δεν το γνωρίζω. Ίσως μόνο δίπλα στις υπόλοιπες να υστερούσε). Η δεύτερη και η τρίτη έχασαν στο κομμάτι του διαγωνισμού με τις ερωτήσεις (αποκλειστικά μη-φαλλοκρατικού χαρακτήρα). Ποτέ δε μάθαμε τι ρώτησαν ακριβώς. Ήταν ερωτήσεις γνώσεων? Προσωπικού χαρακτήρα? Αλήθειας ή θάρρους? (με τρελαίνει που δεν θα μάθω ποτέ).
Τις δύο φιναλίστ τις έβαλαν να κάνουν διαγωνισμό ποτού. Και εδώ έχω απορίες βέβαια. Ποια θα φτιάξει το καλύτερο τσάι? Ποια θα πιεί το πιο πολύ σάκε? (Το ξέρω οτι το σάκε είναι γιαπωνέζικο αλλά δεν γνωρίζω το παραδοσιακό ποτό των κινέζων) Ποια θα κρατηθεί περισσότερο χωρίς νερό? Αναπάντητα ερωτήματα.
Το τέλος της ιστορίας θα μπορούσε να είναι μια σκηνή από την επόμενη ταινία του James Bond. Μία από τις κοπέλες που «έχασαν» αποφάσισε να πάρει την εκδίκησή της (όλοι ξέρουμε ότι σίγουρα ήταν η άσχημη, δε χρειάζεται να μας το πουν) και πήρε τον Δον Τσάκι Ζουάν και τις άλλες τέσσερις με το αμάξι μια βόλτα μέχρι τον πιο κοντινό …γκρεμό.
Από το προσχεδιασμένο – ατύχημα σκοτώθηκε μόνο η εκδικήτρια / οδηγός - που είσαι Αίσωπε να χαρείς ειρωνεία.

ΦΥΛΑΚΗ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ

Prisonbreak.korydallos.gr

Πόσοι βλέπετε την σειρά Prison Break? Πόσοι από μας δεν είπαμε οτι όλα είναι πολύ ...ψεύτικα? Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να συμβούν. Όπου και να τον κλείσουν θα καταφέρει να βγει αυτός ο Σκόφιλντ. Πανέξυπνοι κατάδικοι, αφελείς φύλακες, μαλθακοί φρουροί και αφανείς πολιτικοί. Αμερικανιές…λέμε όλοι. Συμβαίνουν όμως στην Ελλάδα και μάλιστα …off camera, στην πραγματικότητα. Προφανώς οι δικοί μας τηλεοπτικοί παραγωγοί δεν είναι έτοιμοι να κάνουν μια τέτοιου μεγέθους υπερπαραγωγή στη χώρα μας.
Ο Παλαιοκώστας – Σκόφιλντ μετά από 2 και κάτι χρόνια στην υψίστης ασφαλείας φυλακή βαρέθηκε..πάλι. Θα μου πείτε, εδώ μια γρίπη μας κλείνει στο σπίτι και μόλις πέσει λίγο ο πυρετός κάνουμε αμάν και πώς να βγούμε για να ξεσκάσουμε, και δε θα βαριόμασταν σε ένα κελί με τόσους … συγκάτοικους? Έκανε λοιπόν δύο τρία τηλεφωνήματα και κανόνισε να περάσει μια προκαθορισμένη ώρα το ελικόπτερο του πάνω από την σωστή ταράτσα και να τον παραλάβει. Για να μη τα πίνει μόνος του μιας και πουθενά δεν αντέχεται η μοναξιά, πήρε και ένα φίλο, τον Αλκέτ Ριτζάι. Άκου τώρα σύμπτωση, τον ίδιο είχε πάρει και την προηγούμενη φορά που…πετάχτηκε για λίγο έξω. Οι φύλακες, που δεν γνώριζαν για την επικείμενη απόδραση, δεν μπόρεσαν να κάνουν και πολλά πράγματα γιατί δεν ήθελαν να πυροβολήσουν το ελικόπτερο φοβούμενοι ότι θα το κατέρριπταν (μπράβο αισιοδοξία) και θα έπεφτε σε κανένα σπίτι στη γειτονιά. Οι φύλακες που γνώριζαν …ήταν σε άδεια και ως γνωστόν στην Ελλάδα όταν ένας δημόσιος υπάλληλος είναι εκτός υπηρεσίας κατεβάζει ρολά και δεν ασχολείται με τα της υπηρεσίας του. Οι φρουροί που βρισκόταν περιμετρικά της φυλακής είδαν πρώτοι το ελικόπτερο και τους κρατούμενους στην ταράτσα αλλά δεν μπορούσαν να ειδοποιήσουν κανένα για βοήθεια γιατί οι ασύρματοί τους δεν πιάνουν την συχνότητα της αστυνομίας και δεν μπορούσαν να την καλέσουν. Εμένα πάντως όλοι αυτοί μου θυμίζουν λίγο τον Μπέλικ –τον ελαφρώς ελαφρό φύλακα της σειράς που τα άρπαζε από τους κρατούμενους και έκανε τα στραβά μάτια με το πρέπον αντίτιμο. Τι να κάνουν όμως και αυτοί? Αλεξίσφαιρα γιλέκα δεν έχουν όλοι, σφαίρες και όπλα από αυτά που βγάζει για απόσυρση ο στρατός, εκπαίδευση καθόλου ή –οι πιο τυχεροί- μικρότερη από αυτή των νεοσύλλεκτων φαντάρων. Να μη ξεχνάμε και τις απειλές κατά της ζωής τους και των οικείων τους. Που να στηριχτούν οι καημένοι? Στους δικαστές, στην αστυνομία, στην κυβέρνηση ή στις δυνάμεις τους? Αναγκαστικά στηρίζονται στην ελεημοσύνη και μεγαλοκαρδία των κρατουμένων. Και εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση τους. Α, το έχω ξαναπεί, του δειλού η μάνα δεν έκλαψε ποτέ.
Για να ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα Prison Break Korydallos, μέχρι και στη σειρά, οι δύο αποδράσεις των ίδιων φυλακισμένων έγιναν με διαφορετικό τρόπο. Είδαμε ελικόπτερα, τρύπες στον τοίχο, σκάψαμε τούνελ, κολυμπήσαμε με φιάλες οξυγόνου, άλλοι έκοβαν το ρεύμα, άλλοι άφηναν πόρτες ξεκλείδωτες κτλ. Αυτοί, ούτε την φαντασία να φύγουν με διαφορετικό τρόπο δεν είχαν. Ελληνική νοοτροπία καθαρά. Έτσι ξέρω, έτσι θα το κάνω.
Επίσης, ο Μαικλ που καταφέρνει να αποδράσει κουράζεται σωματικά αλλά κυρίως κουράζει το μυαλό του με τα περίπλοκα σχέδια που καταστρώνει και ο Μπράντ, ο φρουρός που τους πήρε στο κατόπι μέχρι τα μισά του δεύτερου κύκλου είχε μείνει μισός από το τρεχαλητό Οι …ντόπιοι δραπέτες, λες και πήγαιναν για ψώνια στο μάρκετ της γειτονιάς. Ούτε ο καιρός δεν τους πήγε στραβά. Κρύο, οπότε ο κόσμος χωμένος στο σπίτι, χωρίς δυνατούς ανέμους, οπότε πέταξε άνετα το ελικόπτερο (ειδικά αυτό μου την έδωσε πολύ. Κάθε φορά που είναι να πετάξω από/για Θεσσαλονίκη ο νοτιάς και η ομίχλη …συνουσιάζονται. Σε αυτούς, ένα απαλό αεράκι.).
Τελικά, έχει άδικο ο Παλαιοκώστας που κάθε φορά που τον πιάνουν (που κόβω το χέρι μου ότι μόνος του γυρνάει πίσω για να μη χάσει φίλους και διασυνδέσεις) μπαίνει χαμογελαστός στη φυλακή? Σαν να γυρνάει σπίτι μετά από μια κουραστική χρονιά στο πανεπιστήμιο είναι. Ξεκούραση, παρεούλα και κουβεντούλα. Μόλις βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια ξέρει ότι μπορεί να ξε-φύγει. Καλά να περάσει λοιπόν, ας προσέχουν οι επιχειρηματίες /εργοστασιάρχες και ...εις το επανιδείν (ή καλύτερα, τα λέμε στον τρίτο κύκλο επεισοδίων).

ΓΚΟΛΦΩ FOREVER ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Και εγώ πότε θα γίνω μάνα?

-Ουά, ουά
-Αγάπη μου, σήκω εσύ να το ταΐσεις. Εγώ έχω Μαθηματικά την πρώτη ώρα ενώ εσύ Αγγλικά. Μπορείς να κάνεις κοπάνα εάν θέλεις!
-Είσαι τρελή? Γράφω τεστ αύριο και ο βαθμός μετράει εάν θέλω να περάσω την τάξη και να πάω στη Δευτέρα Γυμνασίου !
-Μαμααααά, πήγαινε εσύ στο μωρό!
-Δεν μπορώ παιδί μου, φεύγω για το χορό αποφοίτησής μου!

Πατέρας σε ηλικία 13 ετών!
Ένα αγόρι 13 ετών και η φίλη του 15 ετών, στην Μεγάλη Βρετανία, έγιναν γονείς αφού μόλις απέκτησαν ένα υγιέστατο κοριτσάκι βάρους 3 κιλών! Ο Alfie Patten που έχει ύψος μόλις 1.22 εκατοστά ήταν 12 ετών όταν έκανε έρωτα με την 14-χρονη Chantelle Steadman που έμεινε έγκυος! Ο νεαρός πατέρας που ζει με την μητέρα του παραδέχτηκε ότι δεν γνωρίζει πώς να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μωρού αφού δεν έχει εισοδήματα. «Ο πατέρας μου δίνει ένα μικρό χαρτζιλίκι. Όταν το έμαθε η μητέρα μου νόμιζα ότι θα έχουμε προβλήματα αφού θέλαμε να κρατήσουμε το μωρό αλλά φοβόμασταν πως θα αντιδρούσαν οι άλλοι,» είπε ο «μικρός» πατέρας. Η 15-χρονη Chantelle Steadman γέννησε πριν λίγες ημέρες ένα κοριτσάκι, την Maisie Roxanne σε νοσοκομείο του Eastbourne στο East Sussex. Η βρετανική αστυνομία ανακοίνωσε ότι δεν θα ασκήσει διώξεις σε βάρος των ανήλικων γονιών, μολονότι η νόμιμη ηλικία για τη σύναψη σεξουαλικών σχέσεων στη Βρετανία είναι τα 16 έτη.

Μιχάλης Μπακ

Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που άκουγα το πρωί στην τηλεόραση. Τελικά το διάβασα και στην εφημερίδα. Ναι, είναι αλήθεια. Στην Αγγλία τα παιδάκια δεν παίζουν μπίλιες και κρυφτό. Δεν ασχολούνται με τον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ. Δεν πίνουν καφέδες και σφηνάκια στα καφέ-μπαρ. Παίζουν -και με μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω- το επικίνδυνο παιχνίδι του "να σου δείξω τι κάνει ο μπαμπάς στη μαμά αργά κάθε βράδυ που νομίζουν οτι δεν τους βλέπω"? Απίστευτη ιστορία.
Μπορεί τα σχολεία στη Μεγάλη Βρετανία να είναι προχωρημένα και να κάνουν σεξουαλική αγωγή στα παιδάκια αλλά τα αποτελέσματα είναι το ίδιο απογοητευτικά. Μη πω και χειρότερα γιατί το 12χρονο αγοράκι που δεν ξέρει για πιο λόγο έχει κάτι «έξτρα» ανάμεσα στα πόδια του το λες «χαλβά» ενώ αυτό που ξέρει, «μπαμπά».
Το βρετανικό στρουμφάκι λοιπόν και η Χιονάτη δεν γλύτωσαν και πρέπει να υποστούν τις συνέπειες της αφέλειας -άγνοιας -βλακείας τους.
Δεν έγινε γνωστό αλλά η αλήθεια είναι (έχω πληροφορίες εκ των έσω) οτι χρησιμοποιούσαν μέθοδο αντισύλληψης που απέτυχε παταγωδώς. Δεν ήταν προφυλακτικά, ούτε αντισυλληπτικά χάπια. Όχι. Φυλαγόταν από την αστυνομία γιατί πιστεύανε οτι αντισύλληψη είναι να φροντίσεις να μη σε πιάσουν ...στα πράσα (στην Αγγλία είναι παράνομο να έχεις "τέτοιας οικειότητας" σχέσεις μέχρι τα 16 σου).
Εκεί που τα έχασα για τα καλά ήταν όταν άκουσα στην ΤV πως ο αδερφός του (15 ετών) ζητάει τεστ DNA γιατί λέει υπάρχει πιθανότητα το παιδί να είναι δικό του και όχι του αδερφού του (!!!!) Τι οικογένεια! Είδατε που τεικά η Τόλμη και Γοητεία είναι βγαλμένη από τη ζωή, περισσότερο και από τις ταινίες του Ξανθόπουλου?
Ακόμη πιο τυχερή η μάνα της κοπέλας βέβαια. Καλά την ανάθρεψε την κόρη της. Να στείλω μία κάρτα να πω ένα και εγώ "Συγχαρητήρια. Να σας ζήσει το εγγονάκι, 30χρονη γιαγιά" .
Καλά, 1η και 3η Γυμνασίου παιδάκια δεν τα ψάχνανε να δουν τι κάνουν? Και άντε και έγινε το ... κακό, το γλεντάς τόσο πολύ? Είναι όλοι τόσο υπερήφανοι που φώναξαν τα κανάλια (αντί να πάνε να τα πνίξουν σε κανένα?) και άφηναν να τα φωτογραφίζουν με το νεογέννητο (άσε που υποψιάζομαι οτι είναι και παράνομο αυτό) λες και πρόκειται για τον Μπράντ και την Αντζελίνα? Δηλαδή τι σκέφτηκαν οι γονείς-παππούδες? Τα έκανα που τα έκανα σκατά ας βγάλουμε τουλάχιστο χρήμα από τη δημοσιότητα? Α, ρε μαμά, μανάδες που υπάρχουν!!!

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ¨Η ΜΗ ...

Παραμονές Αγίου Βαλεντίνου. Γιορτάζει ο έρωτας. Κοκκίνισε ο τόπος. Κόκκινες καρδούλες πάνω σε κάθε είδους αρκουδάκια. Μπαλόνια και γλειφιτζούρια σε σχήμα καρδιάς. Μπλουζάκια με βέλη και σπασμένες καρδιές στις βιτρίνες των μαγαζιών. Μέχρι και ο Γερμανός γιορτάζει τον Άγιο Βαλεντίνο. Κερνάει ένα δεύτερο κινητό για να το χαρίσουμε στο ταίρι μας. Η Vodafone πάλι ανακοινώνει πως «στο έτερον σου ήμισυ, το πάγιο πέφτει στο ήμισυ». Τα ανθοπωλεία θα βγάλουν τα σπασμένα όλης της χρονιάς. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα έχουν την τιμητική τους. Τα ζαχαροπλαστεία είναι η αιτία που υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε φράουλες μιας και όλα τα γλυκά έχουν σχήμα καρδιάς και κόκκινο χρώμα –μέχρι και οι σοκολατίνες! Τα περίπτερα δεν προλαβαίνουν να παραγγέλνουν σοκολάτες λάκτα –είναι γνωστό ότι είναι οι μόνες σοκολάτες που μπορούν να αντέξουν το βάρος μιας ερωτικής εξομολόγησης. Όσο για τα χρυσοχοΐα …ξεχρεώνουν.
Τέτοιες μέρες αρχίζουν οι συζητήσεις για το εάν πρέπει ή δεν πρέπει να γιορτάζουμε την ημέρα αυτή. Ευκαιρία να κινηθεί το χρήμα λένε κάποιοι. Δε γιορτάζω μόνο μια μέρα το χρόνο τον ερωτά μου λένε άλλοι. Άλλοι πάλι τρέχουν να αγοράσουν το πιο πρωτότυπο και μοναδικό δώρο για τον άνθρωπό τους και περιμένουν με αγωνία να δουν την έκπληξη που θα τους έχει ετοιμάσει το έτερον τους ήμισυ. Άλλοι βέβαια βλέπουν όλο αυτό το κόκκινο γύρω τους και αναρωτιούνται γιατί. Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τίποτα και πάντα υπάρχουν αυτοί που στις 14 Φεβρουαρίου νιώθουν μοναξιά γιατί ως γνωστόν, οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ. Σε όποια κατηγορία και να υπαγόμαστε πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θέλοντας και μη, μόλις με το καλό ξημερώσει η ημέρα, θα ακούσουμε απαλά και ρομαντικά τραγουδάκια στο ραδιόφωνο και στην καφετέρια, θα δούμε διαγωνισμούς φιλιού και ρομαντικές κομεντί στην τηλεόραση και πολλά ζευγαράκια να συναντιούνται με ανθοδέσμες και σακουλάκια με δώρα στα χέρια.
Οι δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα? Θεωρητικά διαφωνώ με την συγκεκριμένη γιορτή. Σαχλαμάρες. Ανούσια. Γλυκανάλατη. Παιδική. Γιατί να το γιορτάζουμε μία συγκεκριμένη μέρα από τη στιγμή που πρόκειται για κάτι που εξορισμού σχεδόν γιορτάζεται κάθε μέρα? Είναι όμως και μία άλλη πλευρά μου που ζηλεύει. Όχι τους άλλους που γιορτάζουν αλλά τον ίδιο μου τον εαυτό που σε μικρότερη ηλικία την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου την θεωρούσε μία ακόμη μεγάλη γιορτή. Μου λείπει η ανυπομονησία και τα σχέδια. Το να υπολογίζω το χαρτζιλίκι για να μου φτάσει να πάρω το δώρο που διάλεξα να χαρίσω. Η λαχτάρα να δω το δώρο που μου πήραν. Η αγωνία να το κρύψω από τη μαμά μου που είχε πάντα τον τρόπο να βρίσκει τις κρυψώνες μου (το να έχεις πάρει δώρο σημαίνει ότι έχεις κάποιον να σου το χαρίσει και κατά τη γνώμη του μπαμπά μου αυτό θα έπρεπε να συμβεί μετά τα …30ά γενέθλιά μου). Η σκοτεινή καφετέρια που θα μαζευόταν όλη η παρέα και θα είχε άπειρα κεράκια και θα ακούγαμε απαραιτήτως το lady, κτλ κτλ κτλ.
Τελικά, κατά τη γνώμη μου, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι όχι μόνο μία μέρα που γιορτάζει ο έρωτας αλλά και ο ρομαντισμός , τα νιάτα, η ανεμελιά, ο καταναλωτισμός και το έντονο κόκκινο χρώμα.

ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΙΙ

Τι θα γράφατε σε ένα κάτασπρο τοίχο εάν μπορούσατε είχα ρωτήσει και επιβάλλεται να αναρτήσω τις απαντήσεις σας. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο πάντως είναι το γεγονός οτι ο Αρκάς προφανώς έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ζωή μας.