ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ¨Η ΜΗ ...

Παραμονές Αγίου Βαλεντίνου. Γιορτάζει ο έρωτας. Κοκκίνισε ο τόπος. Κόκκινες καρδούλες πάνω σε κάθε είδους αρκουδάκια. Μπαλόνια και γλειφιτζούρια σε σχήμα καρδιάς. Μπλουζάκια με βέλη και σπασμένες καρδιές στις βιτρίνες των μαγαζιών. Μέχρι και ο Γερμανός γιορτάζει τον Άγιο Βαλεντίνο. Κερνάει ένα δεύτερο κινητό για να το χαρίσουμε στο ταίρι μας. Η Vodafone πάλι ανακοινώνει πως «στο έτερον σου ήμισυ, το πάγιο πέφτει στο ήμισυ». Τα ανθοπωλεία θα βγάλουν τα σπασμένα όλης της χρονιάς. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα έχουν την τιμητική τους. Τα ζαχαροπλαστεία είναι η αιτία που υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε φράουλες μιας και όλα τα γλυκά έχουν σχήμα καρδιάς και κόκκινο χρώμα –μέχρι και οι σοκολατίνες! Τα περίπτερα δεν προλαβαίνουν να παραγγέλνουν σοκολάτες λάκτα –είναι γνωστό ότι είναι οι μόνες σοκολάτες που μπορούν να αντέξουν το βάρος μιας ερωτικής εξομολόγησης. Όσο για τα χρυσοχοΐα …ξεχρεώνουν.
Τέτοιες μέρες αρχίζουν οι συζητήσεις για το εάν πρέπει ή δεν πρέπει να γιορτάζουμε την ημέρα αυτή. Ευκαιρία να κινηθεί το χρήμα λένε κάποιοι. Δε γιορτάζω μόνο μια μέρα το χρόνο τον ερωτά μου λένε άλλοι. Άλλοι πάλι τρέχουν να αγοράσουν το πιο πρωτότυπο και μοναδικό δώρο για τον άνθρωπό τους και περιμένουν με αγωνία να δουν την έκπληξη που θα τους έχει ετοιμάσει το έτερον τους ήμισυ. Άλλοι βέβαια βλέπουν όλο αυτό το κόκκινο γύρω τους και αναρωτιούνται γιατί. Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τίποτα και πάντα υπάρχουν αυτοί που στις 14 Φεβρουαρίου νιώθουν μοναξιά γιατί ως γνωστόν, οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ. Σε όποια κατηγορία και να υπαγόμαστε πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θέλοντας και μη, μόλις με το καλό ξημερώσει η ημέρα, θα ακούσουμε απαλά και ρομαντικά τραγουδάκια στο ραδιόφωνο και στην καφετέρια, θα δούμε διαγωνισμούς φιλιού και ρομαντικές κομεντί στην τηλεόραση και πολλά ζευγαράκια να συναντιούνται με ανθοδέσμες και σακουλάκια με δώρα στα χέρια.
Οι δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα? Θεωρητικά διαφωνώ με την συγκεκριμένη γιορτή. Σαχλαμάρες. Ανούσια. Γλυκανάλατη. Παιδική. Γιατί να το γιορτάζουμε μία συγκεκριμένη μέρα από τη στιγμή που πρόκειται για κάτι που εξορισμού σχεδόν γιορτάζεται κάθε μέρα? Είναι όμως και μία άλλη πλευρά μου που ζηλεύει. Όχι τους άλλους που γιορτάζουν αλλά τον ίδιο μου τον εαυτό που σε μικρότερη ηλικία την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου την θεωρούσε μία ακόμη μεγάλη γιορτή. Μου λείπει η ανυπομονησία και τα σχέδια. Το να υπολογίζω το χαρτζιλίκι για να μου φτάσει να πάρω το δώρο που διάλεξα να χαρίσω. Η λαχτάρα να δω το δώρο που μου πήραν. Η αγωνία να το κρύψω από τη μαμά μου που είχε πάντα τον τρόπο να βρίσκει τις κρυψώνες μου (το να έχεις πάρει δώρο σημαίνει ότι έχεις κάποιον να σου το χαρίσει και κατά τη γνώμη του μπαμπά μου αυτό θα έπρεπε να συμβεί μετά τα …30ά γενέθλιά μου). Η σκοτεινή καφετέρια που θα μαζευόταν όλη η παρέα και θα είχε άπειρα κεράκια και θα ακούγαμε απαραιτήτως το lady, κτλ κτλ κτλ.
Τελικά, κατά τη γνώμη μου, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι όχι μόνο μία μέρα που γιορτάζει ο έρωτας αλλά και ο ρομαντισμός , τα νιάτα, η ανεμελιά, ο καταναλωτισμός και το έντονο κόκκινο χρώμα.