15ος ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Την Τρίτη 10 Μαρτίου ξεκινήσαμε από την Σάμο για την Μυτιλήνη στις 16:00. Το ταξίδι μέχρι την Χίο ήταν φανταστικό. Τραγούδι, γέλια φωτογραφίες και καζούρες. Μετά την Χίο τα πράγματα άλλαξαν. Όλοι χάσαμε από τουλάχιστον 2 κιλά (τι bodyline και δίαιτες…). Δεν ήξερες προς τα πού να κοιτάξεις. Σε κάθε μια γωνιά του καραβιού υπήρχε και κάποιος που …μας έδειχνε το μεσημεριανό του γεύμα. Ευτυχώς που υπήρχαν και κάποιοι που είχαν πιο ανθεκτικό στομάχι και μοίραζαν χαρτομάντιλα και σακουλάκια. Στις 12:00 φτάσαμε στη Μυτιλήνη και κατευθείαν φύγαμε με το πούλμαν για Αγιάσο. Μας ταίριαζε το περιβάλλον. Βουκολικό έργο σε ένα κλασικό βουκολικό χωριό. Στις 9 σηκωθήκαμε από το κρεβάτι για πρωινό. Δεν μπορώ να πω ότι ξυπνήσαμε γιατί απλά δεν κοιμηθήκαμε. Λίγο το άγχος για την παράσταση της επόμενης μέρας, λίγο η υπερένταση και η ευθυμία που επικρατεί σε σχολικές εκδρομές, λίγο το κρύο (το κρύο ήταν πολύ, μας επηρέασε λίγο, για να ξέρουμε και τι λέμε).
Η δική μας παράσταση που ήταν προγραμματισμένη για τις 3. Στη 1.30 ήμασταν όλοι στο θέατρο (σύγχρονο, μεγάλο, άρτια εξοπλισμένο) για να ετοιμαστούμε και να στήσουμε τα σκηνικά. Την στιγμή που το άγχος άρχισε να μας προκαλεί εκνευρισμό, μας τηλεφώνησε ο κ. Ντίνος Σπυρόπουλος, ο συγγραφέας του έργο «Γκόλφω Forever» που τον είχαμε ενημερώσει για την παράσταση, για να μας ευχηθεί καλή επιτυχία. Μας ανέβασε το ηθικό. Από εκείνη τη στιγμή είδαμε τα παιδιά με σοβαρότητα και τρομερό συγχρονισμό να ετοιμάζουν τα πάντα και μάλιστα έλυναν πιθανά προβλήματα. Εντυπωσιαστήκαμε πραγματικά από την ωριμότητά τους.
Στις 3, σκηνικά, κουστούμια, ήχος και φώτα είχαν ελεγχθεί και ήμασταν έτοιμοι. Οι κριτές πήραν τη θέση τους, ο κάμεραμαν επίσης και τα παιδιά ανέλαβαν δράση. Έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και παρουσίασαν το έργο που εδώ και 5 μήνες προετοίμαζαν. Μπορεί στην πρόβα τζενεράλε να παίξαμε καλύτερα από ότι στο διαγωνισμό. Λογικό εάν σκεφτεί κανείς ότι το άγχος να κάνεις λάθος μπροστά στους κολλητούς σου είναι πολύ μικρότερο από ότι να τα κάνεις θάλασσα σε ξένο περιβάλλον και μπροστά σε κριτές. Επίσης, παίζοντας σε διαφορετικό θέατρο από αυτό που επί μήνες κάνεις πρόβες είναι μεγάλο πρόβλημα. Από πού μπαίνω, από πού βγαίνω, που θα είναι το υποβολείο, κτλ. Παρόλα αυτά, αυτό που παρουσιάσαμε είχε ζωντάνια, δέσιμο, παλμό, έγινε κατανοητό στους θεατές και βασιζόμενοι στο χειροκρότημα και μόνο, μπορούμε να πούμε ότι άρεσε αρκετά. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τα αποτελέσματα αλλά όλοι συμφώνησαν ότι κερδίσαμε τις εντυπώσεις.
Βέβαια, όσοι γνωρίζουν το έργο όσο εμείς θα μπορούσαν να προσέξουν κάποια λάθη τα οποία έχουν δώσει λαβές για πολλές καζούρες. Η Γκόλφω μας πρώτα απ’ όλα αρνήθηκε την πρόταση γάμου που δεν της έγινε ποτέ. (Δεν έγινε γιατί ο άμοιρος ο Κίτσος δεν πρόλαβε να τελειώσει την ερωτική του εξομολόγηση και του ήρθε η χυλόπιτα πριν πει όλα του τα λόγια). Επίσης, η Σταυρούλα, ανιψιά του πλούσιου Ζήση, πάνω στη σκηνή μας ενημέρωσε ότι είναι άξιο μομφής το να έχεις άσπρο (αντί για άδειο) πορτοφόλι. Τέλος, ο Τάσος πήρε την πρωτοβουλία να αλλάξει τελείως το έργο και να κάνει πρόταση γάμου στη μάνα της Γκόλφως αντί για την Γκόλφω αφού δήλωσε: «Μίλησες στη , μάνα σου? Άλλαξε τα μυαλά της? Για άντρα ΤΗΣ με δέχεται? Ήρθε στα συγκαλά της?» Αυτές είναι οι στιγμές που θα μας κατατρέχουν για καιρό και θα γίνονται αναφορές σε αυτές για τουλάχιστο ένα χρόνο ακόμη. Εμένα προσωπικά τα παιδιά γνωρίζουν τι με τρομάζει και που τα χάνω και παθαίνω έμφραγμα και επειδή με αγαπάνε τόοοσο πολύ φρόντισαν να τα κάνουν εκείνη τη μέρα. Κάθε χρόνο φροντίζουν να μου κάνουν μία έκπληξη ή φάρσα αλλά η φετινή έγινε από κάποιον που δεν το περίμενα. Ο Κίτσος αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει και μου το ανέφερε ακριβώς τη στιγμή του άνοιγε την κουίντα για να βγει στη σκηνή. « Μη τρομάζετε αλλά θα τα πω λίγο διαφορετικά» Ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην πρόβα τζενεράλε έτρεμε. Το διαφορετικό που μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό ήταν ότι δεν θα άνοιγε καθόλου στο στόμα του. Κόντεψα να βγω στη σκηνή μαζί του. Μετά το πρώτο δευτερόλεπτο και το τρίτο απανωτό εγκεφαλικό μου ανακοίνωσαν ότι το είχαν σχεδιάσει και ότι ήταν βέβαιο ότι θα βελτίωνε το ρόλο του. Είχαν δίκιο. Ήταν το κερασάκι στην τέλεια σκηνοθετημένη τούρτα μας. Άκουσε τα σκολιανά του αργότερα, εννοείται, αλλά όλο γνωρίζαμε ότι μου άρεσε. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι το έργο τα παιδιά το είχαν καταλάβει όσο πιο καλά γίνεται. Το είχαν κάνει δικό τους. Το ζούσαν και το αγαπούσαν. Δεν αναφέρομαι στις ατάκες αλλά στους χαρακτήρες και στο είδος του θεατρικού. Είχαν εμπεδώσει πως η παρωδία είναι κάτι ιδιαίτερο που έτσι και το πάρεις λίγο παραπάνω στα σοβαρά ή περισσότερο αψήφιστα, το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι. Έδειξαν στο κοινό ότι έπαιζαν παρωδία. Δεν ήταν πχ η Γκόλφω πάνω στη σκηνή, ήταν η ηθοποιός που έπαιζε την ηθοποιό που υποδυόταν την Γκόλφω, την καρικατούρα της Γκόλφως.
Εν κατακλείδι, περιμένοντας την απόφαση της κριτικής επιτροπής, μας έμεινε η αίσθηση μιας προσπάθειας η οποία απέδωσε. Τα παιδιά και οι υπεύθυνες καθηγήτριες μείναμε ευχαριστημένοι από την παρουσία μας. Συγχαρητήρια! Η Θεατρική Ομάδα Πυθαγορείου Γενικού Λυκείου Σάμου με το έργο της “Γκόλφω Forever” είναι ήδη νικητές!!!