ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΣΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ.............

Η θερμοκρασία ανεβαίνει κάθε μέρα και περισσότερο. Κάτι άκουσα για 37 βαθμούς σύντομα και ήδη έχω αρχίσει να έχω αναπνευστικά προβλήματα Με πιάνει πανικός γιατί ακόμη δεν τηλεφώνησα τον άνθρωπο για το κλιματιστικό και δεν είμαι καθόλου σίγουρη οτι θα δουλέψει. Οι τουρίστες πληθαίνουν δίπλα μας. Παρόλο που είναι ευχάριστη η εναλλαγή εικόνων μετά τους χιλιάδες λαθρομετανάστες που μας τιμούσαν με την παρουσία τους όλο το χειμώνα, δεν είναι και το καλύτερο να συνειδητοποιείς οτι για μια ακόμη χρονιά μόνο τα ΚΑΠΗ της Ευρώπης διάλεξαν να έρθουν εδώ. Μιλάμε για πιπίνια ετών...δυο χρόνια μετά τη σύνταξη και πέντε πριν το εγκεφαλικό. Τα παραθαλάσσια ταβερνάκια γεμίζουν πλέον οπότε κάθε φορά με έκπληξη διαπιστώνουμε οτι όλο και πιο πολλά από αυτά που αναγράφονται στα μενού ... υπάρχουν στην κουζίνα! Τα μπαράκια ανοίγουν και αυτά σιγά σιγά και έχουμε και την επιλογή "φαγητό ή ποτό" οπότε να και η ευκαιρία να χαθεί και κανένα χειμωνιάτικο κιλό (από αυτά που κάθονται ακριβώς εκεί που δε θες και κάνουν μπαμ με γυμνό μάτι όταν βγαίνεις με το μαγιό...). Ο κόσμος είναι πιο ευδιάθετος γύρω μας. Ίσως επειδή σταμάτησαν να πληρώνουν πετρέλαιο. Ή απλά μπορεί να διαπίστωσαν οτι ο φίλος που δεν τηλεφώνησαν ένα ολόκληρο χειμώνα γιατί είναι Ολυμπιακός -δε θέλει εξήγηση, αυτό αρκεί-, δεν τους κράτησε κακία. Ή γιατί είναι εκπαιδευτικοί και δεν δουλεύουν. Όλοι παραπονιούνται οτι τα χρήματα δεν φτάνουν αλλά τα μαγαζιά γεμίζουν κυρίως με κυρίες που θέλουν να πάρουν φορεματάκια, μπλουζάκια και μπικινάκια για τη νέα σεζόν. Τα σούπερ μάρκετ εφοδιάζονται με βιολογικά, φρούτα και διαιτητικά κεκάκια (ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτό. μου φαίνεται οξύμωρο). Μέσα στο γενικό αυτό κλίμα αλλαγών και ανεβασμένης διάθεσης με έπιασε και εμένα βαρεμάρα και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ...την τύχη μου με τη νέα γρίπη που μου άλλαξε τα σχέδια και έτσι δεν θα πάω πάλι Αμερική. Και είχα βγάλει πρόγραμμα ...οικονομίας για να μου φτάσουν να αγοράσω και εγώ κανένα ρουχαλάκι από New York - είμαι σοβαρός άνθρωπος αλλά πάνω από όλα....γυναίκα. Έτσι λοιπόν απολαμβάνω τη θέα της θάλασσας από το μπαλκόνι και σερφάρω ψάχνοντας για μια άλλη εκδρομή. Χαλαρά, -όχι Θεσσαλονικιώτικα αλλά Ικαριώτικα- και φραπεδιά, το γατί στα πόδια και τα διαγωνίσματα να περιμένουν να διορθωθούν, το μυαλό ήδη σε πύργο στα Highlands ή σε παραλία της Πορτογαλίας ..... Καλοκαίριασε! Επιτέλους!