ΠΑΣΧΑ 2009

Back to Samos!!!
Ε, καλά ήταν. Αρκετές μέρες. Ξεφύγαμε από την καθημερινότητά μας. Από τον Αύγουστο είχα κλείσει θέσεις με την απευθείας πτήση για Θεσσαλονίκη και πίσω. Το απευθείας βέβαια μια κουβέντα είναι. Όταν ξεκινάς χαράματα και περνάς από τρία νησιά για να φτάσεις στον προορισμό σου…εγώ ξέρω ότι αυτό το λένε ταλαιπωρία. Δυστυχώς όμως οι πτήσεις είναι λίγες και ότι βρίσκουμε το κρατάμε.
Φτάσαμε λοιπόν στη Θεσσαλονίκη. Όμορφη πόλη με αρκετή κίνηση αλλά…όχι το Πάσχα. Απόλαυση το κέντρο της πόλης. Μας έκανε και καλές μέρες…Φανταστικά! Κόσμος, ήλιος, καφές (φραπεδούμπα), μαγαζιά (αναστέναξε η κάρτα μου). Όλη την Μεγάλη Βδομάδα, τη βδομάδα της εγκράτειας, εγώ ξεσκίστηκα στα ψώνια και τα μεζεδάκια στην Άθωνος. Κάναμε πολλά σχέδια για το ποιες παραστάσεις θα παρακολουθούσαμε, ποιες ταινίες θα βλέπαμε και σε ποιες συναυλίες θα πηγαίναμε. Τελικά, τίποτα από όλα αυτά δεν κάναμε. (Μία ταινία είδαμε, αλλά δεν μπορεί να μετρήσει γιατί ήταν σαν να την είχαμε ξαναδεί, ο Νίκολας Κέιτζ για μια ακόμη φορά προσπάθησε να σώσει τον πλανήτη μας.) Όλα στο χαλαρό. (Δεν θέλω αστειάκια για τους Θεσσαλονικιούς).
Μεγάλο Σάββατο, ένα ολόκληρο σόι μεταφέρθηκε στο Καπνόφυτο Παρανεστίου στη Δράμα. Πρέπει να είναι μοναδικό αυτό το Ελληνικό συνήθειο να προσπαθούμε τις γιορτές να χωρέσουμε 200 άτομα σε ένα σπίτι μόνο και μόνο για να είμαστε μαζί στο γιορτινό τραπέζι, που ούτως ή άλλως, δεν χωράμε να καθίσουμε όλοι. Το λατρεύω αυτό το στρίμωγμα βέβαια. Τέσσερα ζευγάρια, δύο παιδιά και μια γιαγιά σε ένα σπίτι. Ακόμη και να ψιθυρίζαμε ακουγόμασταν στο δίπλα χωριό...να μη πω για το ροχαλητό..
Η Ανάσταση έγινε στις 10 το βράδυ. Εμάς άκουσε ο παπάς στο παραδίπλα χωριό και σηκώθηκε να ντυθεί για να πάει και αυτός στην εκκλησία. Το ότι τελειώσαμε νωρίς σημαίνει ότι φάγαμε και νωρίς, κοιμηθήκαμε νωρίς και ξυπνήσαμε νωρίς για να σουβλίσουμε. Μπορεί να μην έχω φάει ποτέ κατσίκι αλλά Πάσχα χωρίς σουβλιστό κατσίκι δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ.
Την Τρίτη νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για Ιωάννινα. Μια εκδρομή έπρεπε να την κάνουμε. Απίστευτη πόλη. Ο τρόπος που συνδυάζει την ηρεμία με την πολυκοσμία είναι πιστεύω μοναδικός για τα ελληνικά δεδομένα. Ο κόσμος ευγενικός, η πόλη πεντακάθαρη, το φαγητό άφθονο. Ο δρόμος γύρω από το κάστρο είναι πλέον ένας από τους αγαπημένους μου δρόμους. Την Τετάρτη πήγαμε μια βόλτα από την Δωδώνη για να δούμε το αρχαίο θέατρο και μετά πίσω για να πάμε στο νησάκι των Ιωαννίνων. Πέμπτη ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη αλλά κάναμε μια ωραιότατη τεράστια παράκαμψη για να δούμε όσα περισσότερα γεφύρια προλαβαίναμε. Πανέμορφα τα Ζαγοροχώρια και ειδικά τα γραφικά πέτρινα γεφύρια. Μπορεί να έχασα πάνω κάτω δέκα χρόνια από τη ζωή μου για να ανέβω και να τα περπατήσω (φοβία με τα ύψη) αλλά άξιζε τον κόπο.
Παρασκευή -γιατί εάν δεν έχεις κοιμηθεί, δεν αλλάζει η μέρα- πήραμε τα πραγματάκια μας (30 κιλά υπέρβαρο) και Σάββατο πρωί ήρθαμε με την απευθείας πτήση στη Σάμο (μέσω Λήμνου και Μυτιλήνης).
Άντε και του χρόνου!