12/07/2006 στις 16:30 άρχισε η Οδύσσεια μας. (Δύο ήμασταν. Διακοπές δεν πας μόνος σου) Ξεκινήσαμε από το Βαθύ Σάμου για Σαντορίνη …μέσω Πάρου!!
16:30, όπως ήταν κανονισμένο φύγαμε με το Express Athina. Express να το κάνει ο Θεός. Μέχρι τις 18:00 που φύγαμε από Καρλόβασι (ναι, καλά καταλάβατε, στο νησί της Σάμου ήμασταν ακόμη) είχαμε ήδη βαρεθεί.
Είχαμε πιει τον καφέ μας, και διαβάσαμε αρκετές σελίδες από τα βιβλία μας. Όπως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, είχα σχολιάσει αρκετούς από τους γύρω μου. Τώρα;
Φεύγοντας από τον Εύδηλο, την δεύτερη στάση, άρχισε και το γνωστό, για όσους έχουν ταξιδέψει προς βορειοανατολικό Αιγαίο, κούνημα. Κάπνα, ζαλάδα, και βαρεμάρα μέχρι τις 11:30 που φτάσαμε Νάξο. Εκεί αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να κατέβουμε. 10’ να βάλεις τα βιβλία στην βαλίτσα, 15’ να ελέγξεις εάν τα έβαλες στη σωστή και να μαζέψεις τις μπλούζες που επιμένουν να ενοχλούν το φερμουάρ ….. πέρασε η ώρα.
11:30 (μα, πως πέρασε η ώρα;) απόβαση στην Πάρο. Ήδη νυστάζαμε από το κούνημα.
Όλο διάθεση άρχισα να σκέφτομαι μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε για να περάσει η ώρα μέχρι τις 3:30 που θα φεύγαμε για Σαντορίνη. Κάποιος με συνέφερε απότομα όταν μου θύμισε τους 3 σάκους που θα έπρεπε να κουβαλάμε μαζί μας. Κομματάκι δύσκολο να μπεις στο κλαμπ και να το παίζεις άνετος όταν έχεις στον ώμο ένα νεσεσέρ βαλιτσάκι και ένα σάκο αντί για trendy τσαντάκι.
Αναγκαστικά καθίσαμε σε μια καφετερία κοντά στο λιμάνι και περιμέναμε. Δεν έχουμε παράπονο, δεν ήμασταν μόνοι μας. Μέχρι τη 1 είχαμε παρέα πελάτες του μαγαζιού και μετά τη 1 είχαμε περίπου 2.354.678 κουνούπια.
Καθώς το καφέ ήταν σε «πέρασμα» βέβαια είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον κόσμο που περνούσε από μπροστά μας. Ομόρφυνε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δε νομίζεται;
Στις 3:40 με τους σάκους στον ώμο και από μια πίτσα στο χέρι (διακοπές κάνουμε ότι θέλουμε τρώμε) ανεβήκαμε στο Express Santorini με προορισμό την Σαντορίνη μαζί με τόσα άλλα άτομα που σίγουρα γεμίζαμε το Bernabeu. Είπαμε να αφήσουμε κάπου τα πράγματα και να κοιμηθούμε. ΠΟΥ; Όλες οι θέσεις πιασμένες. Κόσμος ξάπλα κάτω. Κόσμος στο κατάστρωμα. Κόσμος ξάπλα κάτω στο κατάστρωμα. Όλοι φέτος πάνε Σαντορίνη; Κατά τις 5 που φτάσαμε Ίο το κρύο και η νύστα νίκησαν την υπομονή μου.
Κάνοντας παζάρια πρωί πρωί με την τσίμπλα στο (θολό από νύστα) μάτι νοικιάσαμε ένα Getz με 40 ευρώ τη μέρα. Καλό!!!! Φύγαμε όπως όπως για το ενοικιαζόμενο. Όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί….δεν ήταν έτοιμο, οπότε πήγαμε για καφέ στο Καμάρι. Μετά τον καφέ για βόλτα μέχρι την Οία και πίσω για ύπνο στο δωμάτιο. Ούτε μπάνιο δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε. Πέσαμε ξεροί. Είχε και δροσιά.
Μετά τον ύπνο και το μπάνιο έφτασε επιτέλους η ώρα για διακοπές. Τέλος η ταλαιπωρία. Ώρα για Φηρά!!!! Η πιο ωραία θέα. Το πιο ωραίο μέρος της Ελλάδας (για μένα πάντα μιλάω). Ο ήλος να πέφτει δίπλα στην Καλντέρα. Όλα τα άσπρα σπιτάκια να χρωματίζονται ροζ. Τα φώτα να ανάβουν και να φέγγουν οι πισίνες. Και εμείς να καθόμαστε κάπου ψηλά και να πίνουμε καφέ. Τρέλα. Μετά βόλτα στα στενά με τα μαγαζάκια (απαραίτητη), πολλές φωτογραφίες και φαγητό.
Την επόμενη ξύπνησα από το τηλέφωνο. Είχε έρθει η υπόλοιπη παρέα. Είπαμε να πιούμε καφέ στο λιμάνι αλλά η κατάσταση ήταν ….δύσκολη. Κόσμος να φωνάζει, παιδάκια να τρέχουν κατοστάρια. Οι τιμές…ανεβασμένες. Πιο πολύ από ότι στα Φηρά με θέα τις πισίνες!!!!! Χα. Έτσι πήραμε κάτι στα γρήγορα και φύγαμε για το δωμάτιο των παιδιών. Εκεί έπεσε πολύ γέλιο. Ενώ εμάς μας έβαλαν σε δύο δωμάτια με air condition, ψυγείο, πολλούς καθρέφτες και τα σχετικά, το δικό τους είχε μόνο ένα κρεβάτι χτιστό με …..ροζ κουνουπιέρα. Χαρά που έκαναν.
Μπάνιο στο Καμάρι. Ψου ψου ψου και μπάνιο στην παγωμένη θάλασσα. Θαυμάσαμε πάλι τον κόσμο όμως. Για φαγητό πήγαμε συστημένοι στον «Κρητικό». Παράξενο έ; Υπέροχα. Τόσο μεγάλες μερίδες και καλό φαγητό δύσκολα βρίσκεις. Άξιζε τον κόπο και ας μην είχε θέα.
Βραδινή έξοδος στα Φηρά. Παγωτό στις 9, βόλτα, ψώνια, και στις 11 ποτάκι. Δυστυχώς συνειδητοποιήσαμε ότι μάλλον πέρασαν τα χρόνια γιατί από νωρίς άρχισαν τα χασμουρητά. Με τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να ακολουθήσω τα «ντυμένα στην μόδα» τρέντι παιδάκια που μπαίνανε στα κλαμπ. Ήθελα το κρεβάτι μου. Γεράματα!!!
Το επόμενο μπάνιο στην Περίσσα. Πολύ πιο ζεστή η θάλασσα. Και το βράδυ στην Οία. Στοιβαχτήκαμε και εμείς με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στον βράχο και περιμένοντας να δούμε το ηλιοβασίλεμα θαυμάσαμε τον εαυτό μας μέσα από τις κάμερες. Ειδικά ο ένας από την παρέα τα είδε όλα μέσα από την οθόνη της κάμερας. Όταν έπεσε ο ήλιος και το απαραίτητο χειροκρότημα (του δίναμε συγχαρητήρια που τα κατάφερε να δύσει ή χειροκροτούσαμε τους εαυτούς μας που καταφέραμε να το δούμε; Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω αυτό) πήγαμε για καφέ (ε, μη κοιμηθούμε και σήμερα νωρίς) και στο δεύτερο συστημένο μαγαζί για φαγητό. Η «Κατίνα», μια ψαροταβέρνα πάρα πολύ όμορφη σε ένα κόλπο πίσω από τον βράχο της Οίας. Τελικά πήγε τζάμπα ο καφές γιατί από το κρασί που ήπιαμε (άφθονο) ….νυστάξαμε!!!
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πολύ στραβά. Ψάχνοντας για το κινητό μου συνειδητοποίησα ότι δεν έβρισκα όχι μόνο το κινητό αλλά ούτε και την κάμερα. Πανικός. Πήρα από το κινητό άλλου και χτυπούσε, άρα δεν μου το έκλεψαν. Ξύπνησα και τους άλλους αλλά κανένας δεν τα είχε. Πήγα στην κυρία που είχε τα ενοικιαζόμενα, τίποτα. Τότε κάποιος από την παρέα άρχισε να φωνάζει να πάρουμε την αστυνομία για να τα βρει από το σήμα (???????) –ναι ναι βλέπουμε πολύ Τζακ Μπάουερ. Έπιασε όμως το κόλπο. Η κυρία με τα ενοικιαζόμενα αποφάσισε να ψάξει μήπως τα είχε βρει ο άντρας της. Ω, τι θαύμα. Τα είχε βρει εκείνος. Δεν τους κατηγορώ. Απλά, δεν είχαν και την καλύτερη των συνεννοήσεων.
Ξεκινήσαμε για Περίσσα πάλι αλλά, παίρνοντας μια λάθος στροφή βρεθήκαμε Περίβολο. Τέλεια! Ωραίες ξαπλώστρες, ομπρέλες, μπαρ, θάλασσα και κόσμος. Καθίσαμε όσο πιο πολύ αντέχαμε από την πείνα. Δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Μετά το φαγητό γυρίσαμε για ξεκούραση αλλά που να ηρεμίσεις όταν ξέρεις ότι την επόμενη φεύγεις και αφήνεις αυτό το τέλειο νησί;
Καφέ και έξοδος. Σουβενίρ και κάρτες (ως γνήσιοι τουρίστες) και ποτάκι. Φανταστική θέα και σέρβις. 8.50 ευρώ το ποτό!!!!!!!! Πριν δούμε την απόδειξη της πρώτης γύρας ποτών είχαμε παραγγείλει και δεύτερη (πάλι καλά που υπάρχουν οι κάρτες για κάτι τέτοιες ώρες). Άξιζε όμως. Το ευχαριστηθήκαμε.
Το επόμενο πρωινό μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Μπήκαμε στο FlyingCat 4 για Μύκονο. (Πάλι μέσω άλλου νησιού) Τα εισιτήρια στα χέρια. Οι θέσεις μας πουθενά. Μια υπάλληλος μας είπε γιατί. Το πρακτορείο είχε κόψει Σαντορίνη – Μύκονος για τις 17/08 ενώ το Μύκονος – Σάμος κανονικά για τις 18/07. Ανήκουστο!!!! Πάλι καλά που δεν μας πέταξαν έξω.
Φτάνοντας στη Μύκονο κλείσαμε δωμάτιο μια που θα μέναμε μέχρι τα χαράματα και φύγαμε για να περπατήσουμε και αυτό το νησί. Τέλειο, αν και δεν είναι Σαντορίνη. Κόσμος και γέλα παντού. Η καλύτερη σκηνή που είδαμε σε αυτές τις διακοπές ήταν σε ένα στενό της Μυκόνου. Ανοιχτή πόρτα. Η γιαγιά στον αργαλειό με …. το κινητό στον ώμο και την τηλεόραση να δείχνει ….αγώνα ποδοσφαίρου. Απίστευτη σκηνή.
Στη 1 πήραμε το Express Pegasus και φύγαμε για Σάμο. Την πέσαμε σε ένα τραπεζάκι και κοιμηθήκαμε…..2 ολόκληρες ώρες, χάρη στους αθάνατους Έλληνες παππούδες που τείνουν να πιστεύουν ότι όλοι πρέπει να ξυπνάμε στις 5 επειδή ……αυτοί ξυπνάνε στις 5. Καφέ μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε. Ψόφιοι, νυσταγμένοι με λίγη γκρίνια, αλλά με υπέροχες εικόνες από τη Σαντορίνη στο μυαλό.
16:30, όπως ήταν κανονισμένο φύγαμε με το Express Athina. Express να το κάνει ο Θεός. Μέχρι τις 18:00 που φύγαμε από Καρλόβασι (ναι, καλά καταλάβατε, στο νησί της Σάμου ήμασταν ακόμη) είχαμε ήδη βαρεθεί.
Είχαμε πιει τον καφέ μας, και διαβάσαμε αρκετές σελίδες από τα βιβλία μας. Όπως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, είχα σχολιάσει αρκετούς από τους γύρω μου. Τώρα;
Φεύγοντας από τον Εύδηλο, την δεύτερη στάση, άρχισε και το γνωστό, για όσους έχουν ταξιδέψει προς βορειοανατολικό Αιγαίο, κούνημα. Κάπνα, ζαλάδα, και βαρεμάρα μέχρι τις 11:30 που φτάσαμε Νάξο. Εκεί αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να κατέβουμε. 10’ να βάλεις τα βιβλία στην βαλίτσα, 15’ να ελέγξεις εάν τα έβαλες στη σωστή και να μαζέψεις τις μπλούζες που επιμένουν να ενοχλούν το φερμουάρ ….. πέρασε η ώρα.
11:30 (μα, πως πέρασε η ώρα;) απόβαση στην Πάρο. Ήδη νυστάζαμε από το κούνημα.
Όλο διάθεση άρχισα να σκέφτομαι μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε για να περάσει η ώρα μέχρι τις 3:30 που θα φεύγαμε για Σαντορίνη. Κάποιος με συνέφερε απότομα όταν μου θύμισε τους 3 σάκους που θα έπρεπε να κουβαλάμε μαζί μας. Κομματάκι δύσκολο να μπεις στο κλαμπ και να το παίζεις άνετος όταν έχεις στον ώμο ένα νεσεσέρ βαλιτσάκι και ένα σάκο αντί για trendy τσαντάκι.
Αναγκαστικά καθίσαμε σε μια καφετερία κοντά στο λιμάνι και περιμέναμε. Δεν έχουμε παράπονο, δεν ήμασταν μόνοι μας. Μέχρι τη 1 είχαμε παρέα πελάτες του μαγαζιού και μετά τη 1 είχαμε περίπου 2.354.678 κουνούπια.
Καθώς το καφέ ήταν σε «πέρασμα» βέβαια είχαμε και την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον κόσμο που περνούσε από μπροστά μας. Ομόρφυνε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δε νομίζεται;
Στις 3:40 με τους σάκους στον ώμο και από μια πίτσα στο χέρι (διακοπές κάνουμε ότι θέλουμε τρώμε) ανεβήκαμε στο Express Santorini με προορισμό την Σαντορίνη μαζί με τόσα άλλα άτομα που σίγουρα γεμίζαμε το Bernabeu. Είπαμε να αφήσουμε κάπου τα πράγματα και να κοιμηθούμε. ΠΟΥ; Όλες οι θέσεις πιασμένες. Κόσμος ξάπλα κάτω. Κόσμος στο κατάστρωμα. Κόσμος ξάπλα κάτω στο κατάστρωμα. Όλοι φέτος πάνε Σαντορίνη; Κατά τις 5 που φτάσαμε Ίο το κρύο και η νύστα νίκησαν την υπομονή μου.Κάνοντας παζάρια πρωί πρωί με την τσίμπλα στο (θολό από νύστα) μάτι νοικιάσαμε ένα Getz με 40 ευρώ τη μέρα. Καλό!!!! Φύγαμε όπως όπως για το ενοικιαζόμενο. Όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί….δεν ήταν έτοιμο, οπότε πήγαμε για καφέ στο Καμάρι. Μετά τον καφέ για βόλτα μέχρι την Οία και πίσω για ύπνο στο δωμάτιο. Ούτε μπάνιο δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε. Πέσαμε ξεροί. Είχε και δροσιά.
Μετά τον ύπνο και το μπάνιο έφτασε επιτέλους η ώρα για διακοπές. Τέλος η ταλαιπωρία. Ώρα για Φηρά!!!! Η πιο ωραία θέα. Το πιο ωραίο μέρος της Ελλάδας (για μένα πάντα μιλάω). Ο ήλος να πέφτει δίπλα στην Καλντέρα. Όλα τα άσπρα σπιτάκια να χρωματίζονται ροζ. Τα φώτα να ανάβουν και να φέγγουν οι πισίνες. Και εμείς να καθόμαστε κάπου ψηλά και να πίνουμε καφέ. Τρέλα. Μετά βόλτα στα στενά με τα μαγαζάκια (απαραίτητη), πολλές φωτογραφίες και φαγητό.
Την επόμενη ξύπνησα από το τηλέφωνο. Είχε έρθει η υπόλοιπη παρέα. Είπαμε να πιούμε καφέ στο λιμάνι αλλά η κατάσταση ήταν ….δύσκολη. Κόσμος να φωνάζει, παιδάκια να τρέχουν κατοστάρια. Οι τιμές…ανεβασμένες. Πιο πολύ από ότι στα Φηρά με θέα τις πισίνες!!!!! Χα. Έτσι πήραμε κάτι στα γρήγορα και φύγαμε για το δωμάτιο των παιδιών. Εκεί έπεσε πολύ γέλιο. Ενώ εμάς μας έβαλαν σε δύο δωμάτια με air condition, ψυγείο, πολλούς καθρέφτες και τα σχετικά, το δικό τους είχε μόνο ένα κρεβάτι χτιστό με …..ροζ κουνουπιέρα. Χαρά που έκαναν.
Μπάνιο στο Καμάρι. Ψου ψου ψου και μπάνιο στην παγωμένη θάλασσα. Θαυμάσαμε πάλι τον κόσμο όμως. Για φαγητό πήγαμε συστημένοι στον «Κρητικό». Παράξενο έ; Υπέροχα. Τόσο μεγάλες μερίδες και καλό φαγητό δύσκολα βρίσκεις. Άξιζε τον κόπο και ας μην είχε θέα.
Βραδινή έξοδος στα Φηρά. Παγωτό στις 9, βόλτα, ψώνια, και στις 11 ποτάκι. Δυστυχώς συνειδητοποιήσαμε ότι μάλλον πέρασαν τα χρόνια γιατί από νωρίς άρχισαν τα χασμουρητά. Με τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να ακολουθήσω τα «ντυμένα στην μόδα» τρέντι παιδάκια που μπαίνανε στα κλαμπ. Ήθελα το κρεβάτι μου. Γεράματα!!!
Το επόμενο μπάνιο στην Περίσσα. Πολύ πιο ζεστή η θάλασσα. Και το βράδυ στην Οία. Στοιβαχτήκαμε και εμείς με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στον βράχο και περιμένοντας να δούμε το ηλιοβασίλεμα θαυμάσαμε τον εαυτό μας μέσα από τις κάμερες. Ειδικά ο ένας από την παρέα τα είδε όλα μέσα από την οθόνη της κάμερας. Όταν έπεσε ο ήλιος και το απαραίτητο χειροκρότημα (του δίναμε συγχαρητήρια που τα κατάφερε να δύσει ή χειροκροτούσαμε τους εαυτούς μας που καταφέραμε να το δούμε; Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω αυτό) πήγαμε για καφέ (ε, μη κοιμηθούμε και σήμερα νωρίς) και στο δεύτερο συστημένο μαγαζί για φαγητό. Η «Κατίνα», μια ψαροταβέρνα πάρα πολύ όμορφη σε ένα κόλπο πίσω από τον βράχο της Οίας. Τελικά πήγε τζάμπα ο καφές γιατί από το κρασί που ήπιαμε (άφθονο) ….νυστάξαμε!!!
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πολύ στραβά. Ψάχνοντας για το κινητό μου συνειδητοποίησα ότι δεν έβρισκα όχι μόνο το κινητό αλλά ούτε και την κάμερα. Πανικός. Πήρα από το κινητό άλλου και χτυπούσε, άρα δεν μου το έκλεψαν. Ξύπνησα και τους άλλους αλλά κανένας δεν τα είχε. Πήγα στην κυρία που είχε τα ενοικιαζόμενα, τίποτα. Τότε κάποιος από την παρέα άρχισε να φωνάζει να πάρουμε την αστυνομία για να τα βρει από το σήμα (???????) –ναι ναι βλέπουμε πολύ Τζακ Μπάουερ. Έπιασε όμως το κόλπο. Η κυρία με τα ενοικιαζόμενα αποφάσισε να ψάξει μήπως τα είχε βρει ο άντρας της. Ω, τι θαύμα. Τα είχε βρει εκείνος. Δεν τους κατηγορώ. Απλά, δεν είχαν και την καλύτερη των συνεννοήσεων.
Ξεκινήσαμε για Περίσσα πάλι αλλά, παίρνοντας μια λάθος στροφή βρεθήκαμε Περίβολο. Τέλεια! Ωραίες ξαπλώστρες, ομπρέλες, μπαρ, θάλασσα και κόσμος. Καθίσαμε όσο πιο πολύ αντέχαμε από την πείνα. Δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Μετά το φαγητό γυρίσαμε για ξεκούραση αλλά που να ηρεμίσεις όταν ξέρεις ότι την επόμενη φεύγεις και αφήνεις αυτό το τέλειο νησί;
Καφέ και έξοδος. Σουβενίρ και κάρτες (ως γνήσιοι τουρίστες) και ποτάκι. Φανταστική θέα και σέρβις. 8.50 ευρώ το ποτό!!!!!!!! Πριν δούμε την απόδειξη της πρώτης γύρας ποτών είχαμε παραγγείλει και δεύτερη (πάλι καλά που υπάρχουν οι κάρτες για κάτι τέτοιες ώρες). Άξιζε όμως. Το ευχαριστηθήκαμε.
Το επόμενο πρωινό μας περίμενε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Μπήκαμε στο FlyingCat 4 για Μύκονο. (Πάλι μέσω άλλου νησιού) Τα εισιτήρια στα χέρια. Οι θέσεις μας πουθενά. Μια υπάλληλος μας είπε γιατί. Το πρακτορείο είχε κόψει Σαντορίνη – Μύκονος για τις 17/08 ενώ το Μύκονος – Σάμος κανονικά για τις 18/07. Ανήκουστο!!!! Πάλι καλά που δεν μας πέταξαν έξω.
Φτάνοντας στη Μύκονο κλείσαμε δωμάτιο μια που θα μέναμε μέχρι τα χαράματα και φύγαμε για να περπατήσουμε και αυτό το νησί. Τέλειο, αν και δεν είναι Σαντορίνη. Κόσμος και γέλα παντού. Η καλύτερη σκηνή που είδαμε σε αυτές τις διακοπές ήταν σε ένα στενό της Μυκόνου. Ανοιχτή πόρτα. Η γιαγιά στον αργαλειό με …. το κινητό στον ώμο και την τηλεόραση να δείχνει ….αγώνα ποδοσφαίρου. Απίστευτη σκηνή.
Στη 1 πήραμε το Express Pegasus και φύγαμε για Σάμο. Την πέσαμε σε ένα τραπεζάκι και κοιμηθήκαμε…..2 ολόκληρες ώρες, χάρη στους αθάνατους Έλληνες παππούδες που τείνουν να πιστεύουν ότι όλοι πρέπει να ξυπνάμε στις 5 επειδή ……αυτοί ξυπνάνε στις 5. Καφέ μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε. Ψόφιοι, νυσταγμένοι με λίγη γκρίνια, αλλά με υπέροχες εικόνες από τη Σαντορίνη στο μυαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου